Op de koffie (column in twee delen)

Deel 1:
Mijn knusse huisje staat aan de rand van een klein provinciestadje. Een uithoek van het land en een uithoek van het stadje. Maar binnen een straal van 200 meter om mijn huis kun je van alles vinden aan voorzieningen: een klein winkelcentrum met supermarkt, videotheek en snackbar, een ziekenhuis, bushaltes, scholen, zwembad, speeltuintjes en veel groen. Heel comfortabel, wanneer je niet voor elk wissewasje ver van huis hoeft, doch alleen maar de straat hoeft over te steken. Dit is de positieve kant van de zaak. Nu de negatieve:

Er zijn namelijk ook nog een bejaardenhuis en een straatje met kleine bejaardenwoninkjes en daar zit mijn probleem. Ik ben namelijk een bewoner, die hier van kind af aan woont in dit stadje. Onze wijk bestaat bijna alleen maar uit “import” – zo heet hier iedereen die van buiten onze gemeentegrenzen komt – en weinig autochtonen.

Dat is toch geen probleem, denk je nu? Nou, dan ken je de autochtone bejaarden hier nog niet!

Aangezien ik hier in de aanlooproute naar de bushaltes, ziekenhuis en supermarkt woon, is mijn straatje op “gezette tijden” vergeven van de rollatorende, wandelstokkende of nog loslopende oudjes. Op die “gezette tijden” probeer ik zoveel mogelijk mijn neus binnenshuis te houden, want doe ik dat niet, dan ben ik het haasje!
Die autochtone oudjes zitten namelijk verlegen om een praatje en/of om een adresje waar ze eens aan kunnen bellen voor een gezellig bakkie als ze dan toch even aan de kuier zijn. Bekende mensen komen ze niet zo snel tegen hier, behalve hun mede-bejaarden op wie ze uitgekeken zijn.

Dus, wat gebeurt er als ik even mijn boodschapjes doe, of mijn voortuintje wied en vergeet dat het de “gezette tijden” zijn? Ik word subiet door minstens drie ouwetjes per keer aangeklampt op een manier dat ik er niet onderuit kan. Ze gooien desnoods hun rollator dwars op mijn looprichting of gebruiken mijn schoffel als houvast en rustpunt, maar staande houden zullen ze me! “Hee, jou ken ik! Ben jij niet…. ”

Ja helaas, dat ben ik: de dochter van…, de ex-schoondochter van…, het oude buurmeisje van…, het vroegere vriendinnetje van…, of gewoon dat kleine blondje met die twee vlechtjes, dat groot is geworden en helaas nog goed te herkennen is. Vluchten kan niet meer… Ze weten altijd wel een aanknopingspunt te vinden.

En zo word ik met de regelmaat van de klok op de hoogte gehouden van alle kwalen die bejaarden kunnen hebben, of van wie er allemaal dood zijn. Zo weet ik als geen ander hoe eenzaamheid toe kan slaan met de jaren… en steevast wordt er gevraagd: “Kom je een keer gezellig koffie drinken?”

Nee, lieve oudjes, dat doe ik niet! Daar ben ik één keer ingetrapt en nog steeds niet vanaf. Die ene oude dame, die zo verdrietig was op de sterfdag van haar man en die ik tegenkwam in de supermarkt. Een bakkie troost leek me hier wel op zijn plaats.

Deel 2:

Ze bleef uren en uren zitten en stortte in één adem al haar ellende over me heen. Tegen etenstijd zei ze, dat ze het wel gezellig vond, als ze mee mocht blijven eten met mijn dochter en mij. Ik deed wat water bij de soep, deelde de twee stukjes vlees in drie porties en schilde een piepertje extra. We hebben het niet breed, dus wat er is kan gedeeld worden, maar bijzondere kost schaft de pot hier op een doordeweekse dag niet. Op mijn manier had ik er toch een feestmaal van weten te brouwen. Toen we klaar waren en ik af wilde ruimen zei ze: “Ik lust nog wel een toetje!” Jammer, dat had ik niet. “Dan haal je dat toch even aan de overkant!” zei ze. Ik was zo gek niet, of ik liet me commanderen. Van mijn laatste centjes uit het potje kocht ik vla. Die zette ik op tafel. “Bah, vla, dat lust ik nou net niet!” riep ze uit, “ik had liever pudding gehad!”

