Chez Marcél, Rue de la Folie, Arrondissement 666, Paris
De eigenaar van Chez Marcél is ook de Chef en het restaurant serveert huisgeslacht vlees.
Mijn reservering was om 21.00 uur. Ik was te vroeg. Na binnenkomst door het zware lederen gordijn bleek het restaurant vrij duister. Het was er benauwd en er hing een penetrante leerlucht. De bar werd verlicht door kaarsen. Ik laveerde richting licht en meldde mij bij de volumineuze barman. ‘Vous etes tôt’, blafte deze bars. Aan de bar zat achter een leeg glas de enige gast, een schriel kereltje. Ik bestelde de huiswijn. Het is een goede graadmeter voor het wijnassortiment. De barman greep een glas uit het rek, rochelde er wat speeksel op en poetste het met zijn schort welke hij duidelijk droeg tijdens de slacht. Hij tapte uit een drie liter karton zonder etiket. Eenmaal gewend aan het duister bekeek ik het interieur en tot mijn afgrijzen zag ik de reden van zijn bevlekte schort.
Stipt 21.00 uur drukte de barman de menukaart in mijn handen. Er stonden twee gerechten op:
Soupe. Steak.
Weinig keus. De man greep een mes uit een la en waggelde richting een karkas dat aan een haak aan het plafond hing. Eronder stond een emmer waar bloed in druppelde. Het vlees hing nog niet lang want tijdens het snijden stroomde het ruimschoots langs het mes en zijn ellebogen. Hij wreef zijn kale hoofd met zijn onderarm.
Het schriele ventje schreeuwde onverwachts met een verrassend schelle stem: ‘Marcél, encore un verre, putain de merde! Marcél waggelde naar de bar, pakte het lege glas met bebloede hand, in de andere nog steeds het vleesmes.
Ik besloot mijn wijn te laten staan.
Toen het gordijn achter mij dicht viel hoorde ik het afgrijselijke gekrijs van een mager speenvarken.
U kunt hier eten maar op eigen risico.
16 reacties
Mien · 13 juli 2015 op 07:38
En dan te weten dat vlees moet rusten voor het opgediend wordt!
Lugubere invulling van de schrijfopdracht.
Well done! :yes:
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 12:05
Dank Mien, het hangt daar denk ik niet lang, ik vraag mij alleen af wie het eet? ?:-)
arta · 13 juli 2015 op 11:39
Goed over nagedacht, leuk uitgewerkt!
Dat adres…. Dat is vragen om problemen, hé?
Kostte de woordenlimiet je moeite bij deze? Ik dacht hier en daar gesleutel te lezen om woorden te sparen 🙂
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 12:02
De woordenlimiet was een drama, Arta, ik heb wel 180 woorden moeten schrappen.. :pain:
Voor mijn gevoel is het stukje nu een telegram.. :rotfl:
Meralixe · 13 juli 2015 op 13:59
Wat een geluk dat je 180 woorden hebt geschrapt durf ik bijna te zeggen. Ik kreeg nu al een onaangenaam gevoel in de buik. 🙁
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 17:29
Sorry Meralixe… :smirk:
pally · 13 juli 2015 op 11:54
Ha, mooi, het kan dus nog bloediger!
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 12:04
Zag je mijn reactie bij jouw superstukje? Mijne stond al in de wachtrij…haha..toen ik jouw stukje las dacht ik oei, maar gelukkig verschillen ze… 😉
trawant · 13 juli 2015 op 12:47
Een horrorrecensie. Het restaurant als spookhuis.
Over de top is ie zeker en dat karkas … of eigenlijk vooral dat schort blijft bij me hangen. Leuk is anders 😉
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 17:31
😀
Suus · 13 juli 2015 op 15:43
Was het geen obscuur clubje? Wel het goede adres?
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 17:37
Haha Suus, in het Parijs van vroeger – dan heb ik het over 30 jaar terug – had je rondom de Montmartre dit type restaurant best tegen kunnen komen… 😮
Ferrara · 13 juli 2015 op 16:16
Ik werd bij de klodder spuug om het glas te poetsen al misselijk. Toch het lezen volbracht, voel me nog steeds niet lekker :sick:
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 17:38
Sorry Ferrara…. 😀
Dees · 13 juli 2015 op 17:46
Griezel de griezel. Maar eigenlijk is het een hele eerlijke wijze van vlees eten. Zelf moeten slachten zou wellicht nog beter zijn
Esther Suzanna · 13 juli 2015 op 19:00
Haha, je maakt het nog bonter Dees… 🙂