Poepschrift…

En dan wordt het vooroordeel een oordeel. Een keiharde genadeslag. Een nekschot in de beleving van mijn woongenot. Er heeft weer eens iemand een onderzoek gedaan. Dat gebeurt veel tegenwoordig. Want er zijn een heleboel doctorandusjes in spé die wensen te promoveren en daarvoor een proefschrift moeten schrijven. Naar de meest onnozele zaken wordt onderzoek verricht, hetgeen ook leidt tot de meest waanzinnige conclusies.
Mensen die drinken, hebben meer kans om verslaafd aan alcohol te raken dan mensen die niet drinken. U fronst het voorhoofd, maar echt, geloof me, ik heb zulke neuzelverhalen jaren onder ogen gehad. Net als de minkukels die er professor mee werden.
Almere is de drager van de rode lantaarn. Ik kijk nog eens goed. Ja, het staat er echt. Almere is, blijkens onderzoek van de zoveelste promovendus, wat uitgaansleven en sfeer betreft, de absoluut slechtste stad om te verwijlen. Pardon?
U zei? Wat is dat voor onderzoek, eigenlijk?
Ik staar van het krantenartikel over de rand van mijn glas naar de overkant van de toog. De vrouw schudt haar lange blonde krullen eens hartstochtelijk los en legt haar voluptueuze boezem op de bar. Ik bekijk haar nog eens grondig. Midden dertig, gescheiden, één kind en een ex-echtgenoot die zich scheel betaalt aan alimentatie. Om haar heen hangen en hijgen ongeveer zes mannen en putten zich uit in leuke opmerkingen. Er is dus geen sfeer in Almere, hè? Geen uitgaansleven. Geen aanspraak. Er wordt naar hartelust versierd, geflirt, gedold, gedronken en gelald in deze kroeg. Zoals dat gebeurt in alle kroegen in Nederland, als datgene wat telkens weer als écht sfeerbepalend wordt aangemerkt. En Almere heeft wel vijftien kroegen! Én een discotheek! Waar maandelijks een dertigers-avond wordt georganiseerd en als iemand de sfeer van Almere wil leren kennen, is een bezoek daar onontbeerlijk. Wanneer ik eens geen inspiratie heb, ga ik er een uurtje heen en geloof me, ik heb weer materiaal om maanden op te teren. Wat nou, geen uitgaansleven?
Ondertussen rammen de heimachines de ene paal na de andere de grond in voor de bouw van een gigantisch uitgaanscomplex langs het water. Mega-bioscoop (in plaats van de oude), mega-theater (in plaats van het oude), muziektempel (kom daar maar eens om in Lelystad), mega-gamehal… Nee, ze doen echt niets aan het uitgaansleven in Almere.
Wanneer BlØF twintigduizend man op de Grote Markt plat speelt of Borsato met Bevrijdingspop heel Almere op z’n kop zet, zit ondertussen de één of andere studentikoze aankomend geleerde achter zijn tekstverwerker te ratelen dat er geen stad in Nederland is waar het zo saai is als in Almere.
Nou, dóe er dan wat aan! Kom hier naar toe met een zak ontwikkelingsgeld en leer ons wat echte sfeer, een écht uitgaansleven is. Bestijg het grote podium in het stadscentrum, haal diep adem en schreeuw uit: ‘Ich bin ein Almeerder!’
Wedden dat onder luid gejuich de glazen zullen worden geheven, terwijl een enkeling een besmeurd stuk proefschrift op het plankier zal smijten? Want een beetje Almeerder veegt er zijn bips mee af, met zulke nonsens. Maar dat kan natuurlijk ook komen door het ontbreken van openbare toiletten in de stad…