Toen brak me de klomp en mijn geduld was plotseling helemaal op: “U eet lekker die vla op, of niks. “Doe dan toch maar de vla”, zei ze tam. Een beetje geschrokken van de toon die ik aansloeg.

Minstens drie keer per week belt ze sinds die dag. Om koffie te drinken of om mee te eten, maar liefst allebei. Af en toe trap ik erin, hoe ze hem dat flikt, snap ik zelf niet.
Vanmorgen stond ze onverwacht op de stoep. Ik had haar telefonisch al twee weken af kunnen houden. Ik kon nu zo snel geen list bedenken, want ze was me te snel af en stond al binnen.

Ik heb koffie gemaakt en een uurtje de inmiddels bekende verhalen aanhoord en toen ze zei, dat ze vanavond gezellig mee bleef eten en zou trakteren op Chinees, die ik moest halen, heb ik haar in haar kladden gepakt en de deur uitgewerkt. EN een besluit genomen: OF ik begin hier een bejaardensoos, waar ze een flink entree voor mogen betalen, OF er komt geen bejaarde meer binnen hier, behalve mijn ouders.

Hard? Nee echt niet! Ik smelt gewoon als ik zie hoe eenzaam veel oude mensen zijn en wat ze allemaal bedenken om een beetje er bij te mogen blijven horen. En van dat smelten weten sommigen flink misbruik van te maken. Ik moet mezelf wapenen of de bejaardenzorg in. En aangezien ik weet dat ouwetjes me totaal om de vinger kunnen winden, kies ik voor het eerste:

Ik ga op de “gezette tijden” enkel nog gepantserd de deur uit, met een bord om mijn nek: “Helaas de koek is op en de koffie ook.”

Categorieën: Maatschappij

15 reacties

archangel · 12 februari 2004 op 13:08

Heerlijke column! En op een bepaalde manier ook voor mij herkenbaar… ik kom oorspronkelijk uit een klein havenstadje, in een relatief geïsoleerd stukje nederland, en in situaties waarin je niet wilt dat iedereen je kent (zoals toen mijn vader overleed), blijkt iedereen je te kennen… en dat moet dan zonder uitzondering ook verbaal kenbaar gemaakt worden… *huiver*
(maar ik dwaal af… je column zet me aan het denken :-D… nice job!)

Michaël

Godspeed · 12 februari 2004 op 13:34

Mooie column

Kun je als Witte Heks geen [b]Love Spell[/b] uitspreken over die oudjes.
Worden ze weer verliefd;-), en hoeven ze ook niet over straat lopen:-D.
Kan de verwarming ook wat lager in het bejaarden huis als al die oudjes de hele dag samen in bed liggen.

Pietje Potent had er ooit een hit mee, [b] Sex in de bejaardenflat[/b]

Kobus, heb jij die niet als MP3?

Gr. Godspeed:pint:

Kobus · 12 februari 2004 op 14:19

Prima column. Heb ook wel soms schuldgevoel als ik mensen de gelegenheid niet geef om hun zegje te doen. Liep in het verleden wel eens met de collectebus voor de hartstichting. Zeker bij (eenzame) oudere mensen, die zich verontschuldigen dat ze maar een euro in de bus kunnen stoppen voelde ik me toch schuldig als ik ze netjes bedankte en verder maar snel doorliep.
Vond het nog moeilijker als het jaar daarop bleek dat ze er niet meer woonden (overleden, verhuisd, etc).

Goed geheugen Godspeed ! Helaas moet ik bekennen dat ik eens speciaal voor jou dit nummer op de server heb gezet. Overigens in de uitvoering van de Zware Jongens.
[url=http://home.hetnet.nl/~columnx3/zware jongens-sex in de bejaardenflat.wma]Sex in de bejaardenflat[/url]

Suus · 12 februari 2004 op 14:30

– Ik kon nu zo snel geen list bedenken, want ze was me te snel af en stond al binnen –

Valt toch wel mee met die brakkigheid als ze je toch nog te snel af kan zijn….heb erg moeten lachen om je column

Kees Schilder · 12 februari 2004 op 15:59

heel herkenbaar.heb toch wel te doen met die bejaarden al kan ik jou heel goed begrijpen.

