Vanmorgen sta ik net als elke ochtend heerlijk onder de douche. S`morgens moet ik echt onder de douche, anders kom ik gewoon weg niet op gang. Daarbij zet ik altijd de doucheradio aan. Lekker mee zingen en om 6 uur naar het journaal en weerbericht luisteren. Mijn man en kind liggen nog te slapen, ik kan dus net zo hard en vals zingen als ik zelf wil. Toch voel ik me niet helemaal op mijn gemak, ik heb het gevoel door iets of iemand begluurt te worden. Ik begin toch iets minder happy mee te zingen en heel voorzichtig schuif ik het douchegordijn een klein stukje aan de kant. Met een wazig beeld kijk ik door de met stoom gevulde badkamer. Ik zie niets en maak me zelf hard op wijs dat er helemaal niemand is.
Ik spoel de shampoo uit mijn haren, en even later draai ik de kraan uit. Ik pak een handdoek en droog mezelf af en spiek even door een kiertje van de deur. Tegelijkertijd hoor ik een apart geluid wat ik niet zo 1,2,3 kan plaatsen. Zo snel als ik kan schiet ik in mijn kleren om op onderzoek uit te gaan.
Met enigszins trillerige handen werp ik een blik in het badkamerkastje en kijk of ik me ergens mee kan bewapenen, het eerste wat ik zie een spuitbus haarlak. Gewapend met spuitbus en handdoek, sluip ik op mijn blote voeten de badkamer uit. Ik kijk vluchtig in het halletje en keuken. Ik weet totaal niet wat ik kan verwachten, dus als eerste kijk ik uit naar iets groots. Maar het “onbekende” lijkt toch van kleiner formaat of het heeft zich ergens achter verstopt. Mijn hart bonst zo hard, dat het net een stuk is van een goed hardcore nummer. Omdat ik me totaal niet op mijn gemak voel, besluit ik me verder te bewapenen met een grote vleesvork die aan het rekje hangt in de keuken.
Daar sta ik dan op blote voeten met een bonzend hart een handdoek, haarlak en vleesvork in mijn handen, als er nu iemand binnenkomt die zou zich kapot lachen en hard opvragen wat ben jij aan het doen. Maar daar maak ik mij niet zo druk om momenteel, ik moet en zal het voor mij nog onbekende vinden ik weet zeker dat ik het geluid mij niet heb ingebeeld.
Voorzichtig loop ik met mijn wapens de woonkamer in, omdat ik niets groots zie besluit ik op de eetkamer tafel te gaan zitten. In gevechtshouding bespeur ik nauwkeurig de woonkamer. Tot mijn verbazing zit bij de bank een kleine muisje mij nieuwsgierig aan te kijken. PFFF nu voel ik me echt belachelijk, met mijn spuitbus vleesvork en handdoek.
@Marry
7 reacties
Garuda · 5 mei 2009 op 18:06
[i]”…en gillend prikt ze de muis op de vleesvork! Het laatste spratelende leven van de muis wordt stil gelegd door het leegspuiten van de haarlak. Het nog kloppende hartje wordt stil gelegd door het verstikken van de omwikkelende handdoek…En daar staat ze dan naakt met een gestikte, stijve muis aan de vleesvork.”[/i]
😀
Ik vind hem hem leuk Marry! En goed van je dat je niet gillend op tafel bent gaan staan. En wat zou die muis wel niet hebben gedacht. Haha!
champagne · 5 mei 2009 op 18:22
[quote]Mijn man en kind liggen nog te slapen, ik kan dus net zo hard en vals zingen als ik zelf wil. [/quote] Bijzonder, ik zou juist denken dat je dan zachtjes zou moeten doen. 😉
Grappig beschreven hoe angst of verbeelding van iets kleins iets groots kan maken.
Marry · 5 mei 2009 op 18:54
😉 De badkamer is beneden, en hun slapen boven.
Dus kan ik zo hard zingen als ik wil, en hoef me voor niemand te schamen,…. behalve die muis dan!
DACS1973 · 5 mei 2009 op 20:10
Afgezien van een enkele taalfout en een paar kleine technische onvolkomenheden vind ik het een grappig stukje. 🙂
lisa-marie · 5 mei 2009 op 22:20
Ik vind het erg geestig.
En kan mij er wel wat bij voorstellen, wij hebben hier ook hendrik de achste als “huismuis” 😀
LouisP · 5 mei 2009 op 22:38
M.
Grappig stukje.
De zin ‘Ik zie niets en maak me zelf hard op wijs dat er helemaal niemand is.’ Is die nu heel erg goed of helemaal fout?
groet,
L.
Mien · 6 mei 2009 op 13:04
Een badmuis … weer eens wat anders dan een badeend.
Leuke column.
Mien