Ik verlang naar je. Tot dinsdagavond .Kus Frank
Een briefje, zomaar tussen de bank.
Dinsdagavond? Godvernondeju! Dat is vanavond.
Madam zou naar de manege gaan.Maar daar berijdt ze klaarblijkelijk iets anders dan haar paard! Eerlijk gezegd had hij al lang gemerkt dat ze zich anders gedroeg. Ze was vrolijk en droeg sexy kleding, terwijl ze in geen jaren moeite gedaan had er leuk uit te zien.
Maar de laatste tijd leek er een opleving waar te nemen. Zelfs de seks kreeg een oppepper. Hij kon weer van haar genieten, als vroeger.

Het begon toen ze paardrijles kreeg.
Hij had haar aangespoord wat leuks te gaan doen, buiten de verzorging van de drie kinderen om. Misschien zou ze daar van opknappen.
Al vanaf hun vijftiende een stel. Hij hoopte ooit een fractie van de sexy Linda terug te krijgen.
Verslagen zit hij op de bank, beseffende dat niet híj de aanleiding is van haar metamorfose.
Het is dus die klootzak.
Frank.
Het was al vreemd dat er een enorme bos rozen werd bezorgd toen ze haar enkel gebroken had op de manege.
Zij zei dat Frank zich schuldig voelde omdat híj haar had aangespoord in galop te gaan.
Achterdocht opzij gezet.
Frank is immers een vent van zesenvijftig. Zij nét veertig.
Flinke buik, onderkin en een kalende kruin.
Eigenlijk een lompe ongeschoren paardenboer in een lubberend manchester broek met zweetplekken onder de oksels en haar dat uit z`n neus en oren piept.
Maar…Hij woont wél in een grote woonboerderij met paarden in de achtertuin.
Ajajajajaj, Linda!
Dáárin zit de sex-appeal van Frank.
Dat zij het verdomde om te gaan werken vond hij nooit een probleem.
Zij koos ervoor, bij de kinderen te zijn. En die keus kon hij respecteren. Een beetje uitkijken met de uitgaven en ze konden gemakkelijk rondkomen van één salaris.
Achteraf begrijpt hij, dat ze niet kon meelullen met die wijven op de manege.
Eigen huis, eigen paard, shoppen en luxe vakanties.

Op een oude fiets moet je het léren Linda! Niet voor vást berijden en je mooie trouwe “Batavus” aan de kant gooien.

M`n hart bloedt als ik hem zie omkeutelen met z`n drie kinderen, één keer in de veertien dagen.
Maar hij redt het wel, m`n broertje, ondanks de immense pijn.

Gisteren zag ik weer glans in z`n ogen. Hij liet me een foto zien van een schattig vrouwtje, die hem de liefde en warmte geeft die hij verdiend.
Achterop de foto:
Ik verlang naar je, Tot dinsdagavond. Kus Dineke.

Categorieën: Liefde

24 reacties

wendy77 · 14 september 2005 op 13:37

Helaas komt het maar al te vaak voor.
Heel mooi verwoord.
Er is een column van mij onderweg over hetzelfde onderwerp!

WritersBlocq · 14 september 2005 op 15:08

Ik vond het een beetje een warrige column. Eerst dacht ik “huh welke man?” en ten tweede vind ik de vele nieuwe regels niet zo lekker lezen.
Maar: het is wel een goed verhaal, alles bij elkaar, zo is het dan weer wel hoor Sal!
Groetje, Pauline.

Geertje · 14 september 2005 op 15:28

Had tijdens het lezen even moeite met de indeling van je tekst, daardoor weer terug lezen.

Diep triest, hartverscheurend en een hele lieve warme zus! 🙂

Kees Schilder · 14 september 2005 op 17:36

Ik vind het een erg goeie column en tegelijk triest

Wright · 14 september 2005 op 18:30

[quote]Ajajajajaj, Linda! Dáárin zit de sex-appeal van Frank. [/quote]
Vond deze zinnen een beetje afbreuk doen aan de column, wat teveel van het goede.
En die streepjes om m’n en z’n even andersom gooien, zit onder de dubbele puntjes van Mosje. 😛
Betrokken geschreven, Sally.

Mosje · 14 september 2005 op 19:11

Die dubbele puntjes, daar ga ik nog eens een stukje over schrijven Wright.
😉

Wright · 14 september 2005 op 19:17

Daar maak ik geen punt van, Mos! 😀

WritersBlocq · 14 september 2005 op 19:29

+ .. en – .. kom maar op met die stories! Een duo (column) van Mosje en Wright?

Wright · 14 september 2005 op 19:34

Precies, ik ga de puntjes op de i zetten in Zetten. 😀

pepe · 14 september 2005 op 19:45

Leuk verhaal, maar eerlijk gezegd had ik ook even moeite om het te volgen.
Wel een triest verhaal ja. Ik moet er toch niet aan denken het lekkere ding hier te vervangen voor een 65-jarige. Hij is niet eens te vervangen overigens.

En wat betreft de dubbele puntjes op de ï wens ik Wright suc6 in Zetten. Ik dank je voor de les Wright. Mosje als ik het kan kan jij het toch ook wel?

😛

Ma3anne · 14 september 2005 op 19:49

Sal, qua emotie mooi beschreven, maar euh, toch maar karnemelk drinken de volgende keer. De entertoets effe te vaak geraakt. 😛

KingArthur · 14 september 2005 op 20:30

Ja, je wenst iedereen het beste toe en al helemaal als het directe familie betreft. Vaak kan je van een afstand perfect zien op welke punten een relatie scheef loopt. Als je er zelf middenin zit is dat altijd weer een heel ander verhaal. Ik hoop dat hij nu de persoon gevonden heeft die hij verdient.

Had zelf inderdaad ook een beetje moeite met de leesbaarheid van de column.

KawaSutra · 14 september 2005 op 21:35

Mooie column Sally.
Triest dat mensen zo uit elkaar kunnen groeien en niet meer bij machte zijn om het tij te keren. De onvoorspelbaarheid van het leven heb je weer prima verwoord. Ik wens je broer alle geluk.

Alle andere ‘puntjes’ zijn al aangehaald. 🙂

Li · 14 september 2005 op 22:01

Ik sluit me bij de bovenstaande reacties aan. Ietwat onduidelijk verhaal met teveel enters.
Wel mooi en betrokken geschreven Sally 😉

Li

Dees · 14 september 2005 op 22:08

De entertoets hoort gewoon bij je, Sally, een soort handelsmerk. Lastig als je onder pseudoniem schrijft, die herkenbaarheid 😉

Ik vond het verhaal niet onduidelijk, wel aandoenlijk, zo’n happy end.

Alleen heb ik nog nooit een vrouw een andere vrouw als schattig vrouwtJE horen betitelen. 😕

Grtz,

Dees

Louise · 14 september 2005 op 22:22

Wat een lief verhaaltje 🙂
[quote]Maar hij redt het wel, m`n broertje,[/quote]
Sinds zaterdag weet ik dat je enorm royaal in de broertjes en zusjes zit. Daarom vind ik je bezorgdheid extra speciaal 😉

bert · 15 september 2005 op 00:19

Het leven kan soms mooi zijn maar ook wel hard en triest. Het is niet anders.
Sterkte met je broer.

melady · 15 september 2005 op 00:58

Ondanks dat ik even wat moeite had met ‘wie is wie, uiteindelijk een brok in mijn keel.

[quote]Frank is immers een vent van zesenvijftig.[/quote]

Pepe je draait om of door 😀
[quote]65-jarige. [/quote]

Ach, futiliteitje.

champagne · 15 september 2005 op 05:58

Nooit gedacht dat ik nog ooit iets zou zeggen tegen een mede cx-er over het gebruik van de ‘enter’knop…grinn (zie mijn eerste paar columns) Maar toch, bij deze: minder enteren Sally…

Verder vond ik het een ontroerend, mooi verhaal!

klungel · 15 september 2005 op 09:13

Uit het leven gegrepen zullen we maar zeggen 😀

Alleen brand er een vraag in mij.

Hoe oud is die Dineke?
En waar woont ze?

:laugh:

Troy · 15 september 2005 op 11:39

Ook ik begreep em eerst niet, maar toen het kwartje viel vond ik em erg goed geschreven. Trouwens, van de lezer mag men ook wel wat verwachten vind ik 😉

Grt Troy

pepe · 15 september 2005 op 17:00

oeps Melady
[quote]Pepe je draait om of door [/quote]

Gewoon te snel getypt en dan willen cijfertjes wel eens op de verkeerde plek neerkomen 😉

Sorry, ik zal voortaan mijn reacties voor het insturen beter nakijken.

sally · 15 september 2005 op 23:45

Hoi allemaal,

Bedankt voor de leuke reaktie weer.
Wat het enteren betreft, kan ik alleen maar beterschap beloven.

liefs
Sally

dlonra · 16 september 2005 op 01:49

mooi ………….!!

thx

Geef een reactie

Avatar plaatshouder