“Plotseling beseffen we waarom het hier zo fijn is: het gebrek aan mannen”.

In de kroeg met vriendinnen; een fles Rosé wordt soldaat gemaakt en op tafel liggen zeven pakjes Marlboro Light. Onder het genot van een bittergarnituurtje praten we over de mannen in ons leven (of het gebrek daar aan). Terwijl wij ons uren in dit onderwerp verdiepen, wordt er feitelijk geen aardig woord over mannen gezegd. Met iedere slok rosé die we drinken lachen we harder en harder om zijn sneue versierpogingen, zijn interpretatie van voorspel en zijn totale gebrek aan huishoudelijke vaardigheden. We hebben werkelijk geen goed woord voor ze over. Er zijn boeken en columns vol geschreven over de man als onze vijand. Complete televisieprogramma’s zijn er aan gewijd. Misschien met recht, maar waar blijven wij als vrouwen dan? Zijn we echt superieur of roepen we slechts zo hard om te voorkomen dat wij worden afgezeken?

Gisteren vertelde een vriend mij dat ik een typische vrouw ben; ik kan niet tegen kritiek, vat alles te persoonlijk op en heb de neiging hysterisch te worden terwijl er niks aan de hand is. “Hoezo ‘typisch vrouw’?”, vroeg ik hem zo kalm mogelijk. “Waag het niet alle vrouwen over één kam te scheren!”. Enige stemverheffing mijnerzijds was op dit moment hoorbaar. Het is natuurlijk heel normaal dat wij jullie mannen tot de grond toe afbranden, maar zeg nóóit iets negatiefs over een vrouw (we bijten namelijk echt…).

Nooit iets negatiefs zeggen over een vrouw? Daar ga ik dit keer eens royaal schijt aan hebben. Met het risico dat ik geen vrouwelijke vrienden meer over houd, wil ik toch opmerken dat wij vrouwen verre van ‘all that’ zijn.

Hoe zeggen we dat ook alweer? Een knappe man heb je nooit alleen? Mannen gaan vreemd. Een bekend feit en wij vrouwen worden keer op keer het slachtoffer van zijn overmatige testosterongehalte. Arme wij. Maar natuurlijk gaan vrouwen ook vreemd. Wellicht vaker dan mannen, maar omdat wij onze mond erover houden, is dit niet meetbaar in onderzoeken. Uiteraard hebben wij een rationele verklaring voor vreemdgaan. “Ik krijg niet de aandacht die ik verdienen van mijn man; hij is zo vaak van huis; ik moet alles alleen opknappen”. Voor ons is vreemdgaan gerechtvaardigd. Denken we dat nu echt? Zijn wij zo goed in praten dat we alles wat krom is recht krijgen?

Is het iemand overigens ooit opgevallen dat wij vrouwen veelal interesse hebben in mannen die al bezet zijn? Is het omdat wij altijd willen hebben wat we niet kunnen krijgen? Een bewijsdrang, waarvan wij overigens pretenderen dat alleen mannen die hebben. Dat wij daarmee en passant een gezin ontwrichten is natuurlijk niet ons probleem! Wij hebben ons statement gemaakt: ook wij kunnen die man krijgen….

De volgende mythe die we gaan ontkrachten is het feit dat mannen altijd maar aan seks denken en vrouwen zogenaamd niet. Vrouwen denken net zo vaak aan seks als mannen en hebben het er met grote regelmaat over. Elke vrouw zal dat ontkennen (liegen zit nu eenmaal in de aard van dit beestje), want wij vrouwen ontkennen alles als dat maakt dat wij onschuldig lijken. En nee, jij was niet haar eerste; in geen enkel opzicht. Wake up and smell the coffee boys! We liegen als we zeggen dat we voor jou nog nooit echt een betekenisvolle (lichamelijke) relatie hebben gehad. Dat zeggen we omdat we weten dat dat is wat jij wil horen. En face it! Een man wil ook niet weten dat zijn vrouw (lees: zijn bezit) de bloemetjes heeft buitengezet met andere mannen; bij hen heeft gelegen zoals ze nu bij jou ligt. We liegen, dat is wat we doen. En van tijd tot tijd verzwijgen we dingen als ons dat beter uitkomt. Alles om jou naar je mond te praten en onszelf beter uit te verf te laten komen.

Dan kom je op het punt van emancipatie. Een hot issue, voornamelijk voor vrouwen van mijn leeftijd. Vrouwen willen volledig gelijk zijn aan de man, niet onterecht uiteraard, alleen de kutklusjes horen daar niet bij natuurlijk. Vuilnis buiten zetten? In geen honderd jaar! Kratje bier meenemen bij de supermarkt? No way! Boodschappentas uit de auto halen? Forget it! Schilderen, klussen, schroeven indraaien… We doen alsof we achterlijk zijn; alsof we dat werkelijk niet zelf kunnen; alsof we jullie daar ècht voor nodig hebben. Selectieve emancipatie noemen we dat. Wel de lusten, niet de lasten…

Nee, mannen van Nederland! Laat je niet in de zeik nemen door een vrouw. Vrouwen kunnen je breken met woorden zonder zich daar ook maar een seconde schuldig over te voelen. Elke situatie weten wij naar onze hand te zetten en iedere woordenwisseling is per definitie jouw schuld.
Het enige dat wij mannen feitelijk kunnen verwijten is dat ze in de laatste decennia, meer dan ooit, over zich heen hebben laten lopen en het zover hebben laten komen. Laten we daar eens een column over schrijven; laten we daar eens een talkshow voor organiseren. Vrouwen zijn niet ‘all that’!

En nu is het tijd voor alle vrouwen van Nederland om massaal te gaan ontkennen.
“Nee, echt waar! Wij fantaseren niet over seks met een andere vrouw!” zullen ze roepen.
“Ik fake NOOIT een orgasme !”
“Schat, ik heb echt nog NOOIT een relatie gehad zoals ik die nu met jou heb!”
“Nee, ik gebruik NOOIT seks om mijn zin te krijgen !”

Wij zijn de onschuld zelve. Snap je het nu?

Mijn goede vriend had gelijk. Ik ben een typische vrouw. Ik heb mij schuldig gemaakt aan al het hierboven genoemde. Of ik mij daar nu nog schuldig aan maak? Dat laat ik in het midden. Ik ben nu eenmaal een vrouw…