Plezierige meisjes

Overal kom je ze tegen, die vrouwen en meisjes. En eigenlijk kunnen ze je gestolen worden. Zij kunnen bijvoorbeeld op hakken lopen, waarmee jij nog niet eens een zitfeestje kunt uitzitten. Jurkjes, die je jezelf met pijn in je hart figuurtechnisch hebt moeten ontzeggen, zitten hen als gegoten. Ze gebruiken waarschijnlijk dezelfde crèmes, maar alleen op hún huid komen deze hun beloften na. Vluchtig en zonder spiegel weten zij hun haar sjiekennonchalant op te steken, terwijl jij voor hetzelfde resultaat minimaal een bus lak leeg moet spuiten. Nooit eens een badhairday, of godbetert, een pukkel op hun kin. Zulke vrouwen en meisjes bedoel ik dus.
Vriendin en ik zitten ,voorafgaand aan een dagje statten, aan een cappuccino. De sfeer zit er goed in. We maken opgewekt een plan de campagne, opdat we geen hoogtepunten missen. En dan komt ZIJ binnen. Ze is lang en slank,heeft blond glanzend haar, stralend blauwe ogen en een akelig kort rokje aan. Met haar handen vol veelbelovende tasjes kijkt ze nonchalant om zich heen en neemt vervolgens plaats aan een tafeltje middenin het café. Gesprekken verstommen, zowel bewonderende als afkeurende blikken gaan haar kant op. Ze wekt de schijn zich hier totaal niet van bewust te zijn, maar wij weten wel beter. Deze vrouwen en meisjes zou eigenlijk de toegang tot openbare gelegenheden ontzegd moeten worden. Ze vormen namelijk een serieuze bedreiging voor het welbevinden van hun soortgenoten. Bij de aanwezige mannen gebeurt er van alles, de testosteron doet zijn werk goed. ‘Plezierig meisje’, lispelt de man naast ons zijn vriend toe. Wij rekenen af en laten het tafereel voor wat het is.
‘Kijk’, zegt vriendin, ‘die laarzen had Miss Perfect van daarnet ook aan’. Ze wijst naar hele hoge laarzen in de etalage met onmogelijk hoge hakken en een prachtige slanke leest.
’Passen?’vraag ik haar. Waarom ook niet.
Vriendin heeft mooie, doch niet al te slanke kuiten. Ze wurmt zich stukje bij beetje in een laars. Wiebelend staat ze op een laars en een sok voor de spiegel. Tja, we moeten helaas toegeven dat ook dit weer meer iets is voor HAAR. Hij kan weer uit. Tenminste…hij kan níét meer uit. Ik trek eerst voorzichtig en vervolgens steeds wat harder aan de laars. Geen beweging in te krijgen. Vriendin verliest zichzelf in een lachstuip. Een verkoopster die zich zorgen begint te maken over haar koopwaar, komt helpen. Langzaam maar zeker bevrijden we de inmiddels paars aangelopen kuit uit de slanke leest. Vriendin en ik rollen om van het lachen.
Onze dag kan niet meer stuk. Wat nou, plezierige meisjes. Meisjes mét plezier, die zijn veel leuker.