Met schrijfblok aan het meer

Een nieuw schrijfblok of eigenlijk een oude waar even oude, gevulde bladzijdes uit gescheurd zijn die ik bij lange na niet meer kan herinneren. Het moet afkomstig zijn uit mijn jeugd, gezien de schattige konijntjes op de achtergrond. De tijd waarin ik me nog nergens zorgde over maakte, behalve over welke smerige boerenpot er nu weer op tafel zou verschijnen. En welk dood beest natuurlijk, want toen at ik nog vlees. Ja, in die tijd deed leed mij nog niets. Niet alleen mensen, maar ook dieren konden van mij kapot vallen. Nu heb ik daar inmiddels al heel wat jaren onderscheid in gemaakt. Nu vind ik dieren onschuldiger, mooier, intelligenter en vele malen grappiger dan mensen. Het is dat seks met dieren verboden is, anders zou ik wel een lekker lammetje laten genieten. Of een hond, lama, schijtlijster of chimpansee. Vandaag lig ik weer eens op het meer. Of eigenlijk ernaast, want op een meer liggen is nog geen levend mens ooit gelukt.
Ademen, staren, denken, lopen, lezen, roken en schrijven. Niets meer of minder. Dit is een van de beste plaatsen om in vrij veel rust te kunnen nadenken. Je moet alleen de auto’s van een afstand en alle andere wandelaars, fietsers, skaters en hardlopers buiten beschouwing laten en vooral negeren, want voor je het weet word je weer overweldigd door ziekmakende irritatie.

Wat voor mensen lopen er zoal? Stelletjes die denken dat hun liefde voor eeuwig is, huisvrouwen die klagen over hun saaie bestaan, arbeiders die zich ziek hebben gemeld, zodat ze de eindeloze tragiek van hun leven kunnen overdenken, nudisten die de zee te koud vinden en hun kleren te warm, kinderen die door hun sadisten van ouders hier naar toe worden gesleept, hangjongeren die op zoek zijn naar een nieuwe plek om zich op te hangen, vissers die naar hun verstand proberen te vissen, maar daarin nooit zullen slagen, gezinnen die vieren dat hun leven voorbij is, bejaarden die hun rimpels tellen, mensen die hun gebroken hart of chronische eenzaamheid analyseren en ga zo maar door.

Waar ik onder val? Een goede vraag. Waarschijnlijk een nog te moeten uitvinden categorie zoals de mensen die de oneindige verveling en irritatie niet meer kunnen verdragen.Of misschien wel de pessimisten die teveel denken, maar te weinig lachen. Of zij die teveel schrijven, maar erg weinig praten. Die meer emoties hebben dan ze eigenlijk denken of toch nog onverschilliger worden dan dat ze beseffen. Mensen met een krankzinnige, wisselvallige, originele, creatieve, soms geniale, depressieve doch humorvolle geest die niet meer weten wat ze ermee aan moeten. Met een leven waar ze ook niet meer van weten wat ze ermee aan moeten vangen.

Een leven die tijdelijk of definitief gepauzeerd is. Een leven die niet gewenst is, maar toch overkomen is. Leven en blijven leven tot de dood je komt halen. Dat is alles wat er is. Zwart en wit. Vloeibaar en beton. Groen en grijs. Eten of gegeten worden. Pindakaas met of zonder stukjes. Cola vol suiker of light. Wakker worden of blijven liggen. Ja of nee. Een snor of een baard. Aantrekkelijk of aanstootgevend. Intrigerend of zo oninteressant als de pest. De pest is alleen dat de rode draad al is verdwenen voordat hij begonnen is.