Picknicken, maar dan anders

Stel je voor, je buurman, de srv-man, de leraar van je kind, de buschauffeur, de postbode, of zelfs je broer of man.
Het verbaast me iedere keer weer als ik er langs rij, op de snelweg.
De parkeerplaats. Daar staan ze dan, 4 auto’s op een rij. Achter elkaar geparkeerd op een parkeerplaats langs de A27. De auto’s zijn leeg. Een kinderzitje achterin de auto. De bestuurder van de auto is in geen velden of wegen te bekennen.

Iedereen is op de hoogte van bepaalde praktijken die plaatsvinden op dergelijke parkeerplaatsen.
Waar vroeger de gezinnen zaten de picknicken wordt nu ge-piklikt. Mannen die mannen ontmoeten. Van getrouwde zakenmannen tot alleenstaande homo’s. Van jonge jongens tot Vutters.

Een tijd geleden stopte ik samen met een vriend op een parkeerplaats langs de A27. Ik moest naar het toilet. Mijn vriend bleef in de auto zitten terwijl ik het toilet bezocht, wat overigens erg af te raden is.
Hij rookte een sigaretje toen hij plotseling een apart geluid hoorde. ‘Pssst, pssst’. Hij keek om zich heen en zag een man, keurig in pak, in de bosjes staat. Het geluid kwam uit de mond van deze man in pak. Mijn vriend deed alsof hij het niet hoorde en rookte rustig verder. En even later hoorde hij weer dat harde, felle ge-pssst. Deze keer liep een andere man op de man in pak af en verdwenen samen in de bosjes.
Aan de lopende band verdwijnen er mannen in de bosjes of laten iemand instappen in de auto.
Je kan mij niet wijsmaken dat dergelijke personen een zakelijke bespreking hebben. Daar wordt ordinair vies gedaan. Heel goedkoop. Vreemdgangers. Papa’s die daarna naar huis gaan.
We zijn weggereden. Heel hard.
Ik kan begrijpen dat men behoeftes heeft. Maar waarom op deze manier? Is dit de rage?

En iedere keer als ik langs de parkeerplaats rijd, gaat mijn hoofd automatisch naar rechts. Naar de parkeerplaats.
Je zal maar een bekende tegenkomen.