Terugblikken mag ik niet, noch te ver vooruit kijken. Zinloos, wordt geopperd. Dus zorgeloos en argeloos? Ik moet leven in het nu is het credo, dus ik schrijf expres in de tegenwoordige tijd. Achteruit kijken heeft geen zin en al te ver vooruit eveneens niet. Ik weet toch niet wat er komen gaat en het verleden laat zich niet herschrijven.

Het verleden moet rusten. Als een beer in winterslaap. Bijna comateus, bloeddruk laag en hartslag vertraagd, zonder voeding en zonder dromen.
De toekomst is een raadsel en lijkt soms op een spel. Mag ik langs start? Of moet ik wachten? Mag ik verwachtingen koesteren en doembeelden wegvagen, en moet ik aannames verwerpen? En wat brengt mij dat? Teleurstelling en opluchting is het eerste wat in me op komt, niets er tussenin. Lang leve het nu.

Maar hoe bewuster ik leef in het heden, des te meer het me doet denken aan het verleden. Immers, elke gedachte die ik heb, wat ik vind, wat ik doe en wat ik vind dat ik moet doen, is gelegen op het bedje dat verleden heet. Een dik matras, dat meestal zacht aanvoelt. Met hier en daar een roestige veer, die duwt in mijn rug en ervoor zorgt dat ik me om wil draaien. Weg van de roest, weg van het zeer. Net zolang woelen totdat het weer comfortabel en zacht voelt. Verder slapen. Niets oprakelen maar ook niets verzwijgen is de contradictie die van tijd tot tijd wringt.

In al mijn handelen ontkom ik niet aan mijn verleden. Recent of bijna verjaard, het heeft me gevormd en gemaakt tot wie ik ben. Zelfstandig, sterk, trots, autonoom, zorgzaam en ergerlijk betweterig. Maar ook van tijd tot tijd onthecht, bang en onzeker en altijd tranen wegvegend voordat ze de kans krijgen om te rollen.

Al met al is met af en toe een beetje terugblikken niks mis. Het zorgt ervoor dat ik begrijp waarom ik doe wat ik doe en waarom ik vind wat ik vind. En dan kan je best eens een voorzichtige blik vooruitwerpen.


15 reacties

Nummer 22 · 4 mei 2017 op 07:27

Toch wel als een berin ontwakend uit een winterslaap. Geen panda…die zijn zo lui, vreten minimaal 40 kg bamboe per dag en liggen op hun rug. Nee!
Jouw zelfreflectie is hoe en wat jij voelt. Mooi geschreven…!??
Wat je hebt ontvangen geef je door vanuit wat jij goed vond en vindt!
Het leven is nooit in balans of recht..want recht is waar het midden de uiteinden raakt en dat moment beleven daar komt de mens nooit zelf achter.

We fietsen vooruit..heb je iemand dat ooit achteruit zien doen?

Mooie dag en ? geniet!

Mien · 4 mei 2017 op 08:43

Het verleden lijkt vaak op een doos op zolder met teveel muizen. Zodra het gaat knagen niet te lang wachten met het plaatsen van een muizenval. Zet eens in op een poes. Voor de verandering. Baas boven baas. Eigenzinnig, zelfstandig en niet onbelangrijk, een hoge aaibaarheidsfactor. Lang leve de metamorfose.

    Karen.2.0 · 4 mei 2017 op 12:18

    Ik ben een hondenmens Mien, ook dat is met de paplepel ingegoten. Maar misschien wordt t hoog tijd voor een poes, te veel muizen op zolder 😉

NicoleS · 4 mei 2017 op 09:12

Het verleden, heden en de toekomst maken jou tot wie je bent: compleet. Mooi gedaan Karen.

van Gellekom · 4 mei 2017 op 11:42

Zolang je geen toegang kunt krijgen tot de macht van het Nu, laat elke emotionele pijn die je ervaart een residu van pijn achter dat in je voortleeft.
Deze opgehoopte pijn is een veld van negatieve energie dat je lichaam en geest bezet. Als je het ziet als een onzichtbare opzichzelfstaande entiteit, zit je er niet ver naast. Het is het emotionele pijnlichaam.
Als je in het verleden of in de toekomst denkt, dan ben je niet “aanwezig” Op het moment dat je beseft, niet aanwezig te zijn, ben je weer aanwezig en dus in het NU.
Maak er gewoon een gewoonte van om je aandacht terug te trekken uit verleden en toekomst wanneer je die niet nodig hebt. Een hulpmiddels hiervoor is het richten van je bewustzijn op je ademhaling. Dat houdt je IN het nu en UIT het denken (verleden/toekomst)

Neem vooral niets serieus. Alles is illusie
Namaste

Esther Suzanna · 4 mei 2017 op 15:34

Mooie overpeinzing. 🙂

Bruun · 4 mei 2017 op 23:42

Mooi stuk Karen!

Karen.2.0 · 5 mei 2017 op 10:48

Dank jullie wel ES en Bruun!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder