Mens is Münchhausen.

Ik zit met K. op het terras. Dat wil zeggen ik zit en K. komt erbij zitten.
Met K. gaat het goed. Vakantietje hier, beetje beunen daar.
Nee het gaat fantastisch met K.
Fantastisch in de zin van fantast-isch. Want na de vakantie van K, tijdens de vlucht terug, moest het vliegtuig een noodlanding maken op een verlaten ladingsbaan van een afgelegen vliegveld. K. drinkt een cappuccino, op mijn kosten en K. verteld verder. Zo heeft K. tegen de hoogste boom ter wereld gepiest in een land zo ver weg dat niemand dat kan controleren.
Dan valt er een moment van stilte, K. knijpt zijn ogen fijn met de bedoeling dat ik denk dat er nu een ongelooflijke intelligente opmerking gaat komen. Maar K. is zijn volgende fantast-ische aktie bij elkaar aan het bedenken. Zo hoor ik even later dat K. bakken met geld verdient voor alle ‘klusjes’ waarvoor hij gevraagd wordt, en dat terwijl er, volgens hem, dagelijks tientallen open sollicitaties binnenkomen bij het desbetreffende bedrijf.
‘Bakken met geld zeg je? Nou doe mij dan maar nog een cappuccino.
Oh je hebt alleen je Goldcard op zak, tja dat wordt lastig in de buurtkroeg.
Nee geeft niet joh, ik wou net gaan’

Nu is mijn leven niet dusdanig spectaculair dat ik met enige regelmaat de Trans Siberië Express instap om te voet door Mongolië te backpacken om uiteindelijk in een Mongoolse tent me tot Boeddha te wenden. Of dat ik in de Eastern Woodlands met een nazaat van Quanah Parker indianenopperhoofd van de Comanche indianenstam, totempalen zit te kerven.
Ik ben meer het type dat categorisch zijn Douwe Egberts spaarpunten inlijst of, op een goede dag mijn zelf gepunnikte ovenwanten aan een grondige analyse onderwerp.

Ik vind het enigszins merkwaardig dat de verbeeldingskracht van mensen hun normale leven moet compenseren. Anderzijds, wiens neus groeit, zij het een beetje, niet af en toe.
De waarheid iets meer kleur geven is toch iets waar we ons allemaal wel eens schuldig aan maken? En bij wie neemt de gedachte niet eens een loopje met de realiteit?
Het kan best ‘lekker’ zijn je tegenover de ander beter voor te doen, het plaatje wat meer kleur te geven. Met name als er persoonlijk gewin in zit.
Zo heb ik in het verleden met enige regelmaat lopen te verkondigen, met name aan de andere sekse, dat ik filosofie studeerde in Leiden.
Eigenlijk was dit een inleidende thuisstudie van de LOI, een cursus die ik overigens nooit heb afgemaakt.

Als je de hele dag vakken loopt te vullen bij de Albert Heijn, of onder de duim van je dominante baas het kantoorpikkie moet spelen, dan wil je ook wel eens de held zijn, de hoogste bergen beklimmen en de giftigste slangen bezweren.
Laat die fantasie zo nu en dan de long van de geest zijn, maar ook hier geldt: Alles met mate, want luchtkastelen eisen hoge onderhoudskosten..

[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]