Oud en grijs

Een uurtje geleden heb ik Merrey’s column over haar oude grijze maar vooral verschrikkelijk onhandige vader gelezen. En omdat deze oude grijsaard nog steeds geen positief bericht omtrent zijn verschijnen op een aankomende CX-meeting heeft achtergelaten in CX-café besluit ik even een gevatte reactie te plaatsen… Nu is het 8:55 uur en ik heb een zwaar weekend achter de rug. Ik ben moe en suf. ‘Ja, maar het is woensdag? Het weekend ligt al in een ver verleden!’ Klopt. Maar vier en een half uur slaap op drie dagen en een dieet van bier breekt je af. Mijn koffie staat links naast me. In mijn ‘Fender-mok-zonder-oortje’. Heb ik jaren geleden gekregen voor mijn verjaardag van een heel goede vriend. Op een dag knalde de mok tegen de vloer. Oortje er af. Kut, mijn lievelingsmok stuk. Wanneer de mok helemaal achter in de kast staat en er staan 20 mokken voor, dan wordt het toch de ‘Fender-mok’. Kast leegruimen, mok pakken, kast weer inruimen. Die mok staat nu links naast me. Vol! En ik besluit deze Paco eens columnsgewijs aan te pakken. Niet naar onze meeting komen. Sodemieter op!

Met mijn rechterhand druk ik de muis in. ‘Plaats reactie’.
Mijn beide handen zweven richting toetsenbord.
De mouw van mijn sweater haakt zich vast aan het restant-van-het-oortje-van-mijn-Fender-mok-zonder-oortje.

Koffie gulpt met een ‘gloeghh’ uit de mok, knalt tegen mijn beeldscherm, over mijn toetsenbord, Wacom-tablet en de rest van mijn werktafel. ‘Godverdegodvergodgeloeiendekutzooi…(de rest laat ik even weg anders wordt dit wéér zo’n lange column).

Je hoeft dus niet oud, grijs en versleten te zijn om er een puinhoop van te maken.
[i]Ik[/i] heb gewoon even mijn dag niet. 😀