Onnodig Engels

Een klasgenoot van mijn zoon wil misschien naar de tweetalige VWO. Het lijkt me een pittige opleiding, maar wel één waar je later internatonaal mee aan de slag kunt. Zoon snapte het even niet: “Maar Mam, jij ergert je toch altijd aan al dat Engels?” “Ja lieverd, ik erger me aan onnodig Engels. Aan Engels in de reclame en Engels in het straatbeeld” Hij snapte het nog niet geheel en speciaal voor hem heb ik onderstaand verhaaltje geschreven na een heel gewone dag, in een heel gewone week. Vanochtend is het zoals gewoonlijk haasten, want we zijn weer eens laat met het ontbijt. In de keuken gooi ik een coffeepad in het apparaat. Ik gooi snel de ontbijtkommen vol met melk en cornflakes. “Mam, mag ik mijn bodywarmer aan?”, roept dochter uit de gang. “Nee schat, het is nu te koud. Het is al oktober. Doe zo maar je nieuwe jack aan!”

Vraag even aan Papa of hij zijn organizer checkt: “Jullie moeten vanmiddag nog even langs Intertoys voor een kado voor Kevin., O.K.? Zoon: “Ja, is goed, kan ik dan misschien een nieuw spel kopen voor mijn gameboy of voor de PC?”

“Heb je Papa gesproken?” vraag ik na vijf minuten. “Nee, ik kreeg zijn voicemail” “Nou ja dan ga ik vanmiddag wel met jullie, in de hoop dat ik niet in de file terechtkom door het weekend.

“Kom jongens, opschieten, bootees en sneakers aan, pak je spullen, we gaan” In de auto zet ik eerst mijn mobiel in de carkitt. Op het dashboard zit een post-it met een kriebel van manlief: “Vergeet de airmiles niet als je gaat tanken” Na het afzetten van de kinderen bij de buitenschoolse opvang, draai ik na twee kilometer de snelweg op. Door een billboard met een aftershave-merk herinner ik me dat ik nieuwe deo moet kopen. Vanochtend spoot ik de oude spuitbus leeg.

Ik zing in de auto mee met een evergreen van ‘The Eagles’ en ik arriveer na een half uur in Schiedam. Daar heb ik een interview met een fotograaf die volgende maand zal exposeren in de galerie van onze fotoclub. Met de laptop op schoot, maak ik notities die ik later uit zal werken. Op de terugweg kan ik het niet laten om bij de ‘coffee to go’ wat junkfood te nuttigen als lunch. Ik blader in de koffieshop bij het benzinestation in een glossy magazine. Op de achtergrond klinkt een medley van kinderen voor kinderen. Het kinderliedjesprogramma bestaat dertig jaar.

Als ik weer naar mijn auto loop, bedenk ik dat ik nodig carglass moet bellen voor dat sterretje in mijn voorruit. Nu snel nog een paar boodschappen voor ik de kinderen weer op moet halen. Wat zullen we eens eten vanavond? In de PLUS gooi ik een blik kidney-bonen, een doosje cherrytomaatjes in mijn kar. Naast nog wat gewone tomaten, een blik worstjes, een pak drumsticks en een fles icetea leg ik er nog een zakje winegums bij voor de kids. Ik betaal met mijn creditcard. Op naar huis. Pffft, ik heb weer een opvlieger, mijn zesde vandaag. Ik ben blij met de airconditioning in de auto.

Op het schoolplein manoeuvreer ik tussen de buggy’s door. Ik doe een high-five met zoon. Kom, we gaan lunchen: hotdogs! Yes, roept dochter, lekker!