Onze ontmoeting vindt plaats op een parkeerplaats.
Tom, m`n oude liefde waar ik heimelijk mee mail heeft me een alarmerend berichtje gestuurd.
De hele nacht heb ik liggen woelen. Wat is er aan de hand? Geslachtziekte?
Had hij misschien toch een vrouw of vriendin die ontdekt heeft dat we mailen?
Heeft iemand ons gezien en verlinkt? Angst. God wat heb ik een angst.
Ik moet er niet aan denken wat de gevolgen kunnen zijn.
Straks ben ik Bas kwijt.
Spijt. Mens wat heb ik een spijt.
Dit gebeurt me één keer en nooit weer. Het kost me een jaar van m`n leven.
Ik neem plaats in z`n auto en kijk hem met angstige ogen vragend aan.
“Vertel snel” kan ik er amper uitbrengen.
Hij zit relaxed en kijkt me glimlachend aan.Dan wil hij me naar zich toe trekken.
Ik ruk me los.
“Vertel op” zeg ik nog eens, “wat was er zo dringend?”
Nonchalant haalt hij z`n schouders op. “Niks, ik wil je gewoon zien”.
Ik ontplof van woede.
“Ongelooflijke klootzak” blaf ik in z`n gezicht. “Vijftien jaar geleden heb je me pijn gedaan en nu ben je weer bezig m`n leven te vergallen.
Ik wil je nooit meer zien. En vooral nooit meer mailen.”
De autodeur klapt met geweld achter me dicht
In wilde vaart rij ik naar huis.
Thuis zit ik te trillen op de bank.Gemengde gevoelens. Opluchting, spijt, schuldgevoel.
Ik kan alleen nog maar janken.
Dan gaat ook nog de bel. Het is Leo, de buurman die ons betrapte bij onze erotische reünie op de overloop.
“Sorry Leo, zeg ik met betraande ogen. Ik ben niet in een opperbeste stemming.
Dan barst ik in tranen uit.
Ik stort zomaar m`n hart uit bij Leo. Een deel wist hij toch al. Dan de rest ook maar.
Hij is onder de indruk. We praten wel een uur samen over mijn angst, spijt en verdriet.
We komen tot de eindconclusie dat ik het maar voor mezelf moet houden.
Opbiechten lost volgens ons niets op. Verdriet en achterdocht zullen het resultaat zijn.
“Van mij zal hij niets horen” voegt hij eraan toe.
Ik knap behoorlijk op van ons gesprek. We kunnen er samen zelfs al een beetje om lachen.
Bij de deur zegt hij met een knipoog:”Tjonge, wat ging je te keer, die avond”
En hij lacht breeduit.
Jé, wat is hij knap. En ook nog zo lief…
Oeps!.
Categorieën: Liefde
11 reacties
viking · 22 december 2004 op 14:27
[quote]Bij de deur zegt hij met een knipoog:”Tjonge, wat ging je te keer, die avond”
En hij lacht breeduit.[/quote]
Zou ik dus ook doen 😛
Charlotte · 22 december 2004 op 15:37
Heerlijk stukje weer Iris!
Ik mag alleen hopen dat we je columns moeten zien als een soort van feuilleton en dat ze niet op waarheid berusten. Anders kan ik maar één ding zeggen: arme man, die Bas van jou 🙂
WritersBlocq · 22 december 2004 op 16:14
Ach arme Charlotte, zo werkt het niet. Wie weet hoe gelukkig Iris hem maakt door haar avonturen buiten de deur? Ik hou niet van dat generaliserende. Zelf ben ik nooit vreemdgegaan, wel heb ik met div. geringde mannen een stukje leven gedeeld. Leuk, fout, alles meegemaakt.
Iris, ik vind het knap als je dit echt kan handelen, geestelijk en gevoelsmatig. Ben trots op je! EN op de buurman 😀 😀 😀 en hoop nog meer de voyeur uit te kunnen hangen. Mijn leven is saai op dit moment qua mannen, maar ’t is goed te weten dat het nog wel ge”beurt” 😳 za’k ma zegge.
Groetjes, Pauline
Dinah · 22 december 2004 op 16:28
[quote]We komen tot de eindconclusie dat ik het maar voor mezelf moet houden.[/quote]
met andere woorden je bent gewoon laf!
[quote]Jé, wat is hij knap. En ook nog zo lief…[/quote]
Laat me raden,de volgende is de buurman??
sally · 22 december 2004 op 16:43
Tja, misschien schandááááálig. 😛
Maar ik kan wel genieten von zo`n “stukje”
Niet voor niets is sex in the city, goeie tijden enz. zo populair.
Lekker dromen.
Doen we allemaal.
denk ik…
groet
Sally
😀
Ma3anne · 22 december 2004 op 17:04
Hoeveel buurmannen heb je? Komen die allemaal nog aan de beurt? 😀
Raindog · 22 december 2004 op 17:37
Ik moest vreselijk lachen bij het slot van je column. “Oeps.” Enerzijds een prachtige afronding van de perikelen met Tom, anderzijds een schitterende opmaat voor een vervolg. Hoewel in eerste instantie afhoudend, noem het een persoonlijke morele afwijking zo je wilt, heb je in mij nu een zeer geïnteresseerde lezer! Wat ik ook grappig vond is te lezen dat het inderdaad op een biecht is uitgedraaid zoals ook al in de reacties onder je vorige column werd gesuggereerd.
Tom Tom is nu echt Go en dat is vermoedelijk maar goed ook.
En toeval, oh toeval: laat ik vanmiddag nu net zelf een Tom Tom Go setje hebben aangeschaft. Echt waar! Mocht je ooit…. adres…. ach… laat ook maar. Je hebt de buurman immers ;-).
Dees · 22 december 2004 op 18:52
Dubbelleven wordt triple leven?
😉
Mosje · 22 december 2004 op 22:49
Heel herkenbaar!
:red:
Bakema_NL · 23 december 2004 op 00:43
Zoveel mensen die vreemdgaan. Je gaat je echt afvragen waarom je er dan zo moeilijk over moet doen. Samen met mijn vrouw ben ik er wel uit. Ja, zo heel af en toe zou je toch wel iets met een ander willen, eens wat meer ontdekken…….we zijn al vanaf onze 17e/18e bij elkaar…….dus waarom ook niet dan? Daarvoor hoeven we niet uit elkaar, hoeven we geen jaloerse toestanden te hebben, het kan alleen of samen, het is geen dagelijkse terugkerende bezigheid, moet leuk blijven……..maar vereist wel eerlijkheid en een bepaalde vrijheid van geest die het je toelaat. Opener en eerlijker kan onze relatie in ieder geval niet meer worden…..ook wel zo prettig voor de tegenpartij die zich dus niet de zorgen hoeft te maken die jij hebt.
Mar · 23 december 2004 op 11:35
Iris,
Ik lees jouw stukjes met veel plezier. Het lijkt wel een soap.
Is het de gehele waarscheid of een beetje fictie?
Hoe dan ook… kijk weer uit naar de volgende zoetsappige column.
Mar