Deinen, dansen, zweven op fantastische muziek. Ik luister naar het leven diep van binnen. Dicht bij de kern, ver weg van donkere ellende. Die mijd ik als de pest. Veel liever plaag en koester ik de liefde. De hunkering naar liefde laat suikerlaagjes smelten, doopt harten diep in hete honing. Slecht vergaat het vele liefdeskoninginnen. Zij zien hun volkeren sterven in stekende pijn. Gevleugelde groeivormen vergaan voorgoed in dampende milieurampen. Daar helpt geen vleugje pesticide meer. Ik wil me blijven laven, aan zoet en zout, onbedorven in de kern. Het atoom mag zichzelf niet langer splijten. Gaat op zoek naar symbiose en osmose. Het protesteert en wil niet langer permeabel neergesabeld worden. Atomen willen graag herrijzen in waterorgels van brak geluk. Ongespleten atomen hebben Willie Wortels nodig, om zich terug te vinden in klavertjes vier. In magische getallen die de wereld verklaren van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Daar waar de wind haar wortels heeft, ligt namelijk het diep geluk verborgen.
Gejaagd door de wind ben ik voortdurend op zoek. Een queeste die herhaaldelijk ontaard in chaos. Mijn natuur is op zoek naar voedingsbodem en hunkert in haar groeitocht naar onversneden Pokon. Deze grondstof voor mijn ziel zal mijn muzen doen ontkiemen. Mits het zand niet door mijn vingers glijdt, als water door de woestijn. De dorheid mag nooit beklijven. Het is uiteindelijk de chaos die bevrijdt. Troost en happiness zijn na de chaos een levenlang beschoren. Dan slapen schaapjes zacht en wordt er niet langer geteld.
[b][url=http://www.xead.nl/upload/eb8252d72f117190ec73632f6e2f3c0aHoney.jpg]Mien Bijgeloof[/url][/b]
[img align=left]http://laurasstekkie.web-log.nl/mijn_weblog/images/pokon_logo.jpg[/img]
9 reacties
sylvia1 · 28 maart 2011 op 08:14
Inderdaad Mien, ben het met je eens. Deze column heeft een duidelijkere plantaardige rode draad dan je vorige experiment. Meer logica en toch een portie onbegrijpelijkheid, voor mij dan… (ook paar moeilijke woorden: symbiose, osmose, permeabel?)
[size=xx-small]Klein puntje: die ontaardt is met dt.[/size]
arta · 28 maart 2011 op 09:13
Volgens mij is dit het experiment der uitersten?
Ik vind het onvangbaar, maar wel geslaagd… (het wekt nieuwsgierigheid op)
Harrie · 28 maart 2011 op 09:35
Ben jij op zoek naar de Holy Grail?
lisa-marie · 28 maart 2011 op 09:35
deze lees ik bij een stukkie zon en wordt daar nog verfijnder en dieper door.
geluk heb ik dat ik mij nu kan laven aan de zoete zonnestralen.
de pokon heb ik al gevonden.
Kwiezel · 28 maart 2011 op 10:09
Mien!
Ik ben onder de indruk van je stuk! Mysterieus en aanleiding tot overpeinzing. Goed gedaan. Deze vond ik het mooist:[quote]Ongespleten atomen hebben Willie Wortels nodig, om zich terug te vinden in klavertjes vier.[/quote]
Ferrara · 28 maart 2011 op 10:43
Bijen, honing, royal jelly?
Dat is wat in mij opkomt. Terug naar de paardestaartjes, nog weer eens lezen.
Ferrara · 29 maart 2011 op 23:20
Mien, ik vraag het maar op de man/vrouw af. Moet ik nou wel of geen clou in je stukken vinden. Ik speur me suf en ben bijna aan een pokonsnuif toe. 😕
pally · 30 maart 2011 op 12:26
Het kan me niet schelen, wat ik zou ‘moeten’ vinden in dit stuk, Mien. Ik vind het mooi, vol originaliteit en een diepgang die je er zelf uit kunt destilleren. :wave:
Jammer, vind ik het, dat er altijd een prentje bij moet. Nodig heeft dit stukje het niet, zoals meestal bij jou. Het heeft aan zichzelf ruim genoeg. Maar dat is, vanzelfsprekend, een persoonlijke visie.
Maar ja, ik hoef na een heerlijke maaltijd ook nooit een toetje 😀
groet van Pally
Mien · 30 maart 2011 op 23:54
.
Bedankt voor de lovende reacties en opbouwende kritiek.
Voor mij is het experiment geslaagd en er zullen ongetwijfeld nog meerdere volgen.
@Ferrara: zie commentaar Pally
@Pally: ik ga altijd voor minimaal een driegangenmenu 😉