Plaatjes draaien

In de jaren tachtig had ik een grote droom: diskjockey worden. Opgegroeid met Radio Veronica in de jaren zeventig wilde ik ook plaatjes draaien voor een groot publiek. Mijn eerste stap was muziek afspelen voor de babyfoon als mijn moeder het huishouden deed. Dat gaf al een beetje het gevoel van radio maken. Maar dat gevoel verdween als mijn moeder door de babyfoon terugsprak. Begin jaren tachtig leek ik daadwerkelijk een kans bij de radio te krijgen toen ik een bandje gestuurd had naar een lokaal radiostation met mijn eigen aankondigingen en zelf uitgezochte muziek. En ja hoor, de programmakers waren enthousiast en ik mocht een gastoptreden doen. Ik ging helemaal uit mijn dak. Maar helaas, de piratenzender werd vlak voor mijn debuut uit de lucht gehaald. Weg kans, weg carrière als dj.

Tien jaar later kreeg ik een herkansing. Ik kon als vrijwilliger aan de slag bij OOG, de Omroep Organisatie Groningen Mijn ambitie om dj te worden had ik inmiddels opgegeven, want ik bleek niet zo’n vlotte babbelaar. Maar ik ging met net zoveel plezier plaatjes uitzoeken en het lokale nieuws samenstellen. Het was wel behelpen bij de lokale omroep, want veel geld was er niet. Zelfs pen en papier moesten we van huis meenemen. Bovendien bestond de muziekcollectie uit slechts een paar cd’s, dus heel veel keuze in het vinden van goede platen had ik niet. Toch gaf het een goed gevoel om nummers uit te zoeken die even later op de radio klonken. En de collega’s met wie ik samenwerkte waren veelal buitengewoon kundige mensen. Mijn eerste baas zou later bijvoorbeeld hoofd amusement bij de KRO worden, zijn opvolger werd nieuwslezer bij de NOS en een van de diskjockeys kon bij Frits Spits aan de slag op Radio 2. Bovendien werkten twee deuren verderop bij de televisietak de latere tv-presentatoren Wilfred Genee, Mari Carmen Oudendijk en Cunera van Selm. Kortom, veel talent in de dop, alleen hadden we dat op dat moment nog niet zo door. Elke dag hadden we te maken met tegenvallers door uitvallende apparatuur, een collega die zich versliep of iemand die met onmiddellijke ingang vertrok omdat hij een betaalde baan kreeg.

Ik wilde graag nieuwslezer worden, maar het vooruitzicht dat ik om zeven ’s ochtends achter de microfoon moest zitten, schrok me af. Wel heb ik ooit een stemtest voor Radio Noord (de rijke broer van ons station) gedaan, maar die band verdween geruisloos in het archief. Na een paar jaar zag ik weinig toekomst meer bij OOG, hoewel de financiële middelen steeds ruimer werden. Maar een betaalde baan zat er niet in. Dus toen ik die wel kreeg in de plaatselijke bibliotheek, verdween ik met stille trom.

Maar mijn ambitie om muziek af te spelen voor anderen is nooit verdwenen en sinds de komst van internet zijn er weer talrijke mogelijkheden bijgekomen om muziek te laten horen aan anderen. Het doet een beetje denken aan de tijden van radiopiraten. En zo zijn we weer terug bij het begin. Nu maak ik mp3-tjes voor een select publiek en ik hoop daar luisteraars gelukkig mee te maken. Het doet denken aan het einde van de jaren zeventig toen ik mijn moeder blij maakte met muziek uit de babyfoon en af toe feedback uit de speaker terugkreeg.