Plattelandsvertier

Natuurlijk ben ik altijd in voor iets nieuws en de aankondiging van een ‘schuurfeest’ zonder nadere omschrijving liet mij dan ook niet onberoerd. Ik vroeg me af of dat nu iets kon zijn. Gedurende een week probeerde ik mijn man en vriendinnen over te halen om mee te gaan, wat uiteindelijk uitmondde in diverse afzeggingen en zelfs een serieuze ruzie, waarbij de meegebrachte aardbeienmilkshake door de kamer vloog en uiteenspatte over gordijnen, laptop en hond. Gelukkig was de milkshake toch al niet zo lekker en had de term ‘aardbei’ slechts betrekking op de kleur van het goedje. De hond had er niet zoveel problemen mee en probeerde met moeite de bovenkant van zijn kop af te likken.

Uiteindelijk won ik de strijd en liep ik vol goede moed in spijkerbroek en niet doorschijnend shirt (i.v.m. eventuele bierregens) naast mijn man het pad af in de richting van de in de verte klinkende muziek. De plek des onheil was gemakkelijk te vinden, aangezien in deze contreien niet vaak twintig auto’s naast elkaar geparkeerd staan. We werden vlak voor aankomst begroet door de flink onder invloed verkerende bestuurder van een Audi A3 die ons vroeg ‘waar we weg kwamen’.

Bij binnenkomst deponeerden we volgens de plaatselijke etiquette wat papiergeld in de melkbus en aanschouwden het tafereel. De bezoekers hadden zich opgesteld rond diverse uitklaptafels en bij de bar, waar voor ons twee biertjes werden getapt door kokette boerenmeisjes, die waarschijnlijk flink hadden geëxperimenteerd met leuke visagietips.

Tot mijn grote verbazing stonden er behalve achter de bar, ook vrouwen op de ‘dansvloer’ en ik kwam tot de conclusie dat ik wel een beetje underdressed was. De meeste van hen waren gekleed in minirok en manoeuvreerden op stilettohakken handig over de roosters die normaalgesproken bedoeld waren voor de koeienpoep. Ik weet niet zeker of de mannen ook hun best hadden gedaan, maar ik zag opvallend veel korte broeken in combinatie met overhemd.

Behalve aan feestverlichting, muziek en bier was ook aan eten gedacht. De aardige boer die zijn schuur ter beschikking van de feestvreugde had gesteld, werkte vergenoegd zijn laatste hap hamburger weg, waarna hij een grote zakdoek uit zijn broekzak toverde, waarmee hij netjes het achtergebleven vet rond zijn lippen verwijderde.

Ik was niet erg onder de indruk van de zanger van de lokale coverband en mijn echtgenoot begon angstvallig heen en weer te schuiven toen ik na een paar biertjes en veel sigaretten begon uit te kramen dat ik het toch echt beter kon. Ik werd uiteindelijk vriendelijk doch dringend mee naar huis genomen toen de eerder genoemde bestuurder van de Audi me probeerde te versieren bij de bar (hoewel ik stiekem toch een beetje gehoopt had op een stoere knokpartij). Daar ging mijn reputatie van feestganger tot in de late ochtend! Waarschijnlijk geen schuurfeesten meer voor mij…