Nachtmerrie

Veel van wat ik dacht, voelde en deed heb lag niet in de lijn der verwachting. De mensen om mij heen volgden een route waar niemand gek van opkeek. Er moest dus wel iets mis met mij zijn.

Ik gaf mezelf keer op keer een schop onder mijn kont. Dwars tegen mezelf in. Afwijken was opvallen. Een ergere nachtmerrie kon ik me niet voorstellen.

Ik werd ziek van mezelf. Doodongelukkig. Snapte het niet. Iedereen kon wat ik niet kon: leven.

Dat heeft een tijd geduurd. Totdat ik wakker geschud werd. Beetje ruw, maar dat was nodig. Bleek al dat aanpassen en willen voldoen gewoon de nachtmerrie te zijn geweest.