Mijn Youp

Youp van ’t Hek gaf in De Wereld Draait Door aan dat als je beroemd bent en maar genoeg betaald krijgt, je daar best kleine grapjes over kunt maken. Hij doelde in dit geval op ‘Pietje Storms en Yolanthe &Wesley. Omdat Youp op die twee punten zelf ook hoog scoort, in ieder geval hoger dan Wesley, waag ik een column aan hem. Echter niet in de stijl van Youp zelf. Ik ben opgegroeid met meneer van ’t Hek. Van jongs af aan keek ik al naar zijn shows. Als ik hem zag deed hij mij denken aan een harlekijn. Een nar. Met zijn kleurrijke overhemd en met bretels die door de jaren heen steeds strakker gingen staan, vermaakte hij mij vooral met zijn grove taal en vieze woorden. Waar het om ging boeide niet eens. Nu waren de woorden ‘stront’ en ‘godverdomme’ in een zin sowieso al wel grappig, maar als Youp het zei kon ik de stront bijna ruiken terwijl ik god van zijn troon zag donderen. Zijn schreeuwerige, hese stem en die rollende ‘r’ waar hij zo lekker de nadruk op kon leggen, pijn-in-mijn-buik. Hij deed mij trouwens ook denken aan mijn vader, door bepaalde trekjes en gezichtsuitdrukkingen die ze gemeen hadden. Al zag ik die van Youp wat vaker.
Naast de rollende ‘r’ zijn er nog andere kenmerken die mij opvallen aan Youp. Een daarvan is zijn nonchalante manier van met je handen in je zakken staan. Het nonchalant met de handen in de zakken staan heeft hij opnieuw betekenis gegeven. Hij zegt iets, stopt zijn handen in zijn zakken, buik vooruit en stoïcijns met de lippen op elkaar de zaal in gapen. “Komt u maarrrrrrrrrr!” Dat is mijn Youp.

Daarnaast heb je ook de boekjes van Youp. Het hele kleurenspectrum is al in kaft voorbij gekomen. Hij schrijft namelijk ook columns. Veel columns. Zojuist heb ik zijn column uit het NRC gelezen waarin hij korte metten maakt met Pietje Storms en zijn investeerder Nina. Het was toch ook een gênante vertoning. Hoe zij daar als een emotieloze gesmolten alien zat te luisteren en met amper ingehouden woede Jort de marteldood wenste. Dat is blijkbaar top t.v in deze tijd, maar ik had het pas top gevonden als Pieter Jort tegen de grond had geslagen. Of misschien ook als Jort dat vonnis in het gezicht van Nina gooide en er allemaal groen bloed uit zou spatten. Zou mij niets verbazen. Ik denk serieus dat als je daar een papiertje tegenaan gooit, haar hoofd ontploft. De enige sympathie die ik voor Pieter kon opbrengen, kwam voort uit het feit dat zijn tirade tegen Jort was gericht. Hem vind ik zo mogelijk nog een grotere lul. Overigens wel grappig dat Youp de bretels van Jort in zijn column aanhaalde. He, ik bedoel maar.

Zo gaat Youp al jaren de stoet BN’ers af die voor hem interessant genoeg zijn om over te schrijven. Daarnaast heeft hij nog steeds succes met zijn conferences en uitverkochte theatershows en leidt hij ook nog eens een bedrijf dat aanstormend talent in de kleinkunst begeleidt. ‘Drukke jongen’, zei mijn oma ooit. De Dik Trom van de cabaretiers is groot geworden, maar volgens mij heeft ze gelijk. In zijn hart blijft het altijd een jongen.
Blegh! Je dacht toch niet dat ik de column zo zoet zou eindigen? Nee, Youp is natuurlijk zelf ook een dikke lul met aambeien als stembanden. Die bretels zijn pure noodzaak omdat anders zijn buik steeds naar de bar toe wil rollen en die bril van hem… Ik wil dit eigenlijk helemaal niet over hem zeggen omdat ik hem wel goed vind. Er is echter één misser waarom ik dat wel een beetje heb gedaan. Noem het gerust een zwarte, zware smet op zijn glansrijke carrière: de WK-hit met Guus Meeuwis. Godverrrrrrrrrrrdomme Youp! Dat vergeef ik je nooit.