Lust? 2

Met een gelukzalig gevoel stak ze een kaars aan, en als gedreven, nog één en nog één, tot de kamer baadde in licht. Ze opende het raam, en met een bijna bezeten blik keek ze naar het spel van de vlammen, die sierlijk bewogen op de maat van de wind. Ze genoot nog na van de show van vanavond, wat hadden de mensen weer genoten. Na wekenlang op zoek te zijn geweest naar de juiste locatie, de juiste omstandigheden en de juiste materialen was vanavond de perfecte avond gebleken. Een pand dat binnenkort gesloopt zou worden, windkracht vier, en een goede combinatie van brandbare stoffen zouden haar meesterwerk gaan worden. Haar laatste brand, en dan zou ze er mee stoppen, het werd te gevaarlijk, en ze was bang dat ze haar, ondanks haar voorzorgsmaatregelen, op het spoor zouden komen.

Zodra het begon te schemeren was ze haar werk gestart, de benzine op verscheidene plaatsen aangebracht, en voor de effecten ook nog hier en daar wat gasflesjes neergezet, waarvan ze wist dat ze één voor één zouden gaan ontploffen, zodra de hitte groot genoeg was. Uiteindelijk had ze het geheel in een hoekje aangestoken, zodat het vuur zo laat mogelijk opgemerkt zou worden. Zo’n groot pand, het zou gigantisch worden! In een portiek verderop in de straat volgde ze het hele gebeuren.

Terwijl ze nog niets zag, hoorde ze de vlammen al kraken en knapperen in hun nietsontziende lust naar totale vernietiging. Pas na een half uur zag ze een voorzichtig vlammetje verschijnen, dat zich al snel vervormd had tot een enorme, om zich heen slaande, steekvlam.
In de verte hoorde ze sirenes, ze genoot. De droogte van de laatste tijd werkte in haar voordeel: vóór de brandweer arriveerde stond het hele gebouw in lichterlaaie. Een prachtig contrast met de gitzwarte hemel. De mensen stroomden van alle kanten toe, vol bewondering over haar prestatie.

De menigte sidderde toen het eerste flesje met een knal ontplofte, keek naar de brandweerlieden die de strijd aangingen in hun stoere pakken. Ademloos kwam ze dichterbij. Als in een eeuwenoude veldslag ging het vuur de strijd met het water aan, wilde zich niet gewonnen geven, en hield het dan ook uren uit. Op het moment dat het nablussen begon ging zij naar huis, trots op zichzelf dat zij dit mogelijk had kunnen maken. Alles was volgens plan verlopen. Alles?

Ze werd zich bewust van een stem op de achtergrond: “Twee verkoolde lichamen aangetroffen na de brand in het centrum van Wierdinga…” Neee!!! Haar hand greep naar de telefoon…