Mijn chef is in de ban van aardse terminologie. Ik heb drie weken de tijd gekregen om zoveel mogelijk aardse terminologie te traceren en te duiden. Ter leering ende vermaeck. Ik besluit eerst maar eens te reizen naar de Middeleeuwen. De taal en terminologie die toentertijd gebezigd werd blijkt zeer hoofs te zijn. Ik denk dan. Hoofs, hoofs? Kan taal dan ook ergens anders vandaan komen? Uit de poeperd? Is de taal dan poeps? Bestaat er dan zoiets als hoofse en poepse aardtaal?
Met mijn TARDIS land ik op een megagroot plein. Het plein is omringd door gigantisch hoge zuilen. Ze staan in een een ovaal georkestreerd en zuigen mij als bezoeker richting een groot gebouw met brede trappen. Op de trap zit een oude man. Kaal met een klein wit petje op. Hij is gehuld in een grote tent. De tent zit om zijn middel vastgebonden met een touw. Om de man zitten een aantal mensen, diep gebukt, op hun knieën. Ik tik er eentje op zijn rug en vraag wat hij aan het doen is? Of hij iets zoekt misschien?
Ik aanbid, meneer.
Oh, en wie of wat aanbid je dan?
Nou, die man daar voor me.
Die man met dat witte petje?
Ja, Popiejopie.
Popiewie?
Popiejopie, zo noemen we hem, hij is onze popiejopie.
Wat een vreemde naam?
Het is een eigenlijk een koosnaam.
Een koosnaam? Hoezo, heet ie dan eigenlijk Koos?
Nee, het is een naam die we voor hem gekozen hebben.
Maar waarom Popiejopie?
Hij heet eigenlijk Poop, maar popie vonden we leuker klinken.
En waarom Jopie?
Dat is zijn naam in het aardse leven.
Hoezo aardse leven?
Nou, Poop staat voor Paus en dat is een naam uit de heilige wereld. Jopie staat voor Joop, de naam waaronder Poop op de aarde fysiek rondloopt.
Dus als ik het goed begrijp heeft die man met dat witte petje twee namen. Een heilige naam en een aardse naam. Poop en Joop!
Ja, u begrijpt het. En omdat we hem zo leuk vinden, noemen we hem met een koosnaam, een gekozen naam dus, Popiejopie.
Wat een vreemde naam. Ik brief de term plus uitleg meteen door naar mijn chef en reis verder in mijn TARDIS.
De volgende term die ik door krijg is Mozes Kriebel. Ik vang hem op in een bos gelegen vlakbij zee ergens in het noorden. Er volgen meerdere vreemde termen. Griss mich nich. Brizl Djeu. Ze zeggen me allemaal niets. Het is een vreemde man in een bruine pij die de termen bezigt. Hij lijkt wat in de war. Ik wil hem echter niet storen. Hij is te veel in gedachten verzonken. Zulke mensen kun je beter niet storen. Ik vlieg verder.
Ingezonden 3 december 2015
12 reacties
Mosje · 6 december 2015 op 12:52
Heb je ook die zwijgorde aangedaan?
Harrie · 6 december 2015 op 15:16
Ik wacht nog steeds op antwoord. ?
Een man wil bij het klooster, dus hij gaat daar naartoe en ontmoet de oudste abt.
“Dit is een klooster van de zwijgorde dus je mag nooit meer praten, alleen één keer in de zeven jaar mag je twee woorden zeggen!”
De man gaat akkoord.
Zeven jaren gaan voorbij en de man wordt bij de abt geroepen.
“Nou, zeg het maar.”
“Koude voeten.”
Weer gaan er zeven jaren voorbij.
“Nou, zeg het maar.”
“Slecht eten.”
Na nog eens zeven jaar komt de man uiteindelijk weer bij de abt en zegt: “Ik stop!”
“Dat verbaast me niks, sinds je hier bent doe je niks anders dan klagen!”
Esther Suzanna · 6 december 2015 op 23:06
🙂
Mosje · 6 december 2015 op 23:02
Het moet me even van het hart Harrie.
De vorm die je voor je verhaaltjes kiest is erg leuk. Als een soort buitenaardling de wereld bezoeken geeft je de mogelijkheid kritisch naar dingen te kijken, zaken op de schop te nemen, gebeurtenissen te bespotten. Maar de feiten moeten wel kloppen.
In dit stukje reis je naar de middeleeuwen, In die tijd was de term popiejopie nog niet in gebruik. Maar zelfs als je reis zou plaatsvinden in de tegenwoordige tijd, dan zou je uit de monden van mensen op het St. Pietersplein de term niet horen. Daar komen gelovige mensen samen, die met eerbied over de paus zullen praten.
Tja, en dan… De St. Pieter stamt ook niet uit de middeleeuwen, maar uit wat we aanduiden als (late) rrenaissance. De bouw duurde van plm. 1500 tot plm 1625. Het plein met de zuilen waar je over schrijft kwam pas klaar eind tweede helft 17e eeuw!.
Laat de feiten kloppen, dan winnen je verhalen aan sterkte.
Harrie · 6 december 2015 op 23:12
St. Pieter? Feiten? Ol School? Nooit van gehoord! Weer wat geleerd over de aardlingen. Neem het mee naar de Andere Kant. Dank! ?
Esther Suzanna · 6 december 2015 op 23:08
Leuk! Ik weet niet zo veel van feitelijke geschiedenis. 😉
Harrie · 7 december 2015 op 10:13
Geschiedenis herhaalt zich in onmetelijke ruimtes. Da’s een feit.
Harrie · 7 december 2015 op 10:17
Lang leve de tijdloze geschiedenislera(a)r(es).
arta · 9 december 2015 op 11:33
De rubriek ‘verkeer’ is omdat je tijdreist?
Inderdaad leuk, jouw TARDIS-stukjes, al moeten ze vaak even indalen.
De ‘losse-flodder-reacties onder jouw eigen en andere (bijv. die van Troubadour) stukken, begrijp ik niet zo…
Harrie · 9 december 2015 op 13:21
Verkeer in al zijn betekenissen.
Heb je geen herinnering bij Kees en zijn ergernis aan Hema-worst?
arta · 9 december 2015 op 13:29
Ja zeker wel, Harry!
Ook aan Mup met ‘Het zal mij HEMAworst wezen’!
Harrie · 9 december 2015 op 13:37
Mup van de Muppetshow?