Notulen

Na afloop van het officiële deel van de vergadering van het Dagelijks Bestuur van de Vereniging van Eigenaren werd vanavond in klein comité, na enkele biertjes unaniem besloten dat vrouwen niet deugen behalve één, te weten de huidige metgezellin van de voorzitter van het Dagelijks Bestuur van de Vereniging van Eigenaren. In het officiële deel van de vergadering van het Dagelijks Bestuur waren enkele taaie knopen doorgehakt waaronder het collectief vervangen van de op verschillende adressen lekkende ramen. De beruchte buurvrouw Jannie werd uiteindelijk niet van deze maatregel uitgesloten hoewel de verleiding groot was geweest. De voorzitter hield de hand strak aan de tijd waardoor de enkele bestuursleden wie dat aanging de wedstrijd van Ajakkes tegen Manchester Praag gelukkig niet hoefden te missen. Hierop volgde de na-vergadering waarin voorgaande vergadering werd geëvalueerd en andere belangwekkende wereldzaken werden beschouwd onder het genot van enkele biertjes.

In smetteloze objectiviteit werden de gebruikelijke medeflatbewoners zwart gemaakt. Bij het recentelijk wegens persoonlijk faillissement verhuisde homostel van nummer 33 ging dat het gemakkelijkst aangezien het vrouwtje van de twee van Surinaamse afkomst was. Ook werd ingegaan op de intense teleurstelling van buurvrouw Jannie over het feit dat zij de planten in het trappenhuis niet langer meer water mocht geven. Dat die planten er nu doods bij stonden was daar het rechtstreekse gevolg van. Het had nooit zo af hoeven lopen ware het niet dat die nieuwe gozer van nummer 45, goedkoop behangen met Kruidvatgoud, zich ermee bemoeid had. Iets wat hij veel vaker deed en waarmee hij een waardige opvolger voor de pas vertrokken buurman Dolf bleek te zijn. Als de voorzitter hier niet hardhandig in zou grijpen, zou een conflict vergelijkbaar met vorig jaar, van Joods/Palestijnse proporties, niet ondenkbaar zijn.

De nieuwe bemoeial van nummer 45 had de schoonmaakwerkzaamheden van buurman Dolf overgenomen. Achteraf gezien is dat logischer dan iemand van het Dagelijks Bestuur op dat moment had kunnen vermoeden. In principe was iedereen toen gewoon blij dat er toch maar weer mooi een jood voor was gevonden. Maar het is zeer onverstandig van hem geweest om zich met de plantencultuur van buurvrouw Jannie te bemoeien. ‘Met het versterven van de planten is er ook een stukje van buurvrouw Jannie doodgegaan’. Vrij naar buurvrouw Jannie. En bovendien, de schoonmaak was er niet bepaald op vooruit gegaan sinds buurman Dolf het bezemstokje aan nummer 45 had overgedragen. Dat had die Dolf dan toch maar verdomd goed voormekaar gehad. Het was toen veel beter verzorgd dan nu het geval was. Maar buurman Dolf was vertrokken.

In het conflict van vorig jaar had buurman Dolf samen met zijn vrouw, buurvrouw Anneke, een prominente rol gespeeld. Buurman Dolf en buurvrouw Anneke waren namelijk zo rood als de pest en met hun vertrek was een kapitale revolutie waar wijlen Marx jaloers op zou zijn geweest voorkomen. Het waren types voor wie de linkse lente vermoedelijk wel nooit aan zou breken, ook al zouden duizend Femkes die tijdens een hittegolf in juli of augustus afgekondigd hebben. Buurvrouw Erika, die nauwe banden onderhield met het ijskoude verzet van buurman Dolf en buurvrouw Anneke, verschool zich op een gegeven moment standaard achter een grote donkere zonnebril, weer of geen weer, wegens de belangrijke verschillen van inzicht. De bril was zelfs zo donker dat ze iedereen van de flat die haar groette jammer genoeg niet meer kon zien. Gek genoeg had dat vervolgens weer tot volgende nodige problemen geleid maar net zoals bij buurman Dolf en buurvrouw Anneke bood ook haar verhuizing een door iedereen zo gewenste oplossing.

Lichtpuntjes waren er gelukkig ook. De nieuwe buurvrouw op 33 was naar zeggen van het bestuurslid met wie de voorzitter getweeën de biertjes nuttigde, een parel waarmee iedereen op de flat maar mooi gezwijnd had. Het was een prachtige vrouw, ze was van Portugese afkomst, ze moest zo ongeveer van zijn leeftijd zijn en ze deed zijn fantasie op ongekende wijze prikkelen. Aldus het bestuurslid. En dat terwijl zijn fantasie nogal geoefend moet zijn aangezien hij en vrouwen nu eenmaal moeilijk samengaan. Politiek correct als de voorzitter is koos hij geen standpunt in deze nieuwe kwestie. Bovendien had hij deze Portugese parel nog niet eens gezien. Het bestuurslid wist te vertellen dat zij pand nummer 33 huurde van een makelaar en hij kon niet helpen zich af te vragen of zij zich misschien op haar rug of op haar knieën voor deze woning ingeschreven had omdat ze het zo snel klaar had gekregen.

Na al deze belangwekkende wereldzaken te hebben behandeld en het gezamenlijke standpunt ten aanzien van vrouwen te hebben bepaald, deed de voorzitter ter besluit van de na-vergadering het laatst overgebleven bestuurslid uitgeleide naar de voordeur. Deze steunde zich tijdens zijn schreden, schreden die nauwelijks iets aan waardigheid hadden ingeboet, aan de stevige muren van het fantastische appartementencomplex en hij roemde de minimale breedte van het gangetje waarin iemand, langer dan één meter dertig, praktisch onmogelijk om zou kunnen vallen.

De voorzitter van het Dagelijks Bestuur van de Vereniging van Eigenaren zelf tenslotte, trakteerde zichzelf op een goed glas whisky maar goot het goedje snel terug in de fles toen na één slok maagomdraaiend bleek dat het verkeerd viel. Somber geslaapmutst zette hij zich aan het toetsenbord en stelde deze notulen op.