De wereld is de kluts kwijt. Of is dat misschien te algemeen geformuleerd? Nou ja, laten we het er dan maar op houden dat ik de kluts kwijt ben. Ik kan het echt niet meer volgen allemaal. Tot voor kort kon ik het redelijk bijhouden. Toen hadden we het nog gewoon over zuinig zijn op het milieu en vrede op aarde. Over gelijke kansen voor iedereen en ontwikkelingshulp. Over medemenselijkheid.
Er kan veel veranderen in een paar jaar.
Twee woorden domineren en regeren de wereld op dit moment. Economie en terrorisme. Geld en geweld. Dat zijn de referenties waaraan alles wordt opgehangen. Hoe ver kun je zakken als mensheid, als wereldleiders, als landelijke overheden, als nieuwsmedia of als Jan met de pet of Miep met de muts?
De tijd dat het moreel met een rotgang naar dit dieptepunt zakte herinner ik me nog als de dag van gisteren. Bush, Pim Fortuyn, de euro, Balkenende, de twin towers, Irak en ga maar door. Een miserabeler doemscenario had de grootste fantast niet kunnen bedenken. Het leek een vooropgezet plan hoe alle narigheid op een hoop liep. Alle radertjes pasten feilloos in elkaar. De apocalyps komt met de dag dichterbij.
Ik ben de kluts kwijt en probeer de stem van moeder aarde te horen. Zij antwoordt met natuurrampen. Rampen die satanische leiders ontmaskeren en mensen dwingen tot naastenliefde. Ze moet helaas haar liefste kinderen offeren. Een moeder in wanhoop. Even wordt er naar haar geluisterd. Heel even maar. In een ik-gerichte wereld zijn mensen hardleers. Waar geld en geweld regeren heeft moeder aarde ten slotte ook geen antwoord meer. Geen ander antwoord dan de totale vernietiging van een duivelse planeet met haar meest mislukte schepselen: geld- en geweldmensen. Ze zullen elkaar en de hele planeet vernietigen.
Ik voel me niet meer thuis in deze mannenwereld van geld en geweld. Mijn kinderen heb ik met liefde gebaard. Ondanks alle pijn. Ik zou ze zo graag een fijne wereld willen bieden. Zij hebben niet om het leven gevraagd, ik heb het ze geschonken in het volste vertrouwen dat het leven de moeite waard is.
Ik ben de kluts kwijt en wil nog één keer proberen hem terug te vinden. Als dat niet lukt, geef ik het op.
[i]Maar ik heb nog wel wat mooie idealen,
Goed van snit, hoewel ze uit de mode zijn.
Wie ze hebben wil, die mag ze komen halen,
Vooral jonge mensen vinden ze nog fijn… [/i]
18 reacties
WritersBlocq · 17 september 2005 op 12:35
Hoi lieverd,
Wat een plaatje van een column, ik ben er stil van. Ondanks de negatieve maar realistische ondertoon, komt hij positief bij mij binnen.
Jouw column doet mij denken aan een verhaal over pinguïns.
Paps en mams pinguïn hadden een kleintje. Beurtelings waakten zij over de kleine, beurtelings doken zij in de zee voor voedsel. Paps kwam niet meer terug, was opgegeten door een zeerob. Mams moest kiezen: of haar kleintje aan de op het land aanwezige rovers overlaten en de zee induiken, of beide sterven van de honger, en alsnog ten prooi vallen.
Zij duwde haar kleintje naar de zee, het kleintje verdronk. De verdrinkingsdood was milder dan de dood die het had gehad, als het kapot was gescheurd door de land-rovers.
Zij dook, viste, at haar buikje vol.
Deze keuze is haar ingegeven door Moeder Natuur. Moeder Natuur offert, snoeihard ja, maar geeft daardoor weer de kans op leven door.
Dit pinguïnverhaal speelde zich af in Zuid Afrika, op het strand bij King Williamstown. Ik heb tranen met tuiten gehuild, toen ik dit zag, om twee redenen: het mooie en het afschuwelijke.
