De Karwei hangt er werkelijk vol mee. Een heel rek met alleen maar artikelen om je huis ‘kindveilig’ te maken. Deurvertragers, traphekjes, kinderslotjes, hoekbeschermers en noem het maar op. Je kunt het natuurlijk ook overdrijven om je huis te versieren met al dat plastic, alleen maar om je kind te behoeden voor ongelukjes. Volgens mij is het gewoon een kwestie van goed op je kind letten en dan gebeurt zoiets niet. Toch? En daar zat ik dan in de auto met een krijsend kind. Een steriel gaasje op een grote gapende wond houdend. Zijn geschreeuw ging werkelijk door merg en been, maar veel erger was het nog, toen ik helemaal niks meer hoorde. Hij lag opeens slap in mijn armen. Geen gehuil meer, geen schoppende bewegingen meer. Niks. Wat duurt zo’n ritje naar het ziekenhuis toch lang. Mijn man vroeg al eens of hij nog leefde. “Jaja”, zei ik. “Ik denk dat hij slaapt”. Verschrikkelijke scenario’s passeerden in mijn hoofd. Wat als hij buiten bewustzijn is geraakt? Wat als hij gereanimeerd moet worden? Wat als we hem kwijt raken? Lichtelijk in paniek probeerde ik hem expres pijn te doen, door zachtjes op de wond te drukken. Ik was nog nooit zo blij met een krijsend kind als toen. Hij deed het weer.

Ik heb weer eens verschrikkelijk gefaald als moeder. Hoeveel waarschuwingen moet je krijgen? Hoeveel kinderen moet je zwart omrand in de krant zien staan? Ik bedoel, het is algemeen bekend dat de meeste ongelukjes in en om het huis gebeuren. Maar hé, bij ons gebeurt dat niet. Met mijn dochter ben ik nooit naar het ziekenhuis gehoeven voor zulke dingen, dus bij mijn zoon zal me dat ook niet overkomen. Wel dus. Een ongelukje zit weldegelijk in een klein hoekje, het hoekje van de salontafel om precies te zijn.

Alhoewel de wond groot was, bleek alles mee te vallen. Zijn wenkbrauw was open gebarsten tot op het bot. Drie hechtingen waren ervoor nodig om het spul weer bij elkaar te trekken. Volgens de dokter zou er bij een half jaar niks meer van te zien zijn en anders wordt hij later zo’n vreselijk sexy man met een litteken in zijn wenkbrauw.

Ja, ik kan er nu dan wel lacherig over doen, maar de boodschap is weldegelijk aangekomen hoor. Diezelfde dag nog heb ik van die prachtige plastic hoekbeschermers gehaald en maandag ga ik heel het ‘veiligheidsrek’ bij de Karwei leegkopen. Ik wil best een paar jaar in een plastic huis wonen als dat mijn kinderen uit het ziekenhuis houdt. Misschien is wonen in een springkussen nog een optie.

Wat zeg je? Overdrijf ik? Daar kom je nog wel achter als je zelf je kind naar de eerste hulp moet brengen. Dom mens!


7 reacties

pally · 12 oktober 2006 op 17:39

Prima, hoe je overtuigend laat zien dat door wat je met je zoontje meemaakt, je mening radicaal verandert.

Het eind met dom mens enz,vind ik minder.
Het lacherige wat je noemt kan ik niet zo terugvinden in je overigens goed geschreven column.

[quote]ja, ik kan er dan nu wel lacherig over doen……..[/quote]

Dees · 12 oktober 2006 op 18:46

Goed geschreven. Al denk ik eerlijk gezegd wel dat het hoekje waar het in zit altijd onverwacht is. Maar goed, de Karwei is vast blij met je (opsturen die column :-))

arta · 12 oktober 2006 op 19:23

Leuk geschreven!
Heb zelf nooit aan dat soort veiligheidsmaatregelen gedaan, en vermoed dat mijn kinderen met niet meer verwondingen opgroeien dan andere kinderen!

Prlwytskovsky · 12 oktober 2006 op 22:39

Ik heb een ronde salontafel met vierkante glazen. Misschien een tip voor je? 😉

KawaSutra · 13 oktober 2006 op 00:25

Als een kind zich verwond heeft kun je nooit overdrijven. Voorkomen is altijd beter dan genezen.

Li · 13 oktober 2006 op 22:43

[quote]Misschien is wonen in een springkussen nog een optie. [/quote]

Daar kunnen ze zelfs nog uitduikelen, weet ik uit ervaring 😮

Li

Ma3anne · 14 oktober 2006 op 11:56

Zo lang ze geen beschermengelen verkopen bij Karwei, blijft het dweilen met de kraan open. Zo dadelijk zit jij in een plastic huis en steken ze een vinger tussen de deur, een spijker in het stopcontact of duvelen van hun driewieler.
Groot groeien is vallen en opstaan. Daar helpt geen lieve bezorgde moedertje aan. 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder