Nieuw Nederlands

Radio en TV lijken bij te dragen aan het vergroten van de woordenschat die de Nederlandse taal rijk is. Spreuken en woorden uit series en reclames worden steeds vaker overgenomen in het dagelijkse taal gebruik. Zo had je ooit een tijd dat er te pas en te onpas “allo allo” werd geroepen. En bij onrechtvaardigheden werd jaren lang geroepen: “Het is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein, en dat is niet eerlijk!”, Mijn moeder zei altijd bij het naar bed gaan “Oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap zacht.” En wie kent de uitspraak “goeie moige deze moige” niet?
Als ik ‘s morgens op het werk de debiteuren crediteuren administratie oploop kan ik het zelden laten om even heel hard “goede morgen juffrouw Jannie” te roepen. Onze Jannie vindt het niet leuk, maar voor als nog heb ik daarvoor nooit even Apeldoorn hoeven te bellen. “Sorry”, Jannie zeg ik dan, “foutje, bedankt!”

Tussen al die programma’s door zitten ook nog de nodige reclameblokken die talloze uitspraken in onze dagelijks taalgebruik heel gewoon hebben gemaakt. Want wie is er nou niet groot geworden met; asjemenou?

Sinds enige tijd hebben we op het werk een groen kleurige automaat waarvoor vooral om half één een lange rij staat, maar ook regelmatig om een uur of vier. En als ik daar dan in de rij sta en mijn telefoon gaat, dan denk ik vooral; “Nu even niet!” Want dat is mijn soep momentje.

Kijk vroegah, toen hadden we dat niet, toen hadden we alleen de witte motor. Vroegah kon je ook gewoon naar het zwembad, zonder al te veel geplons. Vandaag de dag hoor je vooral ouders naar hun grut roepen; “Ik heb nog zo gezegd, geen bommetje!” Om de kinderen vervolgens een snoepje te geven die alleen in de mond smelt, en niet in de hand.

Ik heb ook wel eens horen beweren dat bloemen van mensen houden, ik betwijfel het. Bij mij gaat alles in no time dood. Weet je wat jij zou moeten doen… is dan het begin van vele goed bedoelde adviezen. Zelfs als het aan de kat zou liggen, zou ik wat anders kopen. Nou da’s pas fijn zulke katten.

Zo had je ooit ook eens een reclame waarin een stel kinderen zongen: Het hagelt… het hagelt. Grote korrels….. Telkens als ik buiten loop en het hagelt, dan gonst dat liedje door mijn hoofd.

Snoep verstandig, eet een appel! Dat doe ik dan ook trouw. Want twee ons groente en twee stuks fruit, daar mee schijn ik het een heel stuk langer uit te houden. Bovendien moet ik met de leefstijl die ik er op na houd er wel voor zorgen dat ik genoeg pitamientjes naar binnen krijg. En dan zeggen ze wel dat ik de groenten moet hebben uit een glazen potje, maar ik prefereer toch vers.

Na het eten, dan is er koffie, lekkere koffie! Of als men toe is aan iets sterkers: Biertje? Of toch een snoepje, mijn favorieten zijn die snoepjes die in de enige rol zitten die niet rolt. Ze zijn gemaakt met echt fruitsap, tellen ze daarmee ook mee in de twee stuks fruit?

Ik heb een hekel aan reclames, maar kennelijk zijn er mensen die er heel aandachtig naar kijken en denken, daar zit wat in, dat is goed voor elk! Die denken ook aan alles en introduceren het in de spreektaal. Het laatste gedrocht van reclame taal in onze spreektaal is goeiemoggel!

Het gaat om een of andere telefoon aanbieder. Maar als ik goeiemorgen intik in een sms dan maakt mijn telefoon er toch echt iets anders van.
Misschien komt het doordat mijn huidige mobiel niet een bepaald nieuw model is, maar wel weer veilig en vertrouwd. Er is geen betere! Maar ja, hij was niet duur en heeft niet allerlei overbodige functies, jaja het was gewoon een goeie actie!

De Nederlandse taal, een beetje van jezelf en een beetje van………