Nestwarmte

‘Schaaaaaatje, kom je?’ Het is koud in bed. ‘Jahaaa, ik kom zoooo…’
Poppeduifje komt na een minuut of tien eindelijk uit de badkamer en ik weet al dat ze zal aanvoelen als een ijsklompje. Het was al zo koud in bed en nu bén ik eindelijk weer een beetje op temperatuur.
‘Heb je mijn kant van het bed ook opgewarmd?’ vraagt ze. ‘Ja hoor schat, ik heb net nog een beetje warme lucht naar jouw helft geblazen…’ Terwijl ze het dekbed wreed van mij aftrekt zodat de ijzige kou, die in de slaapkamer hangt, de gelegenheid krijgt zich aan mijn rug vast te grijpen roept ze:
‘Waag het niet, jij stinkvarken, ik steek je godverdomme een vinger in je reet’
‘Schijt ik je hand vol…’
‘Stop ik er wat anders in, iets dat veel dikker is dan mijn vinger…’
‘Je doet maar, Muts, dan blijft mijn hol permanent open staan, net als bij zo’n ouwe flikker, die moeten een hele rol watten in hun reet schuiven om hun doorgebeukte sterretje te dichten’.

Ik krijg een stomp.
‘Heeelahola, wil jij je gebit zo meteen achter je kringspier hebben?’
Ik stomp effe terug…
We kloten nog een tijdje door totdat Poppeduifje zich tevreden achter mijn rug ‘lepeltjelepelt’.
Haar armen zijn om mijn borst geklemd en ze doet even een snorrend katje na. ‘prrr-rrr-rrr’.

Het rommelt in mijn buik.

‘GODVERDOMME, je laat het he…’

Ze ziet mijn glimlach niet.

Gelukkig maar…