Ik loop rustig met mijn hond buiten, muziekje op. Een meisje van een jaar of 5 à 6 komt aanlopen. Ik zeg mijn hond dat ze moet gaan zitten, omdat kinderen van die leeftijd altijd het lieve, zwarte hompje dat ik mijn hond noem willen aaien. Maar dit meisje loopt me straal voorbij. Ik haal mijn schouders op en loop achter haar aan. Dan zie ik waarom zij niet wilde stoppen. Haar vader (naar wat het schijnt) loopt haar met een grote glimlach tegemoet. Als de twee elkaar ontmoeten, neemt hij haar in zijn armen en zwiert haar rond.
Dit scenario doet mij zo denken aan een film, dat ik hardop begin te lachen. De rest van de weg die ik met het zwarte hompje afleg, doe ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik mocht namelijk getuige zijn van een teken van een liefde en vreugde die ik nog nooit op die manier had gezien. Een liefde tussen vader en dochter, maar dan anders.
Categorieën: Liefde
7 reacties
Anne · 24 september 2006 op 11:30
Prachtig Lisa.
Wat ik jammer vind echter is dat je in dit zo korte stukje toch nog teveel uitlegt. Als je mij niet zou vertellen dat het jou aan een film doet denken laat je mij als lezer de keuze en de vrijheid dat zelf erbij te associeren. Nu kan ik het niet anders dan als een filmpje zien.
Maar goed, ik ben een kniesoor.
BrokenHalo · 24 september 2006 op 18:49
Ik vind het juist sterk doordat het zo’n kort stukje is. Krachtig in zijn eenvoud, net als de vader en dochter…
KawaSutra · 24 september 2006 op 23:39
En ik ben nu juist benieuwd geworden naar het verhaal áchter die vader en dochter. In dat opzicht: goede column, maar er kán sprake zijn van een wereld van verschil…..
Chantal · 25 september 2006 op 09:20
Heel mooi! Juist omdat de column zo kort is, dat maakt het verhaal heel sterk, vind ik. 🙂
pally · 25 september 2006 op 17:31
Mooi verwoord, Lisa. Ik kreeg er ook een glimlach van op mijn gezicht.
Alleen dat filmscenario sprak me niet zo aan…
Ma3anne · 25 september 2006 op 19:56
Die laatste zin doet het hem. Kan een heel verhaal achter liggen. Kippenvel.
pepe · 25 september 2006 op 21:22
Het verhaal achter dit verhaal mag iedereen natuurlijk zelf verzinnen, maar dit korte stukje zegt al genoeg naar mijn idee. Knap gedaan