NS. (No Smoking)

Ik sta met C. op het perron tot de vertraagde trein uit Utrecht arriveert.
Aan die vertragingen ben ik, net als de rest van treinend Nederland, inmiddels wel gewend.
C. haalt een koffie voor me. Dubbel melk en twee sachets zoetjes.
C. weet dat inmiddels. Het hoort bij mijn structuurtje. Wanneer ik binnen datzelfde structuurtje mijn eeuwige peuk wil opsteken, kom ik erachter dat ik mijn aansteker mis. Ai.
Gelukkig komt C. met de gloeiende koffie de hoek om. Les één voor NS-treinnomaden, een dekseltje én een servetje in je handen met daarin het bekertje hete koffie.
Gepokt en gemazeld door wisselende treindiensten, buitensporig lange overstaptijden en afgesleten vierkante wielen met bladeren op de rails, leer je dit soort tactieken.

C. wil mij een vuurtje geven tot het moment dat ze achter haar een officieel NS affiche ziet met de mededeling dat er binnen het NS terrein niet meer gerookt mag worden.
“Helaas Martijn, je mag hier niet roken.”
“Waarom niet? Is dit en Cara-centrum, ben ik zo adembenemend?”
De nieuwe tabakswet, pareert zij, en met een volle ippon ben ik verbaal gevloerd.

Op het moment dat ik de passerende conducteur, die verdacht veel naar zware shag ruikt, vraag binnen welk gebied deze nieuwe wet van toepassing is, kijkt hij mij weifelend aan.
“Geen idee, ik rook alleen na de seks, tenminste dat zegt mijn vrouw. Ik zie dat niet, ik ben niet zo lenig”
De toon was gezet.
Met deze buschauffeur-Benidorm humor kreeg ik plots enorme ‘mishandelzin’. Toch, in het kader van de kerstgedachte van vrede op aarde, leek het me wijs dit niet te doen.
Hoewel ik als kerstengel graag van deze gelegenheid gebruik had willen maken om hem van deze aardkloot te doen verdwijnen.

U begrijpt, ik wilde zijn meerdere spreken.
Deze man, verscholen achter een snor die door kon gaan als een net geoogste wietplantage, kende zijn pappenheimers en antwoordde conform zijn functie, buitengewoon bureaucraties.
“De Tabakswet geldt voor alle tabaksproducten die bestemd zijn voor roken, snuiven, zuigen of pruimen. In de praktijk zijn dat vooral sigaretten, shag, pijptabak en sigaren.
Aan de samenstelling en verpakking van tabaksproducten worden in de wet de nodige eisen gesteld.”

“Stel, hypothetisch, ik heb een vreselijke ziekte waar de naam nog voor verzonnen moet worden. Ik onderga helse pijnen, helemaal als uw locomotief weer eens niet op tijd is. En op doktersadvies rook of drink ik medicinale wiet. Wie zuigt er dan, u toch? Dan bent u toch niet te pruimen?!
De snor was bij ‘hypothetisch’ blijven steken.
Met een Pieter Storms gevoel bleven C. en ik achter toen snorretje zijn grote baas ging halen.

De woordvoerster strompelde ons met verse tegenzin tegemoet.
“Mijn vraag is simpel mevrouw, waarom mag ik niet roken op het perron?”
“Meneertje, moet u eens luisteren.”
“Laten we nu niet té familiair gaan doen, noemt u me maar gewoon meneer.”
Ook de tweede toon stond als een huis.

“Meneer, vanaf 2004 moet een reiziger zijn reis kunnen volbrengen van beginpunt tot eindpunt zonder hinder of overlast van tabaksrook. Roken op het perron is dan ook niet meer toegestaan met uitzondering van speciaal daarvoor ingerichte rookzones.”
“Wie zegt dat?”
“Nou, dat staat in de reglementen en statuten.”
“Van wie, Anton Geesink?”
“Wat bedoelt u?”
“Laat maar. Wat doet u als duizenden reizigers allemaal gelijktijdig uit uw vertraagde trein stappen en een peukje op steken?! Als u in de Spits uw Metrootje doorneemt staan er bijzonder grote hoeveelheden pendelaars te blauwbekken op uw perron zonder vloerverwarming!!
Wie controleert er dan?! Denkt u niet dat er massaal verzet zal komen?! Krijg ik als roker een sticker op mijn rever en word ik ergens achterin in een [i]smokezone[/i] gepropt?!
Geschiedkundig is al bewezen dat dit niet zo goed samen gaat, toch? Wat is uw oplossing?!

Mevrouw de publieksvoorlichter, het spijt me, ik draaf door.
Kunt u mij vertellen wat de boete is die op dit vergrijp staat?”

”Hoewel overtreders vormelijk een boete moeten krijgen, zal de NS u daar nog niet meteen erg op aanvallen. ,,Het is een behoorlijke kentering, ook voor ons en daar houden we rekening mee.”

…

“Mevrouw de woordvoerder, dan rest mij slechts één vraag: heeft u wellicht een vuurtje voor mij?”

[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]