Een paar weken geleden was ik er eindelijk over uit: ik hoefde even geen relatie meer. Ik had besloten dat ik meer behoefte had aan de warmte van vriendschap dan van een vriendje.
Ook leek het me beter eerst mijn eigen problemen uit de weg te ruimen en dan pas een eventuele relatie met iemand aan te gaan. Maargoed…als je net de besluiten hebt genomen en je er eindelijk niet meer op gefocust bent dient het zich aan….
Ik heb een jongen ontmoet die lief is, romantisch, ambitieus en ook nog eens heel intelligent.
Maar dit meisje is bang…Bang om nog niet toe te zijn aan een relatie, bang om weer net zo erg gekwetst te worden als in de vorige relatie, om weer kapot te gaan van liefdesverdriet en andere pijnen, juist omdat je je aan iemand gaat hechten….
Ik ben bang, bang om afhankelijk te worden van iemand, dat iemand de macht heeft om je pijn te kunnen doen.
Ook ben ik bang dat mijn probleem te groot is om te combineren met een relatie.Het probleem is groter dan de meeste mensen denken, het wordt vaak onderschat.Maar op het moment vormt het wel een deel van mij, en ik ben bang dat het probleem de relatie kapot maakt of niet eens de kans geeft om überhaupt een relatie op te bouwen.
Wie weet is het wel onmogelijk te combineren….
Ik weet het: Ik ben een grote schijtlijster.
Waarom geniet ik er verdomme niet van?Dat een jongen me leuk vindt, dat hij me verrast en in de watten legt.Dat er eindelijk iemand is waarmee je veel raakvlakken hebt en waar je tenminste een goed gesprek kan voeren, en die niet je grenzen overschrijdt zoals de meeste jongens.
Ik moet weer leren durven, durven om aan leuke dingen te denken, durven om leuke dingen te doen, maar vooral durven te genieten van het leven nu en niet teveel scenariodenken.
Als ik mijn angsten voor een ogenblik opzij schuif, heb ik best wel leuke ideeën en word ik (ja zelfs ik) ook enthousiast.Dan heb ik genoeg dingen die me leuk lijken weer te doen.Zoals bijvoorbeeld naar een goede film in images, picknicken, eindeloze gesprekken voeren, lachen, dansen, uitgaan, zeilen(daar is hij namelijk erg goed in).
Maar als ik dan eindelijk die enthousiaste gedachtes heb en die positieve kant eventjes onder ogen zie, straf ik mezelf bijna voor deze “rebelse ideeën”.
Ik ben misschien namelijk wel te voorbarig als ik zulke dingen ga bedenken, misschien ben ik dan juist degene die te snel gaat.
Er zijn twee opties: Ermee stoppen , het afkappen en laten voor wat het is.
Dan laat ik me leiden door angst, maar ik ben wel veilig; geen risico’s.
Maar geen risico’s betekent ook geen uitdaging en een goede kans om m’n hele leven alleen te blijven.
De tweede optie is om in het diepe te springen, de uitdaging met twee handen aan te pakken en gaan met die b’naan!Kans hebben op een leuke relatie en tijd of juist niet, it’s all in the game.Maar wel de kans hebben, dus de uitdaging van de liefde aangaan en daarmee deelnemen aan het spel genaamd het leven.
Ik kies voor de tweede optie.Ik moet de angst en het scenariodenken laten voor wat ze zijn, overboord gooien en wat meer ontspannen durven te leven.Ik moet durven genieten van het moment.
Ik moet vooral vertrouwen hebben, vertrouwen in de mensen die om me geven en me “opvangen” en vooral vertrouwen in het leven……
23 reacties
Shitonya · 16 juli 2005 op 13:41
Hmja, zag een site in je profiel staan waar dit stukje zijn plaats beter verdient. En wederom… get a diary please. Of vertel het leuker/spannender, want hier kan ik wel om lachen, maar niet omdat het zo leuk geschreven is …
Outsider · 16 juli 2005 op 14:56
Shitonya, het valt me van je tegen dat jij een meisje van waarschijnlijk nog maar 16, 17 jaar zo de pan inhakt. Jou kennende zal je wel zeggen: dat is kritiek en daar moet men maar tegen kunnen.
Dat kan best zijn, maar je hoort ook rekening te houden met andermans gevoelens. Bovendien schrijft
Smartie helemaal niet slecht, ik heb dit verhaal tenminste uitgelezen en dat kan ik niet van alle verhalen op deze site zeggen.
bert · 16 juli 2005 op 14:58
[quote]Maar geen risico’s betekent ook geen uitdaging en een goede kans om m’n hele leven alleen te blijven.[/quote]
Beste Smartie88,
Deze naam is het enige dat ik van je weet. Met betrekking tot jouw column vind ik dat best relevant. Stel dat je geboren bent in 88. Dan ben je nu 17 jaar en sta je pas aan het begin van je leven in volwassenheid. De kans dat je die alleen gaat doorbrengen is klein en voor een groot deel afhankelijk van hoe jij je in het leven op gaat stellen.
Vriendschap win je niet door direct toe te geven aan de natuurlijke driften van mensen die je net ontmoet hebt. Leer ze (mannen) eerst beter kennen. Zoals je zelf al schrijft. Avondje uit, bioscoop pakken, etentje.
Er is best tijd voor nodig en intimiteit vind je niet alleen in bed. Houdt het spannend. De rest volgt heus wel vanzelf. Als je mensen ontmoet die niet het geduld op willen brengen dat jij eigenlijk op dat moment wenst, zijn ze het ook niet waard om je beter te leren kennen. 🙂
Indien je veel ouder bent dan 17 volg dan in ieder geval je hart maar blijf wel denken aan bovenstaande opmerkingen. Liefde maakt blind.
Welkom op cx.
champagne · 16 juli 2005 op 15:00
Zoveel twijfels en al zoveel ‘moeten’van jezelf. Neem je tijd, je bent nog zo jong.
Het is geen column, maar goed leesbaar.
En Shit….die spuwt wel vaker ongenuanceerd d’r mening uit. 😉
melady · 16 juli 2005 op 16:00
Heel eerlijk en recht vanuit je hart geschreven.
Laat het dan geen column zijn, laten er foutjes inzitten, laat het een dagboekfragment zijn, maakt niet uit. Er schuilt wel een schrijfster in je.
Welkom!
Domicela · 16 juli 2005 op 17:49
[quote]de uitdaging met twee handen aan te pakken[/quote]
Mijn idee! Je leeft maar één keer, dus geniet ervan. Enne, gewoon in je achterhoofd houden dat shit in feite niets meer is dan een ander woord voor crap. Dekt de lading ook gelijk iets beter!
Mosje · 16 juli 2005 op 19:50
Ik geloof dat jij lijdt aan bindingsangst. Als ik jou was zou ik de Flair lezen. Of was het nou de Penthouse? Sorry, ben het even kwijt.
😉
Troy · 16 juli 2005 op 20:10
Ja zo ken ik er nog wel een paar. Veel mensen kampen met dit probleem en ook ik ben er bij vlagen een van. Het is niet echt een column, maar zoals gezegd meer een dagboekfragment. Ik neem aan dat je al een dagboek hebt, dus je kunt proberen om in je volgende column wat meer spannende ingredienten te gebruiken. Oefening baart kunst en het is niet eenvoudig om direct met een steengoede column aan te zetten. Ik wens je veel succes en ben benieuwd naar je volgende.
Grt Troy
pepe · 16 juli 2005 op 20:41
Grappig, dit lijkt een heel klein beetje op de chocoladeliefde, maar dan in een veel jongere uitvoering.
Of het wel of geen column is, vind ik eigenlijk niet zo van belang. Zo te zien ben je inderdaad nog jong en je schrijft best lekker.
Lekker doorschrijven, welkom bij CX 😀
klungel · 16 juli 2005 op 22:55
Niets anders meer toe te voegen dan Welkom!
sally · 16 juli 2005 op 23:11
Luister nu gewoon maar naar “oom Bert”
Dan komt het zeker goed met jou. 😉
en ehhh…gewoon lekker doorschrijven.
groet Sally
Louise · 17 juli 2005 op 07:39
Een heel spontaan geschreven stukje en lekker leesbaar ook.
Weet je, er zijn al zoveel regeltjes, protocollen en wetten die ons voorschrijven hoe we wanneer moeten handelen. Laat verliefdheid en alles wat daarbij hoort nou maar gewoon op zijn beloop. Gewoon op je af laten komen en maar zien.
Als je op voorhand diepe dalen probeert te ontwijken, zul je het grote geluk misschien ook mislopen.
Is toch hartstikke jammer 😉
WritersBlocq · 17 juli 2005 op 12:51
Hoi Smartie, welkom op deze site! Ik hoop dat je nooit angst krijgt om te gaan schrijven, ook niet na zo’n shit-reactie van Shit. Helaas beschikt niet iedereen over normen en waarden, ook niet als het gaat om anderen in hun waarde te laten. Jij hebt Shit niks misdaan, zij doet dat wel bij jou en dat vind ik kwalijk.
Er zit voor veel mensen heel veel herkenbaarheid in jouw column, ook voor mij. Dat heeft niets met leeftijd te maken, angsten komen en gaan, hoe jong/oud je ook bent. Als je alleen al je angst onder ogen ziet, ben je op de helft. Als je het ‘moeten’ in ‘mogen’ ombuigt, ben je nog verder. Jij komt er wel, met hem, of met een ander, de tijd zal het leren. Ik hoop nog meer van je te lezen! Groetje, Pauline.
Dees · 17 juli 2005 op 13:26
Hi Smartie,
De pest met ouder worden is dat je beter op de hoogte komt van wat er allemaal mis kan gaan. En zodra je daarvan op de hoogte bent kun je weer gaan trainen op onbevangenheid tegen ‘beter’ weten in. En dat proces heb je leuk beschreven.
Enne, good choice 😉
Kees Schilder · 17 juli 2005 op 14:15
[quote]Hmja, zag een site in je profiel staan waar dit stukje zijn plaats beter verdient. En wederom… get a diary please. Of vertel het leuker/spannender, want hier kan ik wel om lachen, maar niet omdat het zo leuk geschreven is …[/quote]
Ben het niet met je eens Ouitsider 😀 sorry Shytonia
Li · 17 juli 2005 op 15:14
Een smartie is toch zoet, kleurrijk en zacht van binnen?
Houden zo! 😉
Li
Outsider · 17 juli 2005 op 17:45
Wat bedoel je, Kees? Die Quote die jij aanhaalt is niet van mij, maar van Shitonya.
Kees Schilder · 17 juli 2005 op 18:03
Shytonia is toch ook een outsidder? 😀
Outsider · 17 juli 2005 op 18:15
Sorry, Kees, maar met wiens reactie ben je het nu niet eens, met die van mij of met die van Shitonya?
KawaSutra · 17 juli 2005 op 19:31
Ik vond het absoluut niet saai om over jouw gedachtenspinsels te lezen. Ik denk alleen maar dat je eigenlijk al op de goede weg bent. Je stapt niet in zeven sloten tegelijk en maakt eerst een duidelijke afweging van wat in jouw eigen belang is. Schrijf maar lekker verder, je schrijfstijl is prima, de verhalen die komen wel. 🙂
Kees Schilder · 17 juli 2005 op 19:48
Bij nader inzien …. ben ik het met jullie allebei eens 😀
Ma3anne · 17 juli 2005 op 23:06
Ben het deze keer wel gedeeltelijk met Shit eens. Dit is een dagboekfragment dat interessanter geschreven had kunnen worden.
Verschil enkel in de mening dat er om te lachen valt. Vind ik dus niet. Het is een heel geworstel in het leven om met dit soort gevoelens uit de voeten te kunnen, als het al te leren is.
Je schrijfstijl vind ik wel lekker leesbaar.
Raindog · 18 juli 2005 op 21:28
Ik ben het heel erg met Shit eens al zou ik die formulering zelf niet kiezen. Ik begrijp de denkbare nuances, wil die ook nog wel een beetje onderstippelen, maar het is toch wat het dagboekwerk. Los van dat alles vind ik bovendien de argumentatie dermate volwassen dat het bij mij vraagtekens doet rijzen. Het geheel ziet er wat dat betreft een beetje afgekeken uit als ik dat even zo plat mag zeggen. Maar misschien heb ik dit soort dingen gewoon zelf wel te vaak gehoord. En toch, met Bruce Springsteen: [i]’Oooooooooooooooooh growing up….'[/i]
PS: Op je muzieksmaak is werkelijk niets aan te merken. Misschien verklaart dat iets? Draai dan nummer negen van het laatste album nog maar eens? [i]’Boys wanna fight, girls are happy to dance all night.'[/i] Is misschien wel veel leuker om te doen joh! 😉