Als wij voor Moeder Natuur openstaan en op korte termijn moeten offeren maar voor de lange termijn hoop van leven kunnen creëren, dan is het allemaal niet voor niets, wat er zich in de wereld afspeelt. Ik hoop dat iedereen dit inzicht krijgt en ernaar handelt. Op hoop van leven.
Liefs, Pauline.
Outsider · 17 september 2005 op 12:39
Goede column waar veel behartenswaardige opmerkingen in staan die het overdenken waard zijn. Alleen vind ik dat Balkenende en de euro en ook Bush eigenlijk niet thuishoren in het rijtje van ‘miserabel doemscenario.’
[quote]Ik ben de kluts kwijt en wil nog één keer proberen hem terug te vinden. [/quote]
Zelf ben ik ook al lang de kluts kwijt en tevens het spoor bijster. Mijn vraag is dan ook: hoe denk je de kluts weer terug te vinden? Vertel het mij even, dan kan ik de pakweg laatste 20 jaar van mijn leven er ook nog wat van maken.
De laatste zinnen, komen die niet uit het lied Beneden alle peil van Boudewijn de Groot?
Eddy Kielema · 17 september 2005 op 12:44
[quote]De laatste zinnen, komen die niet uit het lied Beneden alle peil van Boudewijn de Groot?[/quote]
Ik dacht ‘Testament’ van Boudewijn de Groot, toch, Ma3anne? Prima column, trouwens!
Dees · 17 september 2005 op 13:25
Mooie column. Vreemd, hoe uitgebreide berichtgeving over een ellendige wereld steeds meer mensen terugdrijft naar hun microkosmos. Hoe meer informatie, hoe minder overzicht, hoe minder vertrouwen.
De somberheid kan ik me indenken. Ik heb er ook last van. Neem behalve jouw voorbeelden nou de bijna geruisloze voortzetting van de kerncentrale in Borssele. Nauwelijks een haan die er naar kraait. Een klein berichtje in kranten. Bevreemdend.
Maar ik geloof ook in golfbewegingen, tegenwegen en middenwegen. En om met WB te spreken, hoop geeft zegen. 😉
Louise · 17 september 2005 op 13:59
Een ongelooflijk mooi stuk. Een ritmisch stuk. Ritme door de opbouw en ritme door de inhoud. Boosheid, liefde en teleurstelling. Wanhoop en het toch nog eens willen proberen.
Kees Schilder · 17 september 2005 op 14:23
Heel erg mooi Ma3anne. En ik ben het helemaal met je eens. Behalve dat geld en geweld 2 dingen zijn die al vanaf het begin van de mens aanwezig zijn.
Geertje · 17 september 2005 op 14:59
[quote]De apocalyps komt met de dag dichterbij.[/quote]
Nou nog een jaartje of wat 21 december 2012 geloof ik. 😀
Boeiende column!
Mosje · 17 september 2005 op 15:14
Zo af en toe moet ik ook even zoeken naar mijn kluts. Meestal weet ik hem wel weer te vinden. Ik geloof dat het te maken heeft met de houding die je aanneemt. Dees heeft gelijk als ze iets zegt over de hoeveelheid informatie die je terugdrijft naar je mikrokosmos. Als tv, kranten radio en internet niet meer in staat zijn als een soort filter te werken, maar juist alles onverkort over je heen spoelen, dan past er maar één ding: je eigen filter construeren. Sommigen zullen zeggen dat je jezelf afsluit, maar dat is onzin. Wie zegt dat je de hele aarde, met alles wat daarop gebeurt, moet dragen?
Soms maak ik zo’n filtertje, dan lees ik een week geen krant, of kijk geen tv.
Maak je eigen filtertje Ma3.
(desnoods haal je er een paar bij die sigarettenfabriek waar je ooit werkte 😉
bert · 17 september 2005 op 16:11
Veelal hangt je reactie op de buitenwereld af van je eigen gevoelswereld op dat moment. Sta je sterk en voel je je goed komt alles heel anders bij je over en kun je meestal wel relativeren. Ben je een periode kwetsbaar door bijvoorbeeld onzekerheden of negatieve gebeurtenissen die je eigen persoonlijke pad kruisen, dan zul je veel moeilijker met de signalen uit de omgeving uit de voeten kunnen. Op die momenten kun je je ook beter afsluiten van het nieuws en meer tijd vrijmaken voor je relaties en goeie vrienden.
Ijzersterke column over gevoelens die elk mens volgens mij af en toe ervaart. 🙂 🙂 🙂
Troy · 17 september 2005 op 17:41
Ik sluit me bij Bert aan. Het lukt me niet om onverschillig te zijn dus heb ik mezelf al enige tijd afgeloten voor de negativiteit om me heen. Ik zie niet in wat ik individueel kan bewerkstelligen om de negatieve tendens te keren. Het enige dat ik kan doen is met respect voor mijn medemens en voor mezelf dit leventje te leiden. Soms komen daar mooie dingen uit voort. Zie jouw column 😉
Troy
KawaSutra · 17 september 2005 op 18:22
[quote]Als dat niet lukt, geef ik het op.[/quote]
Nooit opgeven Ma3. En dat zul je ook niet, dat weet ik zeker.
Een mens kan niet voortleven in een constante verwarring en zal altijd blijven zoeken naar antwoorden en oplossingen, hoe gering ook. Dat is de natuur.
Ik vond jouw wijze van omgang met mede-CX-ers tijdens de CX-meeting een prachtig voorbeeld van hoe je de wereld kunt verbeteren door bij jezelf te beginnen. Dank daarvoor en voor deze prachtige column. 🙂
klungel · 17 september 2005 op 20:57
Mijn filtertje was af op mijn 14de. Vanaf die tijd ben ik mezelf en mijn principes trouw. En die dingen draag ik ook uit. In de hoop dat het iets helpt :-). En deze column helpt mij weer een beetje.
Goed geschreven Ma3 *knuffel*.
KingArthur · 17 september 2005 op 21:19
Een ‘mooie’ beschouwing van de ontwikkelingen in de wereld van de laatste jaren. Vaak zijn er dan ook momenten dat je je afvraagd waar dat allemaal heen moet.
Toch blijf ik vertrouwen houden en geloof ik niet in een apocalyps of wil ik er zelfs niet in geloven. Bepaalde waarden zijn universeel en naar ik hoop tijdloos. Naief?
melady · 17 september 2005 op 21:36
Heel mooi Ma3anne. Je schrijft het zo eenvoudig en aards.
Stilte.
champagne · 17 september 2005 op 22:06
Mooi verwoord Ma3anne!
Li · 17 september 2005 op 22:13
Vakantie is voor mij een filter. Geen krant, geen t.v., geen internet. Ik kan dan intens genieten van helemaal niets en dat is alles wat ik wil.
Dit gevoel, wat je zo perfect beschrijft, herken ik helemaal. Het gekke is dat veel mensen om ons heen het precies zo voelen en nog vreemder is het dat we er niets aan kunnen veranderen. Misschien zouden deze mensen allemaal een stukje kluts moeten doneren.
[quote]Ik zou ze zo graag een fijne wereld willen bieden.[/quote]
Als ik het mijn kinderen voorleg, halen ze hun schouders op. ,,De toekomst? Daar ga ik me niet druk over maken mam. Stel dat het allemaal wel meevalt dan heb ik jaren verspeeld met tobben.”zei mijn jongste onlangs.
Li
Fred · 18 september 2005 op 21:48
Welkom bij de club.
We zijn al met z’n tweeen…
pepe · 18 september 2005 op 22:33
… een column om stil van te worden voor even. Om het vervolgens uit te schreeuwen. Maar wie luistert er nog naar moeder aarde? Meeste mensen gunnen zich daar de tijd niet voor, want tijd is geld.
Gelukkig heb ik alle tijd en dat is me meer waard dan geld me ooit kan geven.
Klasse column!!!