Optimist

“We gaan dit jaar naar Corsica,” had manlief geopperd. De foto’s op de website van de camping hadden er overtuigend uitgezien: speeltuin, zandbak, zwembad, diverse waterattracties, knutselhoekje, trampolines en op enkele minuten lopen van het strand. Ik zag mij al in een ligstoel op het strand met een rosé, terwijl manlief met peuter en kleuter in het kikkerbadje zitten te poedelen. Een ietwat te optimistische zienswijze, zou blijken. Een autotrip van 1500 km is een uitdaging. En niet alleen voor de chauffeur. Als we na 10 plaspauzes, 3 tankbeurten, 12 dvd’s, zo’n 100 raadspelletjes, 6 uur jengelen, te veel zinloze discussies, een overnachting en een overtocht de oprit van de 4 sterren camping oprijden ben ik echt aan mijn welverdiende rust toe. Onze bagage het luxe chalet binnenkruien is het enige dat mij scheidt van mijn ligstoel en een flinke bel rosé. Een ietwat te optimistische zienswijze.

Alle chalets blijken te zijn bezet. Een foutje van de administratie. Een kant-en klaar ingerichte tent blijkt nog wel voorradig. Hij moet alleen nog wel even worden opgezet. Probeer dat maar eens aan twee vermoeide globetrotters van 3 en 6 jaar uit te leggen. De volumeknop gaat op tien. Zo, de familie C. est arrivée. Te vermoeid om het campingterrein nu te gaan verkennen ploffen we neer in de restauratie en we danken Nintendo voor de uitvinding van de eeuw: Gameboy.

Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar na ruim een uur krijgen we een seintje dat we ons onderkomen voor de komende twee weken kunnen betrekken. Opluchting maakt zich van ons allen meester. Eind goed, al goed. De vakantie kan nu eindelijk echt beginnen. Een ietwat te optimistische zienswijze. Het substituut voor ons luxe chalet blijkt een tochtige beschimmelde partytent. Protesten van manlief halen weinig uit. Het vooruitzicht op een poosje survivallen doet het humeur van de globetrotters en hun ouders tot ver beneden NAP dalen.

De daaropvolgende week speel ik supermam. Ik bak feestpannenkoeken, speel verstoppertje, plak pleisters, smeer muggenzalf, smeer broodjes, verwissel batterijen, blaas zwembandjes op, pak in, pak uit, ruim op, word boos, troost, aai, knuffel, kus. Ik zou mijn kinderen voor geen goud willen missen.

Daarnaast kwijt ik mij van mijn echtelijke taak, als ik manlief in de gefermenteerde zweethut met mijn besuikerde appelflap verleidt op het zuchtende luchtbed temidden van een leger venijnig prikkende bosmieren. En alsof dat nog niet genoeg is heb ik ook tussen het snoetenpoetsen en de wip even zes artikelen geredigeerd. Ik ben echt aan vakantie toe.

Ik herinner mij de uitnodiging van mijn beste vriendin die de vakantie met haar gezin doorbrengt in een veel te groot landhuis ergens in Toscane. Zal ik haar eens bellen?

Die avond overleg ik met mijn lieverd de mogelijkheid om ons Corsicaans avontuur vroegtijdig af te breken en onze vakantie in een wat luxere omgeving af te sluiten. It’s a deal! Morgen vertrekken we richting Sienna.

“Zit op de pont, ben om 20 uur bij je, xxx,” sms ik naar mijn redster in vakantienood. Ik kijk naar mijn schatten, zwijgzaam zuigen zij door een rietje aan een fristievervanger terwijl ze geconcentreerd turen naar het display van hun Gameboy. En ik kijk naar de grootste schat van allemaal, hij nipt stilletjes aan zijn mineraalwater. Ik verheug mij op vanavond, als mijn vakantie eindelijk begint, met een dikke bel Chianti op een patio ergens in de heuvels rond Sienna. Ik heb nu eenmaal een optimistische inborst.