Als je al vijf jaar lang single bent en opeens heb je een vast lief, dat vraagt toch even om te wennen. Als hij je dan opeens staat op te wachten aan de tramhalte nadat je van een vermoeide rit thuiskomt is dat net alsof hij je territorium binnendringt, waar je vroeger alles alleen deed.
Maar ik denk wel dat een lief even vlug went als luxe. Ik heb het dan niet over de Victor en Rolf of D&G luxe, neen, ik heb het over een versopgemaakt bed met grappig donsdekenovertrek (luxe!)
een kraaknette badkamer waarin je alles onmiddellijk terugvindt en je als een schone prinses voelt (luxe!)
een vriend of vriendin die je opbelt op een dode avond om iets te gaan drinken (luxe!).
Kortom, een vriend die je in het begin irriteert omdat hij nooit meer vertrekt blijkt opeens even snel te wennen als dat vers opgemaakt bed, die cleane prinsessenbadkamer, die vriend die je onverwachts op een drankje trakteert.
Het lijkt allemaal zo moeilijk in het begin, maar wie water bijdruppelt in dat glas wijn komt even snel tot de conclusie dat het een luxe-item is waarvan hij kan snoepen. Ene die zelfs niet zo duur hoeft te zijn, maar bestaat uit het meest onbetaalbare goed van de hele wereld: liefde!
Daar kan geen enkele Victor en Rolf of D&G aan tippen.

Categorieën: Liefde

6 reacties

arta · 21 mei 2008 op 18:24

Dit is naar mijn mening leuk op een blog.
Pak eens een onderwerp, diep het lekker uit, (schroom niet te liegen om het wat smeuïger te maken) verzin een pakkende uitsmijter en zet zo weinig mogelijk tussen haakjes…
Succes met je volgende!
🙂

Mup · 21 mei 2008 op 18:57

Genoten van je taalgebruik. Ik hou van het zachte Belgische.
Sluit me aan bij arta, maar kijk zeker uit naar je volgende,

Groet Mup.

Neuskleuter · 21 mei 2008 op 19:43

Geniet er nog maar even lekker van 😉 Zelf mis ik een wending, een ontwikkeling, iets verrassends of iets om me over te verbazen om je stuk bijzonder te maken. Het is vooral een blijmakend blogje.

priet · 22 mei 2008 op 10:10

Geniet er inderdaad nog even van.
Ik moest tijdens het lezen meteen denken aan een liedtekst van Brigitte Kaandorp, die het juist eerst heeft over ‘de strepen in je pleepot die ook niet meer weg te krijgen zijn’, en meer van dat soort irritaties. Maar ze nuanceert dit standpunt later met dingen die het samenzijn weer genoeglijk maken. Vuurwerk en violen heet dat lied. Die tekst heeft m.i. wél alles van een column in zich.

Je schrijfstijl is makkelijk leesbaar!
Groeten.

Troy · 22 mei 2008 op 12:24

Persoonlijk vind ik dit toch meer kwaliteit hebben dan een gemiddelde blog. Erg leuk om te lezen!

Dees · 22 mei 2008 op 17:52

De haakjes mogen weg en hadden anders opgelost kunnen worden, want die vind ik niet prettig lezen. Verder vind ik de ingredienten erg leuk, maar iets meer lijm en overgang en iets meer body hadden je stukje wel goed gedaan.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder