Hoe orden jij je administratie? Deze vraag wordt me de laatste tijd opvallend vaak gesteld. Ik begin me zelfs af te vragen of ik er zo geordend uitzie. Welnu, schijn bedriegt. Ik loop al jaren achter met het opruimen van allerlei paperassen en met het inplakken van foto’s. En daarom kan ik nooit iets vinden. Stinkend jaloers ben ik op figuren die zomaar fotoalbums uit de kast kunnen trekken om hun recentste vakantiekiekjes te laten zien. Grenzeloze bewondering heb ik voor opgeruimde types die in één greep de gevraagde papieren tevoorschijn toveren. Dus besluit ik de bezem maar eens door mijn kasten en laden te halen. Ik begin bij het kastje onder de televisie en pak een doos van de bovenste plank. En wat een verrassing; de doos bevat foto’s uit 1990! De jongste is drie jaar en loopt in zijn blootje over de camping. De oudste is elf en ligt bokkend voor de tent. De middelste zit, zoals hij nu nog doet, stilletjes op zijn pols te kluiven. Ik ben vijftien jaar jonger dan dat ik nu ben. Mijn haar is grijsloos en mijn gezicht en lichaam nog strak. Maar wat zie ik er tuttig uit met dat permanentje, bloemetjesbroek en wit kanten blouse. Mijn echtgenoot staat grijnzend bij de barbecue. Ik was bijna vergeten dat er ooit haar op zijn hoofd groeide en dat er toen nog geen biertonnetje onder zijn T-shirt verstopt zat.

Overal vind ik mapjes en enveloppen met foto’s.
Sinterklaasfeest 1993. Kerstfeest 1995. Zomervakantie 2001. Foto’s kijken is leuk maar daar heb ik nu even geen tijd voor. Gestaag ontstaat er een flinke stapel mapjes die ik allemaal wil inkijken.
Onder in de doos liggen feestgidsjes die we kregen bij bruiloften en partijen. Ik blader door de toekomstverwachtingen. Zo schrijven Anneke en Jan dat ze van plan zijn om veel van elkaar te genieten. Zou dat nog lukken met vijf kinderen, twee katten en een hond? En in het huwelijksfeestgidsje van Inge en Peter staat dat Inge voetballen haat. Tegenwoordig schreeuwt ze, langs de lijn, de longen uit haar lijf om haar drie zonen aan te moedigen.

Ik ga verder met opruimen. In een hoekje van de kast ontdek ik de hypotheekakte die ik al jaren kwijt was en een garantiebewijs van de broodrooster die allang op de vuilstort ligt. De opbrengst van een uurtje leeghalen is gigantisch. Het lijkt wel alsof er een bom is ontploft. Op de tafel liggen bergen met foto’s. De vloer is bezaaid met stapels boekwerkjes en bergen paperassen. De bank ligt bedolven met een vrolijk ogende potpourri van ansichtkaarten, polissen en afrekeningen waar ik chagrijnig van word. De huiskamer is één grote papieren vuilnisbelt en als ik alles wil ordenen dan ben ik minstens een maand zoet. Ik overzie de chaos, graai de hele handel bij elkaar en stop alles weer terug in de la, de kast en in de doos. Ik kap ermee en ga foto’s kijken. Ik ben ordeloos en kan daar best mee leven.

Categorieën: VC-Li

Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

19 reacties

Louise · 1 juni 2005 op 07:26

Wat ben ik blij li, dit te lezen. Dat er meer mensen zijn met zo’n losbladerig systeem. Ik kan er ook mee leven, dat wel, maar jezus als we iets nodig hebben is het dikke ellende. Dan moeten we dus door al die stapels, laadjes, mapjes, ordners en weet ik niet wat heen. Vreselijk. Gebeurt het jou ook wel eens dat je zelfs door de oud papier bak heen moet om wat te vinden? Is toch erg hè;-)

Ma3anne · 1 juni 2005 op 08:39

Leuk hè, zo’n huis vol verrassingen. Komt me bekend voor. 😀

Mosje · 1 juni 2005 op 09:35

Ik had een leuke reactie klaarliggen voor dit verhaaltje Li, maar ik kan het nergens vinden.
😛

champagne · 1 juni 2005 op 10:26

Bij mij komt de chaos met de jaren. Vroeger was ik netjes en geordend; rekeningen werden meteen betaald en in een map gedaan (op alfabetische volgorde), foto’s werden ingeplakt enz.
Dat doe ik allang niet meer en het gaat meestal goed. Zo héél af en toe…zoek ik me suf naar net dat ene papiertje…grrr! En dan denk ik; was ik nog maar jong 😛

Leuke column, Li!

Wright · 1 juni 2005 op 10:26

Toch een geordende column, Li.
Kan ik de conclusie trekken dat het met de chaos in je hoofd dus reuze meevalt?
Bij mij is het juist andersom, orde in huis, chaos in het hoofd. 😕
Was vanmorgen zelfs m’n login kwijt. 🙄

Troy · 1 juni 2005 op 13:30

Ik ken het verschijnsel Li. Bij mij thuis is het ook een georganiseerde chaos, maar door de chaos verlies ik soms de organisatie uit het oog. En foto’s kijken is tenslotte stukken leuker dan troep opruimen;-).

Grt Troy

Eddy Kielema · 1 juni 2005 op 14:36

[quote]Toch een geordende column, Li.[/quote]
Die chaos in je hoofd valt wat betreft schrijven idd reuze mee! Leuke column!!

KawaSutra · 1 juni 2005 op 16:16

[quote]De huiskamer is één grote papieren vuilnisbelt en als ik alles wil ordenen dan ben ik minstens een maand zoet.[/quote]

En toen kwam CX in mijn leven. Een goed excuus om alles maar weer te laten zoals het was. En je kunt er ook nog eens een column aan weiden. Een hart onder de riem, Li! 🙂

ietje · 1 juni 2005 op 17:00

een kleine tip voor je: volgende keer de container in de huiskamer plaatsen voordat je begint!
Knap trouwens dat je van alle foto’s nog weet van wanneer ze waren en wie er op stond! Als ik ze niet in een album plak ga ik daar zelfs mee de mist in en krijg ik zware discussies met mijn zonen over wie er opstaat!

Ik neem aan dat deze column zwaar autobiografisch was????

WritersBlocq · 1 juni 2005 op 20:04

Ik heb ca. 1 x per jaar zo’n orden-woede die in een zo mogelijk nog grotere chaos resulteert dan het voor de orden-poging was. Het voordeel daarvan is dat ik vaker alle foto’s, kaarten, brieven enzo zie dan menigeen die het ordent. Ordners verdwijnen in kasten en verstoffen. Foto’s blijven zo leven, leven voort, geweldig!
Een compliment voor je schrijfstijl, en een groetje stuur ik je zodra ik die kan vinden, Pauline.

pepe · 1 juni 2005 op 21:39

[quote]De huiskamer is één grote papieren vuilnisbelt en als ik alles wil ordenen dan ben ik minstens een maand zoet. [/quote]

Zonde van de tijd, doe maar lekker leuke dingen zoals die foto’s kijken of met dit weer lekker naar buiten.
Ik zag zonet tijdens het zappen van man een huisje van mevr spain in engeland ze verzamelde prullen en kon nauwelijks naar haar bed, ik vond direkt dat het hier thuis nog wel meeviel.
Zal bij jou ook wel meevallen dus.

sally · 1 juni 2005 op 23:16

Dankzij mijn ordelijke man heb ik een grote archiefkast op zolder waar alles keurig gerangschikt opgeborgen ligt.

Maar denk ik aan de periode vóór mijn man…..
Krijg ik nostalgische gevoelens van herkenning over me….
Heeft ook z`n charme Li!

Gezellige column.
liefs Sally

Bakema_NL · 1 juni 2005 op 23:44

Ik haat het als ik iets niet direct kan vinden. Dus ja, ik ben zo geordend als wat, altijd al geweest. Moet ook wel met al mijn vrijetijdsbestedingen, een verzameling stripboeken van meer dan 32 000 stuks wat er als een ongeordende bende bij staat is niet iets waar ik vrolijk van zou worden, niet bepaald handig als je ergens naar op zoek bent, ik kan er gewoonweg niet tegen als dingen niet op volgorde staan, ook bv. met cd’s, dvd’s, boeken etc…..opruimen die zooi, geordend.

melady · 2 juni 2005 op 00:16

Een leuke hrknbr column dat is zeker.

Ik bewaar en orden, kan soms rigoreus weggooien, maar daarnaast heb ik ook nog een rouwkaart van mijn opa…en de eerste druk van de ‘Panorama’
Toen ik het huis van mijn ouders moest leeghalen kwamen er twee containers aan te pas om alle verzamelingen weg te gooien…en de derde container heb ik maar meegenomen..en die liggen nu bij mij op zolder.

Wat moeten mijn nazaten met die troep? en wat moeten ze met mijn troep als ik het loodje leg? 😀 😀

KingArthur · 2 juni 2005 op 11:17

Het lijkt haast wel alsof iedereen overal dezelfde ervaringen mee heeft. O zo herkenbaar weer. De papierhoop en alle mogelijke afleidingen wanneer je het goede voornemen hebt hier orde in te scheppen. Leuk.

Dees · 2 juni 2005 op 11:36

Een tip Li, ga nooit verhuizen…. Ik meen het.

Leuke column. Zolang je voldoende hebt aan la, kast en doos is er niets aan de hand toch? Als er een papierkamer moet komen is het wellicht ernstiger, maar dat duurt ws nog wel even 😀

Kees Schilder · 3 juni 2005 op 16:05

Snap wat je bedoelt.Had ooit een kleine kluis en stopte daar geld in omdat ik te lui was om naar een bank te gaan.Ben de kluis kwijt geraakt en heb het nooit meer gevonden.
Leuke column,Li

bert · 12 juni 2005 op 09:27

[quote]Ik begin bij het kastje onder de televisie en pak een doos van de bovenste plank.[/quote]

Schitterende beschrijving van een probleem waar ongeordende mensen vaak 1 keer per jaar mee geconfronteerd worden. En dit was alles wat je in het kastje onder de TV kon vinden? Van mij mag je over het bekijken van het volgende kastje best nog een keer een column schrijven. Aan de zolder zou ik maar niet beginnen. 🙂

Fred · 12 juni 2005 op 23:12

Een oplossing voor de helft van de problemen is simpel: Scheiden.
Aan de andere kant levert dat ook weer diverse papiertjes op.
Lost dus niks op realiseer ik mezelf. Hoewel dat scheiden bij mij toch veel opgeruimd heeft. Je moet dan wel. Dus lost het misschien wel wat op.Laat ook maar.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder