Onderonsje

Hallo lieve papa, mag ik even met je praten? Het leven zit weer tegen en dan mis ik je altijd zo. Natuurlijk weet ik dat je er altijd bent, maar ik zou je zo graag even willen vasthouden en met je praten, zoals vroeger. Schuif eens op, ik wil even dicht bij je komen zitten.
Je bent geen dag ouder geworden, pap.
Nog steeds die knappe vent, die je pretendeerde te zijn.
Ja ,ik ben wel ouder geworden, de tand des tijds begint bij mij zijn sporen achter te laten. Maar ik geniet van elke rimpel want dat maakt me tot wie ik ben.
Hoe het met mama gaat? Tja, ze wordt wat vergeetachtig en vertelt dingen vaak drie keer, maar zelf moet ze er het hardst om lachen. Ik ben heel zuinig op haar, want ik weet dat de tijd niet stilstaat.

Met mij? Nou, ik moet zeggen dat het redelijk gaat, pap. Ik heb hele lieve vrienden, die me steunen in alles wat ik doe. Ik heb een superleuke baan waar ik echt op mijn plaats ben. Ik presenteer tegenwoordig op de radio en dat is ontzettend leuk. Met de meiden gaat het lekker, ze zijn gelukkig. Mijn kleindochter, jouw achterkleinkind dus, is al weer 4 en ik geniet zo van haar. Elk stapje, elk woordje, elke glimlach, doen me beseffen dat ik een bevoorrecht mens ben.

Waarom ik huil? Ach, dat weet je toch. Het gaat op vele fronten goed, maar dat ene stukje wil niet lukken en ik zou zo graag mijn diepste voelen met je willen delen. Toen jij besloot, een jaar of wat geleden, dat je niet meer wilde blijven hier, is alles zo anders geworden. Nog steeds mooi, maar zo’n stuk eenzamer dan voorheen. Ik sta volledig achter je keuze maar ik mis je zo ontzettend. Ik wil zo graag nog eens met je gaan autorijden, zomaar nergens heen. Nog zo graag met je aan de warme chocolademelk in de kroeg bij Arie. Samen met je klaverjassen, terwijl je me de regels van het verzaken aan het uitleggen bent. Nog zo graag met je lachen, om mama en haar gekke dingetjes. Maar het liefst, wil ik gewoon even stil naast je kunnen zitten, op ons muurtje in Gourdon, terwijl we de dingen van het leven aan het overdenken zijn.

Ik mis je elke dag, maar soms net even iets meer.
Ik weet dat je weer moet gaan, al wil ik dat je blijft.
Het leven is minder leuk zonder jou, maar de wetenschap dat je nooit echt weg zult zijn zorgt ervoor dat het te leven is..

Pap, zorg goed voor jezelf, dan beloof ik het ook te doen.