Lieve Boris

Lieve Boris,

Ik ben apart. Ik ben moeilijk. Ik ben jaloers. Maar ik ben ik, en ik kan er niets aan doen. Ik wil mezelf niet veranderen, niet in alles, maar ik wil wel proberen een betere vriendin te zijn. Je weet niet mijn hele verhaal, en daarom zal ik je proberen uit te leggen waarom ik ben zoals ik ben… Ik heb het niet zo op exen. Niet op ex-bazen, niet op ex-vrienden, maar vooral niet op ex-vriendinnetjes. Ik heb het ook niet zo op mijn ex-vriend, maar daar heb ik je al eens uitleg over gegeven. Anyway.. Ex-vriendinnetjes. Hoe gelukkig ik ook ben, hoe lang ze al uit jouw leven zijn, het blijft knagen. Ik ben daar misschien een beetje verknipt in, maar het is wel hoe ik ben.
Was het met haar leuker? Wil zij jou nog terug? Zou jij daar gevoelig voor zijn? Het zijn vragen die door mijn hoofd blijven spoken. Vooral als ik word geconfronteerd met de leuke tijd die jullie hebben gehad. Oude krabbels op Hyves, foto’s die nog online staan waar jullie samen verliefd zijn. Ook al is het zo lang geleden, ook al is het met een rede uit gegaan, het raakt me. Het voelt een beetje hetzelfde als het idee van je ex vriend met een nieuwe vriendin. Zij doen de dingen samen die jij met hem deed, en nog steeds wil doen.

Misschien komt het door mijn ex vriend, je weet wel, diegene waar ik het niet zo op heb. Wij hadden een leuke relatie, totdat hij vreemdging. Mijn vertrouwen was beschaamd en ik werd jaloers. Iets wat ik tot op de dag van vandaag, ook in mijn nieuwe relatie, nog niet helemaal onder controle heb. Het hielp niet echt dat ‘de ex’ heel vrij omging met meiden. Hij vond het de normaalste zaak van de wereld, ik vond (en vind nog steeds) dat er bepaalde dingen zijn die je alleen doet je met je vriend of vriendin. Zoenen is er één van, maar het beperkt zich niet tot het uitwisselen van lichaamssappen via de mond. Ook ’s avonds wat drinken en vervolgens naar de bioscoop, een theater voorstelling bezoeken of bij haar thuis een filmpje kijken doe je niet als je een relatie hebt. Haar massages geven, foto’s van haar maken en oefenen voor een dansvoorstelling bij hem thuis zonder dat je huidige vriendin het weet doe je ook niet. Maar dat zal wel typisch voor mijn ex zijn geweest. Hij met z’n dertig hobby’s.

Iets wat je al helemaal niet doet, is met je ex afspreken, zeker niet als je relatie al niet meer zo stabiel is. Met haar gaan stappen en bij haar blijven slapen in Amsterdam is een no-go. Ook zo dom zijn om je telefoon te laten slingeren waarin smsjes staan van een andere ex die schrijft hoe gezellig het wel niet was de vorige avond helpen niet. Daarom kwam hij die avond dus opeens rond middernacht nog naar me toe. Iets wat hij nooit deed. Hij voelde zich schuldig. Schuldig dat zij bij hem was geweest. Al zijn leuke acties bleken achteraf uit schuldgevoel.

Daarom heb ik moeite met mannen vertrouwen. Iets wat vervelend is voor mij, maar ook vooral voor jou. Jij bent uit jezelf romantisch en attent, iets dat ik onbewust nog steeds associeer met ‘goedmaken’. Ik werk eraan. Ik probeer niet jaloers te zijn. Het verleden is geweest, zijn exen zijn geweest. Mijn ex is geweest. Jij bent nu. Maar af en toe knaagt het aan me. Het spijt me. Ik wil leuk zijn, ik wil niet jaloers zijn, en al helemaal niet op iets dat is geweest. Ik doe mijn best het niet te uiten naar je, maar het zit nog in me. Ik doe mijn best om beter met alles om te gaan, en het gaat gelukkig ook steeds beter. Het is alles dat ik kan doen.

Ik wil dat je weet dat ik echt van je hou, en ik hoop dat dat zal overwinnen.

Liefs,

Rachel