Naar het CBR slachthuis….vreselijk

Ik ben met mijn dochter naar het CBR geweest, U weet wel waar je moet afrijden en je theorie-examen moet afleggen, om in het bezit te komen van het fel begeerde roze rijbewijs.
Ik was er al lang niet geweest en toen ik er binnenstapte bleek alles nog steeds het zelfde te zijn als de dag dat ik 18 was en er voor het eerst binnen stapte. Nee. Ik mag niet liegen. Er was toch enig verschil, je kon er nu ook pinnen. Dat kon toen nog niet.
De sfeer was nog precies het zelfde als in de vorige eeuw. Het ademde nog steeds de rustgevende sfeer van een, luguber, Oost-|Duits slachthuis van voor de val van de muur uit.
Ongemakkelijke stoeltjes, vieze tafels en een dure maar vooral matige catering.
Stoere alles beter wetende rij-instructeurs met een gezicht ik ben beter als de anderen en ik heb het allemaal al gezien.
Vreemd als je weet dat er hele dagen alleen maar mensen komen die, op van de zenuwen voor veel geld, hun examen in een dergelijke armzalige entourage komen afleggen.
Terwijl ik daar zo zat ging mijn dochter de examenzaal in met nog een stuk of 40 kandidaten.
Ik had drie kwartier de tijd om deze angstaanjagende omgeving in mij op te nemen, voor mijn dochter en de anderen weer naar buiten kwamen lopen.
Eerst kwamen een stuk of 25 mensen naar buiten met verbeten gezichten. De één hard op vloekend en de andere huilend. Een meisje was al voor de 14e keer voor de theorie gezakt en was witheet. Anderen strompelden verslagen de naargeestige ruimte uit.
Mijn dochter kwam met de anderen blij naar buiten. Pa een maximaal aantal fouten om toch nog geslaagd te zijn. De enge ruimte fleurde in mijn idee iets op. Blij liepen we naar buiten, terwijl binnen inmiddels de volgende 40 mensen zich verzamelde om het CBR slachthuis in te gaan. Blij stapten we in de auto.
Maar de angst was ik niet kwijt. Ik moet namelijk over 14 dagen voor mijn theorie van het motorrijbewijs op. En dat ik daarvoor naar die locatie moet….
Kijk daar word ik nou effe niet goed van.