Ze wordt wakker met de windgong die steeds luider klinkt. Haar geest is wel wakker, haar lichaam totaal niet.
Langzaam gaan haar ogen open en het eerste wat ze ziet zijn de zwarte wolken. Deze komen niet van haar lief af. Nee, die staat elke ochtend vroeg fris en fruitig op. Een geur achterlatend zoals je die alleen op een zomers bloemencorso ruikt. Die van haar zelf zijn het ook niet. Ondanks de nieuwe Wake-Up lichtlampwekker zijn haar ochtendwolken toch nog donkergrijs.
Eigenlijk weet ze het wel en gaat kijken in de kamer van Max. De wolken zijn niet zomaar zwart ,ze zijn gitzwart.
Voor haar ligt een hoopje grauwend en snauwend mens.Hij besluit dat hij vandaag echt niet wakker wil worden.
Dat ook nog terwijl ze zelf ook zo’n zalig humeur heeft.
In haar huis is er maar één regel: Voor acht uur wordt er niet gezeurd. En voor eerste twee bakken koffie eigenlijk ook niet.

Na oneindig lang roepen is haar humeur tot het dieptepunt gedaald. Eindelijk verschijnt Max en gaat zitten aan de ontbijttafel, of wat daar voor door moet gaan. Hij zit net en begint al te mauwen dat de kleur van zijn boterham niet goed is. “Ja en?” denkt ze, maar zwijgt.
En of ze geen hele appel in zijn trommel wil doen vandaag maar één in vier stukjes gesneden, zegt hij met zo’n uitdrukking op zijn gezicht van ‘hoe heb je dat gisteren in je hoofd gehaald’? Het worden geen stukjes vandaag, want dan moet er een aardappelschilmesje gebruikt worden en dat gaat nu echt niet lukken. Dat is gewoon niet verstandig. Het kookpunt is bereikt.

Als klap op de vuurpijl komt nog die eeuwenoude vraag waarom hij toch naar school moet. Ze gaat dat niet meer positief brengen.
Vandaag is er niets lekkerder als de regering de schuld te geven. Dus antwoord ze dat het moet van de leerplichtambtenaar.
Jammer, maar vandaag krijgt die man de schuld.
De blikken die ze met elkaar wisselen zijn op zijn zachtst gezegd ‘verre van aardig’. Als je dat met de camera zou vastleggen, zou je schrikken.
Zij niet meer. Ochtendhumeur is bij hen al een begrip op zich. Ze vindt dat kinderen en ochtendhumeur verboden moet worden.
Waarom heeft de natuur dat niet geregeld? Nog maar een bak koffie erin. Zou het voor hem ook helpen? In het weekend maar eens proberen.
Hoewel het al na achten is wil ze op zo’n ochtend eigenlijk maar één ding: weer terug naar bed.

Max is eindelijk de deur uit. Vanmiddag wordt ze weer de liefste van de wereld genoemd en krijgt ze weer knuffels. Nu laat hij haar boos achter.
Ze raapt de krant op en loopt naar het koffiezetapparaat. Koffie met krant klinkt als muziek in haar oren maar boven klinkt nog een betere deun.
Zou ze dan toch nog even terug gaan?

Categorieën: Thema column

14 reacties

SIMBA · 22 november 2009 op 10:24

Goed gedaan Lisa! De verplichte woorden goed verwerkt, lekker geschreven en volgens mij volledig autobiografisch 😀

LouisP · 22 november 2009 op 10:41

Lisa,
“………Ze gaat dat niet meer positief brengen.”

erg grappige zin….
en, ging ze terug?
groet,
Louis

pally · 22 november 2009 op 14:16

Goed gedaan, Lisa Marie, de verplichte woorden feilloos verwerkt. En het hele sfeertje van 2? 😀 mensen met een ochtendhumeur prima weergegeven.

groet van Pally

DreamOn · 22 november 2009 op 14:26

Wat een verrassing, Lisa-marie, dat jij ook meedoet aan de themacolumn! Leuk!

Ik vind het een originele invalshoek, inderdaad, zo’n ochtendgebeuren, daar kan je flink chagrijnig van worden, pubers en ochtenden…brrrr. 😀

De verplichte woorden heb je op een natuurlijke manier verweven in het verhaal, mooi gedaan!

Sommige zinnen vind ik niet zo lekker lopen, en hier en daar een paar foutjes, zoals:

[quote]Vandaag is er niets lekkerder als de regering de schuld te geven. Dus antwoord ze dat het moet van de leerplichtambtenaar. [/quote]

niets lekkerder [b]dan[/b] de regering de schuld geven
dus antwoord[b]t[/b] ze…

en denk af en toe om de spaties!

Maar los daarvan, een leuk verhaal, fijn om te lezen! 😉

Mien · 22 november 2009 op 14:44

[quote]Zou ze dan toch nog even terug gaan?[/quote]

Daar droom ik elke ochtend van.
In het voor-, na- en tussenjaar!

De ochtendnajaarsdepressie mooi vastgelegd.

Mien (slaapt het liefst de hele dag)

Avalanche · 22 november 2009 op 15:16

Ja, mooi gedaan Lisa-Marie! Ik realiseerde me pas aan het eind dat het een thema-column was.

Saya_Surya · 22 november 2009 op 16:38

@DO: [quote]Sommige zinnen vindt ik[/quote]
😉

LM: mooi geschreven, laat je ons weten of de koffie helpt? 😀

DreamOn · 22 november 2009 op 19:27

@Saya: :oeps: Ja, dat is slim, als je iemand wilt helpen om eventuele foutjes te verbeteren, om dan zelf een gigantische fout te maken!
Ik heb het maar vlug verbeterd! 😉

Chantalle · 22 november 2009 op 19:40

Leuk geschreven en erg origineel.
Goed gedaan!

KawaSutra · 23 november 2009 op 01:19

Wakker worden in de herfst, is er iets deprimerender?
Goed geschreven Lisa!

Fem · 23 november 2009 op 07:10

Laat de koffie je goed smaken lisa-marie 😀

lisa-marie · 23 november 2009 op 08:34

iedereen bedankt voor de fijne reacties!
En koffie en terug gaan helpt echt 😀
En de foutjes die er toch in zijn geslopen… :oeps:

arta · 23 november 2009 op 16:28

Leuk om jou weer te lezen!
Heerlijk depressief verhaal!
🙂

Ma3anne · 24 november 2009 op 10:52

Leuk, dat de redactie je met deze opdracht uit de tent heeft gelokt om te schrijven. 😀
Qua sfeer vind ik het heerlijk deprimerend. Krijg een beetje heimwee naar de tijd dat hier pubers met ochtendhumeur aan de ontbijttafel zaten. 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder