Persoonlijk jaaroverzicht

Nu de dagen korten en radio en televisie uitpakken met een eindeloze stroom jaaroverzichten lijkt de tijd me rijp voor m’n
eigen jaaroverzicht. Wat heb ik het afgelopen jaar verwezenlijkt? Welke feiten moeten worden bijgeschreven in het geschiedenisboek van mijn persoon en aan welke gebeurtenissen wil ik liever nooit meer herinnerd worden ? Nu heb ik al sinds m’n achttiende de gewoonte om een dagboek bij
te houden. Zo’n persoonlijke kroniek maakt het een stuk
makkelijker om na 365 dagen nog te weten wat je op – ik zeg maar
wat – dag 46 uitvrat. Als voorbereiding op deze column heb ik me
dan ook uren verdiept in 12 maanden dagboek (op zich trouwens
een confronterende bezigheid, maar dat is een ander verhaal).
Laat ik voor de goede orde mijn persoonlijke balans van 2003 in
enkele thema’s gieten. Daar komt ie.

Dood. Het is gevaarlijk om dit te schrijven terwijl het jaar nog
niet afgelopen is, maar ik heb in 2003 geen familieleden of
vrienden verloren. Dat is gezien mijn leeftijd (28) stilaan een
triomf. Er is namelijk een moment in het leven waarop de balans
overhelt en we meer mensen verliezen dan er nieuwe kennissen of
vrienden bijkomen.

Werk. Ik heb een aardig betaalde job bij een grote krant. Wat
klinkt het lullig om te zeggen dat ik van een hobby m’n beroep
heb gemaakt, maar als het de waarheid is dan moet het maar. Aan
werkvreugde dus geen gebrek. Ik mag elke dag wat anders doen,
ontmoet een pak interessante en mooie mensen en op het einde van
de maand word ik er nog voor betaald ook! Helaas is een
journalist niet elke dag even spits en inspiratievol. “Beste
lezer van mijn krant, mijn oprechte excuses voor de onzin die de
afgelopen weken wel eens in uw brievenbus zat. Het portret van
de man die brieven schreef aan z’n overleden hond bijvoorbeeld.
Of alle flauwekul over de hittegolf en de niet uitgekomen
horoscopen die ik tijdens de ziekte van een collega mocht
verzinnen. Het spijt me, echt waar.”

Geld. ‘Altijd te weinig, nooit genoeg!’ Ernstig, ik heb m’n
financiële zaakjes netjes op orde. Tenminste, dat blijft mijn
boekhouder ondanks internationale recessie en beurscrashes
beweren. Dat het zijn job is om mijn geld goed te beheren en de
bons krijgt als ie het tegenovergesteld beweert, vergeet ik dan
maar even. Net als die keer toen ik via het internet een pak
DVD’s bestelde, betaalde met m’n kredietkaart en nu (7 maanden
later) nog steeds wacht op de levering.

Liefde. Ik ben vrijgezel. Meewarig gegniffel of oprecht
medelijden zijn uit den boze want mijn burgerlijke staat is een
bewuste keuze. Ik gaf een relatie van 7 jaar op om weer alleen
te zijn. Een romantische dromer als ik, die verliefd kan worden
op minstens de helft van de vrouwen die hij dagelijks ziet, is
beter af als vrijgezel dan in een relatie. Geloof me. Als single
ben ik nog nooit zo gelukkig geweest. In alle eerlijkheid kan ik
zeggen dat ik het voorbije jaar mijn deel van de liefde gekregen
heb. Ik was heerlijk vrij en kon ontelbaar dromen vervullen.
Dromen die Eva, Eveline, Rosalie, Silke en Sofie heten. Die keer
dat ik het hart brak van een jonge studente is een smet op 2003.
Net als de dag dat ik me als een domme rotzak gedroeg en
kletterende ruzie kreeg met m’n ex. Even dacht ik dat ik het
voorgoed verknald had. Godzijdank werden we enkele weken later
weer vrienden.

En daarmee is alles gezegd. Wat gebeurd is, is gebeurd. Achterom
kijken mag, maar niet te lang. Mijn jaaroverzicht eindigt hier
en nu. Ach, ik kan zoveel dingen aanhalen over 2003. Bij het
nalezen van m’n dagboek heb ik gelachen en gehuiverd, maar vaak
om erg intieme dingen. Feiten in een mensenleven waar alleen
diegene die ze beleeft boodschap aan heeft. Dingen waar ik u dus
niet mee ga vervelen. Mag ik een suggestie doen ? Schrijf zelf
eens zo’n persoonlijk terugblik op 365 dagen van uw leven! Ik
kan het iedereen aanraden.