Li · 12 februari 2004 op 19:43

Daar ben je klaar mee Ma3anne! Gestalkt door bejaarden! 😛
Leuke column met een grappig eind! Tja,(sommige) oude taarten kunnen je volledig opeisen.

Kun je niet iets verzinnen?
Bejaardenroosters waar geen rollators en stokken overheen kunnen bijvoorbeeld? 😀

Li

pepe · 12 februari 2004 op 20:34

Heerlijk ma, ik zou graag bejaarde willen zijn bij jou in de straat, ik lust graag een bakkie bij jou, al zou het een bakkie water zijn.

*smak* van ons alle vijf

Kees Schilder · 12 februari 2004 op 22:02

VIJF??????? Jezus, Ma3anne, kan ik ook niet eens langskomen? Lijkt me een gezellige boel bij jou.
neem ik zelf KOFFIE mee.Geen senseo.

Eftee · 13 februari 2004 op 00:00

Hahaha Maatje, doe dan ook alsof je nooit praat en heel onvriendelijk bent. Dat is de enige manier om af te komen van de bejaardenterreur.
Als je het zat bent, mag je hier wel koffie komen drinken hoor.
Oh ja, wij komen trouwens ook een keer de buurt onveilig maken. Wij hoeven geen toetjes, alleen koffie 😉 . Hoewel…..

deZwarteRidder · 13 februari 2004 op 08:53

[quote]ze zei, dat ze vanavond gezellig mee bleef eten en zou trakteren op Chinees,[/quote]
tsja wordt het dan toch tijd voor Eutha-nassie??
maar je was gewaarschuwd…
kijk op: Mijn oude column wilt gy eeuwig leven?

http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=1083
RichaRd

Mosje · 13 februari 2004 op 09:52

Bejaardengif in de koffie doen? Dat zorgt dan tevens voor een goede doorstroming in de bejaardenwoningmarkt.
Gave column!

Kobus · 13 februari 2004 op 12:56

Als je bij een bejaarde op bezoek gaat let er dan op dat ze je geen pinda’s aanbieden. Want meestal hebben ze de chocolade eraf gelikt !

Ma3anne · 13 februari 2004 op 13:12

Michaël: fijn dat ik je aan het nadenken heb kunnen zetten. Ook dat is de bedoeling van een column..toch?

Godspeed: Love Spells voor bejaarden. Geen slecht idee. Scheelt ook een hoop rollators: kunnen ze er samen met één doen.

Kobus: nou, schuldgevoel heb ik niet echt, maar het zit er tegenaan.

Suus: inderdaad die brakkigheid viel ineens mee en dat viel me dus op!

Kees: ik heb ook met ze te doen, dat is juist de valkuil.

Li: die bejaardenroosters lijken me wel wat. Of een ophaalbrug.
😀

Peep: als jij bejaard bent, ben ik nog veeeeeeel bejaarder. Ben bang dat je de koffie dan zelf moet zetten. 😛

Kees: Kom maar gezellig langs hoor, je valt nog net in de doelgroep. Neem Peep dan ook meteen mee!

Effie: ik verwacht niet anders dan dat jullie snel koffie komen drinken! Morgen?

Ridder: Lijkt me geen lekkere nasi. Die column van je had ik jaren eerder moeten lezen! Gaaf! Haha.

Mosje: nee dat gaat me nou weer te ver, gif in de koffie. Bovendien heb ik ze dan nog over de vloer… en hoe! 😮

Mensen, alle gekheid op een stokje… het duurt niet zo gek lang meer of ik ben zelf bejaard… en dan lul ik wel anders, denk ik….. 😕

Yoyogro · 13 februari 2004 op 19:59

[quote]alles vinden aan voorzieningen: een klein winkelcentrum met supermarkt, videotheek en snackbar, een ziekenhuis, bushaltes, scholen, zwembad, speeltuintjes en veel groen.[/quote]

Het wordt HOOG tijd dat je er een kleuterschooltje, een kinderdagverblijf en een peuterspeelzaaltje bij krijgt in de buurt. Misschien krijg je dan wat anderen op de koffie (of moet ik zeggen Ranja?)

Groets,
Yorien

Mup · 13 februari 2004 op 21:33

Top, je bent te goed voor deze wereld, verder is alles gezegd:-)

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder