Nachtrituelen

Ik lig in mijn veel te warme bed naar het plafond te staren. Ik schop de dekens van me af, maar dat scheelt niet veel, de kleffe warmte blijft om me heen hangen. Mijn buik doet pijn en goed lang slapen om dat tegen te gaan lijkt er niet in te zitten vannacht. Ik doezel een beetje weg, net niet ver genoeg om daadwerkelijk in een diepe slaap vol mooie dromen weg te zakken. Door mijn open raam hoor ik een fiets aan komen rammelen. Als hij vlakbij is, vang ik klanken van een gefloten liedje op. Mijn ogen zijn plotseling wijdopen, want wat ik hoor zijn flarden van een slaapliedje dat vroeger uit mijn muziekeendje kwam.

Het blauwwitte plastic ding hing aan een poot van mijn houten bed. Heel soms, als ik niet kon slapen, trok mijn vader of moeder aan het touwtje wat eronder hing. Er klonk een blikkerig melodietje, en ik keek gefascineerd toe hoe het touwtje steeds verder in het eendje verdween, tot ik in slaap viel.

Ik sta ineens weer in mijn nachtpon met mijn blote voeten op het opstapje voor de wastafel. Ik poets zelf mijn tanden, want dat kan ik al. Zorgvuldig spoel ik mijn mond, trek nog wat gekke bekken naar de spiegel, die mij feilloos na weet te doen en duw het opstapje weer terug onder de handdoeken. Op de gang aai ik de dikke grijze kater, voorzichtig, want hij krabt me nogal eens. Ik duw mijn kamerdeur open en zie dat mijn vader op mijn bed in slaap gevallen is. Het is maar vreemd dat hij om acht uur al op mijn bed ligt te slapen. Ik schud hem wakker en klim op bed. Ik mag een boek uitkiezen van de plank boven mijn bed om uit voorgelezen te worden. Ik weet dat hij sommige verhalen niet leuk vind, dus die leest mama altijd voor. Ik kies een dik sprookjesboek uit. We zitten met onze ruggen tegen de muur, ik leun tegen zijn schouder. Met mijn duim in mijn mond en mijn knuffel dicht tegen me aangedrukt luister ik naar mijn vaders rustige stem. Na het verhaaltje zet papa het dikke boek weer terug op zijn plek. Ik kruip onder de dekens en mijn vader stopt me in. Hij geeft me een kus en maakt met zijn duim een kruisje op mijn voorhoofd: “ Lieve Heer, bewaar mijn dochtertje goed.” Hij doet het licht uit. Ik zie de streep licht van de gang door de deuropening steeds smaller worden, tot de deur dicht is en het helemaal donker is in mijn kamer.

Nu lig ik hier in mijn veel te warme bed in deze grote stad. Snel veeg ik een stiekem traantje weg, draai me om en val in slaap met het wiegeliedje in mijn hoofd.