Als ik mijn kat was…

Als ik mijn kat was voor een dag en hij was mij……
De dagen gleden in principe zo zorgeloos voorbij.
Ik lag een beetje doelloos dromend in mijn mand.
En ik werd ook niet geplaagd door mijn geweten of verstand.
Ik had geen weet van de gevaren,
lag alleen wat te verharen
en wat interesseerde mij dit hele land….

Getekend voor het leven…

Ik ben een briljant filosoof, al zeg ik het zelf. Toen ik nog stempelde bij mijn moeder had ik dat al. Dat mijmerige, dat beschouwende.
Uiteindelijk heb ik een rotjeugd gehad, want ik was nog geen zes weken toen ze me weggaven aan een jong stel dat me zo snoezig vond. En dat was ik ook. Tot ze een eigen nest kittens kregen. Niet eens zoveel, want die vrouw kreeg er maar twee. Niks in vergelijking met mij moeder die er rustig zes in één worp deed.

Geen ballen!

Ik mijmer veel. Dat komt omdat ik een kat ben. Mensen denken dat katten slapen als ze niet in de tuin van de buren kakken of, al kopjes gevend, om benen draaien in de buurt van de koelkast. Dat is niet waar. Wij hebben immers veel minder slaap nodig dan mensen en als wij al driekwart van de dag slapend door zouden brengen, wat zouden jullie dan wel niet doen? Wij mijmeren. ‘