Mannen versus vrouwen

Ik ben als meisje ter wereld gekomen. Je zou zeggen, geen probleem! Iets meer dan de helft van de wereldbevolking is vrouw, dus je bent niet de enige.
Er zijn talloze boeken over vrouwen geschreven, de reden moge duidelijk zijn. Wij zijn immers prachtige wezens. We hebben zachte lichamen, met mooie rondingen op de juiste plaatsen. Onze heldere, open kijkers vragen uitnodigend om een sterke man, die ons zal beschermen tegen de harde buitenwereld. Ons innerlijk, een warm bad voor degene die erin mag baden. Lief, zo onwaarschijnlijk lief dat wij vrouwen zijn. Niet alleen lief, maar ook ontzettend zorgzaam. Als er iets is, kun je altijd op onze schouder komen uithuilen. Ziek? Je krijgt gelijk een kopje thee met honing, paracetamol en een plaid over je benen terwijl je op de bank ligt bij te komen. Nog een voordeel van ons vrouwen, wij kunnen koken. En niet zomaar koken, heerlijke gerechten krijg je voor je neus. Nee, bij ons zul je niet zo maar verhongeren!
Koken, bakken, alles zijn we meester. Als je binnenstapt na een dag hard werken, word je verwelkomd door de heerlijkste geuren in je opgeruimde, frisse huis. Want ook al werken we fulltime, het huishouden komt op onze schouders terecht. Geen probleem, voor de multitaskers die we zijn. En terwijl we zo hard werken, op het werk en thuis, maken we ons ook nog speciaal voor onze mannen mooi, zorgen we ervoor dat we netjes of sexy gekleed zijn en zijn dus altijd representatief, zodat je met ons over straat kan.
Nu zou je verwachten, dat al die goede eigenschappen van ons gekoesterd worden. Dat de man die in ons leven is gekomen, gelokt door die heldere open kijkers, ons koestert zoals we zijn. Dat hij onze zachte warme lichamen streelt, masseert en verwend. Dat wanneer wij een keer ziek zijn, hij ons een kopje thee met honing brengt en een plaid om ons heen legt.
En als we dan zo heerlijk gekookt hebben, willen we graag een complimentje. Als het huis zo heerlijk schoon is en fris ruikt, willen we graag dat de man er iets van zegt. Wanneer we ons mooi hebben aangekleed voor hem, hopen we dat hij het ziet. En er natuurlijk iets van zegt, het liefst iets als; wat ben je toch mooi c.q. sexy vandaag.

Maar helaas, mannen komen van Mars, vrouwen van Venus. De man is anders. Hij ziet niet dat we behoefte hebben aan een complimentje, dat we gekoesterd willen worden omdat we zijn wie we zijn. Hij ziet niet dat we een keer extra verwend willen worden, als het even niet zo lekker gaat. Hij kan niet ruiken, dat we aan het bakken zijn speciaal voor hem. Hij ruikt wel die overheerlijke geuren, maar de boodschap erachter kan hij niet ontcijferen. Als we ziek zijn gaat het aan hem voorbij, behalve die extra keren hoofdpijn in bed die hij wel opmerkt.

Je denkt dan dat hij toch nooit zijn leven zal verbeteren, en je hoop vergaat. Je kunt de hoop niet meer levend houden, de moed en inzet hem te veranderen verdwijnt. Je legt je erbij neer, en bent bang dat je de romantiek alleen nog maar in de romannetjes vind, waarin die mannen zo lekker romantisch zijn.
En juist op dat moment word je verrast. Dan komt hij een keer thuis met een bloemetje, of masseert je rug omdat je zo lief bent. Hij koopt een leuk cadeautje voor je, omdat je al zoveel jaar samen bent. Hij neemt je in je armen en fluistert in je oor dat hij van je houdt.

Hij zal zijn leven niet beteren, dus die korte momenten van romantiek moet je koesteren. Het is iets kleins, maar het zegt zoveel. En de volgende keer als je er weer doorheen zit, als je de moed weer op wilt geven, zal hij je weer verrassen.

Mannen komen nou eenmaal van Mars, en vrouwen komen van Venus.