Ochtendgymnastiek

Na de nodige weerstandjes te hebben overwonnen is eindelijk de kogel door de kerk, sinds vandaag ben ik officieel verbonden aan sportschool ‘fit 4 you‘. Een spookbeeld wordt werkelijkheid, de door mij zo verfoeide Amerikaanse gezondheidsfilosofie heeft mij letterlijk bij de kladden gegrepen en sindsdien heeft schurende twijfel zich van mij meester gemaakt. Zelfverloochening, mijn beproefde makker, aangenaam. Het begon redelijk onschuldig, zo begin jaren zestig. Op een paar klinknagels na waren we klaar met de wederopbouw en Nederland kon zowaar met de voeten op tafel naar Mies Bouwman kijken. Maar ons mierenvolk is niet groot geworden door op hun luie donder te blijven zitten, ledigheid is des duivels oorkussen. Gelukkig bood de nieuwe media soelaas voor ons gelanterfanter: ochtendgymnastiek. Knagend aan een dik gesneden boterham met hagelslag klonken uit ons gele radiootje de aanstekelijke pianopingels van Ab Goubitz: “Goedemorgen luisteraars, staat u allen klaar?. Begint u in een kleine spreidstand en daar gaan we: strek, buig, strek, buig”. Mijn moeder, niet ongevoelig voor Ab’s warme tenorstem, boog op zijn commando haar rug in een kritieke hoek en het was slechts een kwestie van tijd voor een knellende zenuw haar twee weken aan bed zou kluisteren. Het was een voorbode van het onheil wat nog over ons heen zou worden uitgestort.

Want langzaam maar zeker moest de sympathieke Ab het onderspit delven tegen het Amerikaanse fitnessgeweld. Aerobics was hét nieuwe toverwoord en samen met Ab werd de gymnastiek ten grave gedragen. Ook het feit dat onze spellingscontrole een woord als aerobics moeiteloos doorslikt en arme Hollandse Ab weer uitspuugt spreekt boekdelen, het welzijn van ons dondertje is een Amerikaanse aangelegenheid geworden. Maar spannend was deze nieuwe bewegingsleer wel, zeker voor een ontluikende puber als ik. De programma’s van Ab mochten dan nog zo veelzijdig zijn, zelden stonden mijn ogen zo op steeltjes als van deze hoog opgesneden stoeipakjes. Maar succes kent vele vaders, de meesten van twijfelachtig allooi. In recordtijd werden uitgerangeerde artiesten in zuurstokkleurige niemendalletjes gehesen en op de markt gedumpt. Zo konden we, afhankelijk van ons gemoed, steppen met Bonnie, spinnen met Jerney of pumpen met Patty. Toen was geluk nog heel gewoon. Plechtig heb ik in de spiegel gekeken en mijzelf beloofd nooit, maar dan ook nooit mij hiermee in te laten.

Nu kijkt dit spiegelbeeld terug en ziet mij staan in een nieuwe fitnessbroek, en ondanks deze broek, waaruit achteraf gezien tijdens de hele proefles het prijskaartje van de Scapino prijsknallers uit heeft gebungeld, voelt het alsof ik in mijn blote kont door de Kalverstraat loop. Spiegels alom en nu pas wordt duidelijk hoeveel schade een kantoorbaan kan aanrichten. De hap lucht die ik neem biedt slechts tijdelijk verkoeling want van mijn opgepompte torso blijft na het uitademen bitter weinig staan. Eerst maar het goede nieuws dokter, de benen zijn nog redelijk. Weliswaar niet meer kaarsrecht, maar acceptabel vergeleken met hetgeen ze moeten dragen. Van mijn ruggengraat schrik ik nog het meest. Nauwelijks de bilnaad verlaten of het maakt al een binnenwaartse curve waarbij de buik bedenkelijk ver naar buiten wordt gedrukt. Éénmaal gerond beschrijft het een wijde uitgaande bocht om te eindigen bij de schouders die ingeklonken naar beneden priemen. Maar goed, mocht alles spik en span zijn geweest dan had ik hier niet in de spiegel hoeven te kijken.

Aan apparaten geen gebrek, mijn sportschool heeft er één voor de kladden en één voor de lurven. Stuk voor stuk woeste machines waar je zonder begeleiding niet levend uitkomt. Gelukkig is er Ian. Ian is instructor en kijkt op mijn vraag of dat misschien instructeur betekend, vertwijfeld naar boven. Hij zal het navragen. Naast mij drukt een grote kale man een halter aan zijn borst. Hij waakt er angstvallig voor zijn spiegelbeeld niet uit het oog te verliezen, en zelfs als hij zijn lichaam tweekwart draait blijft zijn hoofd staan om naar zijn eigen billenpartij te kijken. Na afloop zie ik hem een drankje drinken wat rechtstreeks uit stier Herman lijkt te zijn getapt. Ab zou eens moeten weten, hij zou zich in zijn graf hebben omgedraaid. Doet u allen mee?