[i]Vertaald naar het Italiaans is het in mijn geval ‘Sola’. Daar zit tenminste muziek in. Hier bakken ze er niets van, met de vertaling van dat kleine woordje.[/i]

Goedkeurende, bijna verwonderde ogen krijg ik verbaal bevestigd: ik ben er klaar mee! Zó knap dat ik voor mijzelf kook – ja, en nog gezond ook -, kaarsjes aansteek en in m’n uppie geniet van een glas wijn of een biertje. Mijzelf prima thuis vermaak en ook, net als zij, na een feestje nog een afzakkertje neem. Gewone complimentjes zijn nooit weg, maar deze? Wat mij betreft de fik erin! Zolang ik doe wat maatschappelijk correct is, komt deze positieve input ongevraagd. Wee mijn psyche als ik maatschappelijk incorrecte dingen uitvoer. Dan wordt er gemeten met een ander maatje, namelijk dat van de maatschappij waarin ‘mono’ een eenmalig gebruiksartikel is, omhuld door een goedkope wegwerpverpakking. Mijn maatje is het absoluut niet. Het veroordeelt en wijst op basis van ongefundeerde bewijzen. Ik wens niemand dood, maar voor dit maatje maak ik een uitzondering: linea recta in een eikenhouten jas hijsen en enkele reis crematorium!

Kom ik terug van vakantie, dan staat er een welkomstcomité* te trappelen van verlangen om op de vraag of ik daar een vriendje heb gehad een bevredigend antwoord te krijgen. Vinden ze heel normaal. Mijn ‘nee’ wordt beantwoord met ‘já ja!’. Nogmaals een ontkennende bevestiging van mijn kant heeft geen zin. Ik word toch niet geloofd.
“Je bent zó’n leuke meid met een vlotte babbel, spreekt de talen. Dùùùsss…? Kom op, vertèl!”. Een zucht van mijn kant.
“Ah, als je echt niet wilt, dan niet, hoor” volgt ook wel eens sipjes, gevolgd door een hoopvol “of is het nog te vers?”

Na mijn laatste tripje vroeg ik of zíj nog geneukt hadden en zo ja met wie, hoe, en waar. “Binnen of buiten de deur? Was het lekker? Of wil je er nog niet over praten, is het nog te vers?” Ze werden ongemakkelijk, mijn vraag werd als ongepast bestempeld, ik als aanvallend en iemand die een slechte trip heeft gehad.

Angstvallig houden ze hun mannen in het vizier als ik in de buurt ben. Persoonlijk vind ik dat een vreemd soort houden van, maar wie ben ik om te (ver-)oordelen? Het zal wel. Ze komen erbij staan als ik met ‘hun’ man sta te praten. Wijven? Onbenullen! Daarom val ik er niet op. Naïef denken ze dat ík het gevaar voor hun relatie ben, en niet hun tot [i]maatje[/i] verworden partner die op jacht is en openlijk in het rond loert en taxeert. Hem overkomt vreemdgaan zeker? Já ja. Als hij niet wil, dan krijgt geen vrouw het bij hem voor elkaar. Buiten dat gaat iedereen vreemd totdat het tegendeel bewezen is.

Jarenlang heb ik gestreden tegen de dingen die mensen van mij denken. Nooit de strijd gewonnen. Ik kap ermee en ga terug naar ‘start’ en doen en laten wat ík wil, met wie ík wil. Ik bepaal wat ik (mij) aantrek, of uittrek. En het gaat niemand* een moer aan.

[i](* minnaars en echte vrienden m/v uitgezonderd)[/i]


Pauline

Talent voor tekst, taal en verhaal

15 reacties

Dees · 22 mei 2007 op 20:08

Heerrrrlijke declaration fan sola et stolz.

Dat vrouwen ineens hun mannen gaan bewaken heb ik ook nooit begrepen… Wat een hel als ie naar zijn werk gaat, met misschien wel tientallen loslopende sola’s.

Maar ach, het leven is mooi en dat komt er dan ook wel weer uit. Cheers.

SIMBA · 22 mei 2007 op 20:11

[quote]Ik kap ermee en ga terug naar ‘start’ en doen en laten wat ík wil, met wie ík wil. Ik bepaal wat ik (mij) aantrek, of uittrek. En het gaat niemand* een moer aan.[/quote]
Juist!!!!!

Eddy Kielema · 22 mei 2007 op 20:13

Als platenliefhebber zeg altijd ik: er gaat niets boven mono! 😉

arta · 22 mei 2007 op 20:50

Heb van deze column genoten!
Wat jij beschrijft lijkt van de gekke, maar is gewoon echt waar.
Mooi hoe je je alinea’s opgebouwd hebt, heel consequent van rustig met steeds meer vaart naar een treffende eindconclusie.

Mooi geschreven!

[quote]Naïef denken ze dat ík het gevaar voor hun relatie ben, en niet hun tot maatje verworden partner die op jacht is en openlijk in het rond loert en taxeert. Hem overkomt vreemdgaan zeker? [/quote]
😆

Ma3anne · 22 mei 2007 op 21:02

[quote]…dat ik voor mijzelf kook – ja, en nog gezond ook -, kaarsjes aansteek en in m’n uppie geniet van een glas wijn of een biertje. Mijzelf prima thuis vermaak en ook, net als zij, na een feestje nog een afzakkertje neem. [/quote]

Knáp hoor! 😎

Trukie · 22 mei 2007 op 21:05

Krachtige column WB.
En ondertussen vragen de gebonden mensen zich af waar je de guts en kracht vandaan haalt om niet afhankelijk te zijn.

Li · 22 mei 2007 op 21:19

[quote]Na mijn laatste tripje vroeg ik of zíj nog geneukt hadden en zo ja met wie, hoe, en waar. “Binnen of buiten de deur? Was het lekker? Of wil je er nog niet over praten, is het nog te vers?”[/quote]

😆

Go girl! Go!

Een pracht monoloog :kus:

Li

pally · 22 mei 2007 op 21:21

Een felle ‘steek je tong uit’column tegen bange burgerlijke truttigheid. Het zal jaloezie opwekken die niet openlijk wordt beleden.
Eigenlijk willen veel vrouwen het allebei : gebonden zijn en het vrije avontuur, mannen ook trouwens.
Uitstekend verhaal en dito geschreven :wave:

Groet van Pally

Ik zie net dat dit precies mijn 1000e reactie is.

Mosje · 22 mei 2007 op 22:28

Whaha, buitengewoon goed stukje WB, heel erg leuk!

KawaSutra · 23 mei 2007 op 01:06

Beetje ‘monotoon’ maar dat krijg je als je steeds weer dezelfde boodschap moet uitdragen omdat mensen een andere individu beschouwen vanuit hun eigen beperkte referentiekader. Misschien dat deze prima column helpt om wat oogkleppen en kopborden weg te klappen.

Bitchy · 23 mei 2007 op 07:31

Ik wist niet dat het nog zo was, dacht dat we die tijd al heel lang achter ons hadden gelaten.

[quote]Wijven? Onbenullen! Daarom val ik er niet op.[/quote]

:wave:

pepe · 23 mei 2007 op 07:41

Mono, Duo, Trio, wat maakt het uit. Supercolumn.

Het is voor anderen nooit goed, aan mij vragen vage kennissen wel: ‘Ben je nog steeds met hem?’ en ‘Is het niet saai?’
‘Ja, met hem en Nee, wij golfen nog steeds niet!’ is daarop mijn antwoord.

Mup · 23 mei 2007 op 16:19

Strak stuk WB, maar, uh, als ik jou en mijn vechtgenoot samen zie, hou ik ook een oogje in het zeil 😉

Groet Mup.

schoevers · 23 mei 2007 op 19:54

Monoloog, verleden tijd van monolieg?
In ieder geval een goede column Mrs Blocq!

WritersBlocq · 25 mei 2007 op 08:24

Hoi allemaal, bedankt voor de reacties. Mup, zou ik ook doen hoor 😀
Ma3: :hammer: jij kríjg ik nog wel 😡

Groetje, Pauline.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder