Oranje boven: de proloog

Op een oude oude, oude, oude, oude, voetbalschoen, geen woorden maar daden, maar leve koningin voetbal. Alles om mij heen kleurt oranje. Mijn bloed stroomt oranje. Ik eet, drink, slurp, snuit, adem, proest oranje. Oranje vlokken op mijn brood. En het is nog niet eens begonnen. Het kampioenschap. De proloog van de Oranje Spelen. Iedereen met Nederlandse aderen leeft mee. Michael Boogaard met oranje haar, Mies Bouwman in pliché. Zelfs het CDA kleurt van groen naar oranje, heel kleurrijk en bloedje fanatiek. Bleker voorop. Viva la Hollande in Polenaise, we dansen de Oe..oe..oe..oe..kra..iene. oefen nog maar even gauw en haak op tijd in. Op een sinaasappelkissie. Gekluisterd aan mijn nieuwe aanwinst van Mediamarkt maak ik mezelf gek. Nog hoeveel nachtjes slapen? Mijn huiswand hangt vol prognoses. Als die van die wint, dan gaat die door en dan komen we die tegen en mijden we die en die en dan komt het allemaal goed. We halen zeker de finale via poelen van modder. Het vakantiegeld wordt goed belegd. In spelletjes en quizen. Ik zet in met mijn oranje pokerface. Oranje uiteraard op één.
De oranje speelstad uit ronde één bevalt ons prima. Misschien gaan we er nog wel even heen. Met airmiles van Brainair. Je maakt zo’n kampioenschap per slot van rekening maar één of twee keer in je leven mee. Gelukkig spelen mijn jongens niet in Dnjepropetrots. Daar zitten te veel diehards van het oud regime. Dat smaakt niet goed. Met zo’n fout regime zou je het liefst dit voormalig Oostbloklandje van het fameuze Risk willen wippen. Bepaald geen familiespel wat er in dat land gebeurd. Maar dat nu even ter zijde. Voor voetbal wijken alle grenzen. Geef ons maar even oranje brood en spelen.
“Hee, Harrie, wil je misschien iets drinken?”, roept mijn ega met een grote zucht vanuit de tuin. Gelukkig gaat ook zij met mij mee in mijn oranjegekte. De vijver kleurt al giforanje.
“Doe mij maar een ijskoud Oranjeboompje!”, schreeuw ik snel terug.