Wie was je, ik heb een seconde in je ogen gekeken en bekeken waar je uit bestaat.
Ik denk dat er geen naam is voor het wonder wat ik zag, laat staan dat jij weet waarover het gaat.
Over de schutting kijk ik nu telkens weer en het doet zeer en ik weet dat je mij niet ziet met een schutting als een muur.
Maar ik leef met mijn speciale fantasie voor jou en onbepaalde duur. Palen als fundering, diep in de grond, schuttingtaal op de planken met graffiti opgehemeld, ongegrond.
Kom daal met me af naar een niveau en we dansen samen rond, zoals de zon schijnt na de winter zo zal ik je danken voor de zonnestralen die je me even zond.
Ik wil je beter leren kennen, meer zoals toen je me streelde met je mooie ogen.
Het moment vergeet ik nooit, gaat de schutting weer open en sta je daar opnieuw?.
Wanneer is onze relatie overbodig?.
Met een schutting tot aan de hemelpoort uitgevoerd met palen die tot de hemel kunnen reiken, dat is volgens mij iets ongehoord.
Je weet misschien wel dat ik wanneer ik boven sta, beneden naar je wil kunnen kijken.
Ik ken je een paar seconden maar je hebt mijn hart naar de hemel gezonden en ik kan je daarna niet bereiken.
Zo sta ik daar en kijk je aan, maar ik bewonder je alleen alsof je van mij bent, alleen van mij.
Week naar week kijk ik naar je uit, tel de blauwe auto’s rij voor rij.
Waren we samen dan was je volgens mij niet alleen.
Maar je kijkt me aan en verdriet klinkt uit je bange ogen, je lacht en knikt en draait je om en je hebt het niet gedaan.
Schreeuwen heeft geen zin, ik heb het geprobeerd, ik heb je zelfs met zwaaien vanachter mijn raam gealarmeerd.
Wie heeft je in het verleden niet gewaardeerd?.
Nu komt er een nieuwe afscheiding tussen ons naar zoveel jaren.
Het hout was rot, palen waren zwak en met je vader afgesproken om nieuwe te gaan halen.
Wat we samen hadden is vergaan en vergeleken met het verleden niet verkeerd.
Misschien dat de tegenwoordige tijd je wat leert.
Mannen zijn niet altijd de wezens waarover je masturbeert.

Cees (zonder) Tabak.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

arta · 10 april 2007 op 17:09

Op de één of andere manier kan ik jouw gedichten niet als zodanig zien. Voor mij zijn het columns in rijmvorm, soms mooi, maar ook regelmatig gehussel met woorden om het toch maar te laten rijmen. 🙂

(Ik moet er wel bij zeggen dat ik totaal poëzibeet ben, dus misschien zit ik er wel totaal naast :eh:)

KawaSutra · 10 april 2007 op 22:08

Zo’n kunstje kun je één keer doen maar je moet niet in herhaling vallen. Het heeft mij niet bekoord.

Shitonya · 10 april 2007 op 22:51

Mua best aardig, maar het einde is niet echt toepasselijk. Net een emmer water in je opgewarmde gezicht

Ronaldjecas · 11 april 2007 op 13:27

vond het wel een leuke column…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder