Mier wat doe je hier..

In mijn tuin, mijn schone tuin lopen tegenwoordig als de zon schijnt en ik natuurlijk even buiten mag luchten, dan lopen er van die rare drukke mannetjes, die zich te barsten werken alsof de aarde nog verbouwd moet worden. En dat zijn de mieren. Ik heb nog nooit zoiets prachtigs gezien in de natuur als twee, nee drie mieren die er met een steeltje van een blad vandoor gaan, eerst de ene en die geeft het steeltje door aan de tweede, terwijl een derde mier zich weer naar voren dringt, als een estafette.

Het boeit mij enorm. En waarom? Omdat ik besef dat ik het altijd heerlijk vind om naar die tekenfilms te kijken waar mieren in voorkomen en die zich altijd de blubber werken, allemaal geen een uitgezonderd….En in de praktijk is dat ook zo. En dat verwonderd mij. Daar hoef ik Google niet voor te gebruiken. Ik observeer zelf. En verbaas mij over het feit dat wij mensen zo weinig van de dieren willen leren. Samenwerken, zonder geouwehoer. Ergens aan bouwen, maar wel met elkaar. Geen enkele mier uitgezonderd. Ik vind het daarna altijd zonde om uit mijn stoel te stappen, bang als ik ben om een mier dood te trappen met die surfplanken van mij.

Maar helaas is dat altijd zo. Gij zult vernietigen wat uw aarde bouwt en verbouwd. Zo dat is een nieuw gebod dat ik zomaar even uit de losse vingers tik. Want zonder dat wij het in de gaten hebben maken wij best wel veel kapot van die dieren en planten, die elkaar zo nodig hebben. En wij hebben hen nodig.

Zoals een worm in de aarde glijd om die luchtig voor de planten te houden, zoals de vliegen en de spinnen elkaar nodig hebben in een voor ons negatieve manier. De natuur helpt zichzelf wel.

En wij mensen, wij helpen die natuur gewoon naar de donder. Kappen hele bossen voor houtproducten, stammen worden hun dorpen uitgejaagd, in naam van al dat hout dat wij denken nodig te hebben. Nee, ik ben lid van het Wereld Natuur Fonds en Greenpeache, helaas een druppel op een ronde gloeiende plaat dat wij aarde noemen. Maar als je naar het weer kijkt de laatste jaren, hebben wij zoveel zelf verknald. Weleens beseft hoe druk het tussen al die sterren is met onze satellietjes voor al die mobieltjes?

Als je beseft en weet hoe de natuur werkt en daar is enige moeite voor te doen natuurlijk, dan bedenk je pas dat WIJ de natuur horen te respecteren. Want wij mensen..wij leren het nooit, wij zullen het niet meer meemaken, onze klein en achterkleinkinderen ook niet, maar eens komt die beroemde oerknal weer.

Lekker, kunnen we weer opnieuw beginnen..
En dan zijn wij zoekende naar land uit een zinkend schip.