Een week of twee terug heb ik een verschrikkelijk mooi schilderij voor mijn verjaardag gehad. Toen ik hem pas had opgehaald hebben mijn familie en ik er een uur naar zitten staren vol bewondering hoe zoiets gemaakt kon worden. Een tijdje kijkend hadden we allen een blij gevoel. Het is ook zo’n vrolijk schilderij. Ik wist dat natuurlijk allang aangezien ik hem zelf had uitgezocht en ik er al enorm blij van werd toen ik hem zag op internet een afbeelding van zo’n 5 bij 12 cm. Maar nu in het echt is het echt wonderbaarlijk hoe zo’n gevoel bij je los kan komen alleen maar als je ernaar kijkt. Bij kunst is het zo dat de kunstenaar er een stukje van zichzelf instopt of tenminste zo neem ik aan, anders zou het nooit zo duidelijk naar voren zijn gekomen. Een schilderij die, zo hoorde ik van de kunstenaar zelf, zo zijn emoties in zijn verwerkt. Prachtig echt, ik was voorheen zo treurig totdat ik hem had gevonden, of hij mij dat weet ik niet meer.
En omdat ik hem voor mijn verjaardag had gehad wilde ik het vol trots aan iedereen laten zien. Vandaar dat ik hem tijdelijk in de woonkamer heb gehangen zodat iedereen hem kon bewonderen. En ik kon inderdaad merken terwijl iedereen vol bewondering ernaar staarde dat ze het prachtig vonden. Later hoorde ik zelfs dat iemand erover had gedroomd.
Heel bijzonder dat een stuk beschildert hout zoveel losmaakt in mensen. En zo is het denk ik in iedere vorm van kunst. Zelfs in de columns die we hier produceren met z’n allen. Voor de één een vorm van kunst voor de ander een stuk papier of in dit geval een stukje site wat beschreven is.
Zo had ik een keer een papiertje vol krabbels op mijn bureau achtergelaten. Toen mijn toenmalige vriend dit vond en stiekem las vertelde hij me dat hij het zo’n prachtig gedicht vond. Zelf vond ik het een beetje te zoetsappig en totaal niet mijn stijl om op die manier te schrijven.
Dat is ook iets waar ik achter ben gekomen in verschillende vormen. Onder andere in het schilderij. De kunstenaar is zelf namelijk altijd kritisch en ziet altijd zijn of haar eigen fouten, en dit terwijl een ander hem zo perfect vind.
Voor mensen die nog een beeld willen hebben bij dit verhaal surf naar www.yodor.com. Klik op ‘paintings’ en dan op het vakje rechtsboven met het klokje. Ik hoor graag wat voor gevoel er bij andere loskomt.
4 reacties
arta · 17 juli 2007 op 17:21
Natuurlijk heb ik even gekeken op Yodor’s site. Absoluut vrolijke kunst, maar niet echt mijn smaak, om eerlijk te zijn!
Ik vind het wel leuk om te lezen dat jij zo blij bent met jouw schilderij!
🙂
lagarto · 17 juli 2007 op 18:58
Hey Sem,
Als jij een stukje schrijft, zit er iets van jou in. Dat stop je er niet in, dat onstaat vanzelf. Zo zit in iedere creatie (kunst is een klotewoord) een stukje van de maker, dat kan niet anders. Ik heb gekeken op die site. Wat ik er van vind is niet van belang. Het gaat erom wat de maker voelde, en wat jij ervan vind. Anders niks. Geniet ervan.
Groeten Lagarto
lisa-marie · 17 juli 2007 op 19:12
Ben natuurlijk even op de site gaan kijken.Op een klein stukje van 5 bij 12 valt de drukte nog wel mee. Zie ik ook wel grappige dingen.
Maar op groot doek zou ik hem veel te druk vinden en roept het vooral onrust bij mij op.
Gelukkig maakt het jou blij.
[quote] De kunstenaar is zelf namelijk altijd kritisch en ziet altijd zijn of haar eigen fouten, en dit terwijl een ander hem zo perfect vind. [/quote]
helemaal mee eens
datmensinkenia · 19 juli 2007 op 13:53
Volgens mij is “aanleiding” één woord.