Petje-op-petje-af

Ik kijk min of meer regelmatig naar het programma ‘Holland Sport’ van Wilfried de Jong. De goede man heeft het vermogen om zijn gasten op sympathieke wijze te interviewen en met de inhoud van het gesprek zijn kijkerspubliek te boeien. Zo tegen het einde van het programma is er een vragenspel: petje-op-petje-af. Iedereen in het publiek krijgt een petje en Wilfried leest een vraag voor; gevolgd door twee antwoorden. Is antwoord 1 goed, dan zet je een petje op en is antwoord 2 goed, dan zet je een petje af. De hoofdprijs een boodschappentas, of zoiets.

Vanmorgen hoorde ik dat het bij protesten regent over de eindexamens van dit jaar. Wat is het geval?: er worden te veel open vragen gesteld.

Vergenoegd wrijf ik in de handen. Komt er dan eindelijk een eind aan de situatie waarin je met minimale kennis en een dosis gelukt het juiste antwoord op een vraag kunt aankruisen? Weg met die kennisinventarisaties in Libelle of ANWB-kampioen! Een niet al te snuggere medewerker van me zei eens: ‘ik scoor altijd een voldoende’.

Evelien Tonkens, hoogleraar actief burgerschap, zegt vandaag in een column in de Volkskrant: ‘scholieren kunnen met vlag en wimpel slagen zonder te weten wat eb en vloed veroorzaakt’.
Vacatures voor docenten Nederlands kunnen niet worden opgevuld, want geen leraar schrijft een brief zonder fouten(TV Programma Buitenhof). Een docent op de Saxion Hogeschool in Deventer die een test heeft uitgevoerd, noemt de ontwikkeling van aanstaande hoger opgeleiden ‘erbarmelijk’. De helft van de aankomende managers denkt dat de politie de wetten maakt. En de generatie die hierop volgt, protesteert nu als ze zelf een antwoord op een vraag moeten formuleren. ‘Zijn ze nu helemaal besodemieterd. Wat een verspilling van energie!’.

En……managers zoals ik, die zo nu en dan een goed gestileerde en taalfoutvrije notitie over een vraagstelling zouden willen hebben, die sterven zeer spoedig de pensioendood. De hoog opgeleide die mij een goed leesbaar en foutloos rapport oplevert, is als een witte raaf. Drieënzeventig procent van de betrokkenen weet niet eens dat een witte raaf een uitzondering is.

De bestuurder anno 2015 legt zijn manager een beleidsvraag voor met twee mogelijke antwoorden en één petje:

Waar gaat het naartoe in onze wereld?

Petje op: Onze wereld gaat naar de klote.
Petje af: Onze kloten gaan naar de wereld.

En als u niet kunt kiezen: lees de vraag nog eens goed door.