Een kind zo teer, zo onschuldig en fijn, waarom moet je huilen? Doet de wereld je nu al pijn? Kind zo gevoelig en schoon, het is niet jouw schuld dat grote mensen jouw belagen en tegen je zeuren en je slaan en alsmaar klagen dat jij het hebt gedaan. Klein kind zo teer, jouw schuld ligt in jouw onschuld het is niet jouw schuld dat grote mensen jouw chanteren met beloftes die een nachtmerrie veroorzaken. Klein kind je bent geboren om ons de liefde te geven en te laten zien die wij misschien nooit hebben mogen ontvangen zoals het hoort. Lief klein kind laat je niet belagen door die enge mensen die niet van je af kunnen blijven, die je slaan, die je bedreigen, of die zeggen dat ze je mamma iets aandoen. Geloof hen niet, het is alleen voor hun eigen genot en belang dat ze jou zo bang maken.

Klein lief onschuldig kind, zo teer zo mooi zo teder en open voor de wereld, waarom sluit een groot mens jouw geest op voor de rest van je leven? Beseffen die grote mensen wel dat ze een kinderziel geen leven geven?

Klein mensen zo eenzaam in het leven, praat er snel met iemand over, en laat het niet broeien. Want je karakter gaat veranderen, je wordt moeilijker in de omgang, zelfs agressief, en zelfs onderdanig in de hoop dat men jou maar met rust laat.

Klein lief mensje, die mij zo dierbaar is. Het leven is niet eerlijk, het leven wel maar de mensen die het vervuilen en jullie geest vernietigen die zijn de echte vervuilers. Daarom ben ik voor het straffen van hen die kinderen betasten op de verkeerde manier, ik ben voor grotere straffen als men kinderen misbruiken keer op keer, ik ben zelfs voor de doodstraf als men een kind vermoord. Kortom een onuitgesproken tekst van mij voor hen die het ooit beleefd hebben, praat erover, huil, gil, schreeuw het uit. Maar laat het niet broeien. Ooit komt het er toch wel uit, en wat is er fijner dan die bekende van de familie ( omdat die het meestal zijn) gezellig aan de poort van het gevang te brengen. Ach nee, laat ze lekker lopen, goed om onderweg eens hun zonden te overdenken.

Lieve kleine kinderen, grote mensen moeten met hun klauwen van jullie tere lichaampjes afblijven, en op een menselijke lieve manier met jullie omgaan , zoals het hoort. Het is nooit jouw schuld, jij hebt niets gedaan, jij moest het doen. Onder bedreiging.

Lief klein kind, laat mij er altijd voor jou zijn, zoals velen onder ons die begrijpen wat jij meemaakt. Maar ouders wees alert op dat lieve kleine kind van jezelf dat ineens een verandering van karakter meemaakt, of je merkt dat er iets verkeerds zit. Ga niet direct aan school en pesten denken, dat is de meeste fout die de mensen maken. Zoek het dichter bij. Zoek het bij het kind zelf, het is zo belangrijk, en het wordt zo in het verdomhoekje gestopt.

Alsof het een crime is—Dat is het ook, maar zo een crime dat de doodstraf niet genoeg is voor dit soort mensen, ze zijn niet ziek , alleen hun fantasie is op, en bij de volwassen vrouw is vaak het feest over.

Maar daarom schrijf ik dat het lieve kleine kind nou maar eens met rust gelaten moet worden. Er zijn er in enkele weken al een paar zomaar vermoord, en je leest alleen maar over misbruik in de krant, een kort berichtje, en de strafmaat is een lachertje. Als een Opa maar 3 maanden krijgt omdat hij jaren zijn kleinkinderen heeft misbruikt, zou ik subiet als rechter zeggen “Hop die ballen eraf, ouwe je hebt nou wel genoeg genoten”. Maar in verband met de wet op de privacy mag dat weer niet in Nederland


klapdoos

Gewoon een Amsterdamse vrouw die met een vrouw getrouwd is, ziek is, zodanig dat de neerwaartse spiraal steeds verder zakt. maar een kniesoor die daarop let. Ik lach graag, heb genoeg traantjes gelaten om mijn ziekte en nu is het tijd om via mijn nieuwe boek eens door te gaan met uit het leven te halen wat er te halen valt, zeker in een crisistijd is het de kunst om toch vrolijk te blijven. Mijn motto is dan ook: Een dag niet gelachen is zeker een dag niet geleefd.

2 reacties

Troy · 31 oktober 2007 op 23:27

Beste Klapdoos,

Van begin tot eind heb ik je column gelezen, maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik deze een beetje ’too much’ vond. Je hebt een boodschap, dat is duidelijk, maar de verpakking is zo mierzoet dat het me niet echt raakt. De liefdevolle manier waarop je tegen het kind praat is in wezen heel mooi, maar het had meer met me gedaan als je misschien een iets subtieler woordgebruik had gekozen.

Hoe dan ook, dit is mijn mening en misschien denken andere lezers er weer heel anders over. Ik heb wel respect voor je keuze van onderwerp in ieder geval :-).

klapdoos · 1 november 2007 op 11:28

Troy bedankt voor je commentaar. Ik heb er zeker wat aan, je bent in ieder geval de eerste die durft dat scheelt. Ik heb na dit verhaal een soortgelijk verhaal geschreven maar dan over de mensen die het doodzwijgen, ik vind dat er nog een té veel taboe sfeer heerst. Terwijl er dagelijks kinderen misbruikt en geslagen worden, en de volwassenen die dit signaleren doen er te weinig aan, ja als het te laat is. En ieder mag zijn/haar mening altijd profileren, nogmaals mijn dank voor het lezen..
groet van leny

Geef een reactie

Avatar plaatshouder