[i]Hier ligt Annie’s geraamte
Ze stierf van schaamte[/i]

Deze spreuk zou op haar grafsteen moeten staan, hoorde ik Annie M.G. Schmidt eens zeggen op de toverlantaarn. De schrijfster bedoelde dit natuurlijk niet serieus, maar desalniettemin is het een behartenswaardige uitspraak, die het overdenken langer dan pakweg vijf seconden waard is. Want ook in mijn leven zijn zo veel dingen misgegaan en waren er talrijke gebeurtenissen, die mij nu -zo vele jaren later- nog steeds het schaamrood naar de wangen doen stijgen en mij vervullen met een gevoel van schuld en spijt.

Een enorme stommiteit beging ik ongeveer 32 jaar geleden. Tegenwoordig kan ik verbluffend goed met geld omgaan, maar toentertijd ging ik heel impulsief te werk en dacht nergens over na. Als ik erop terugzie, dan moet ik erkennen dat ik de ene domme stunt na de andere uithaalde. Ik reed toentertijd in een grote Opel Rekord die ik voor 2500 gulden gekocht had. Na ongeveer een half jaar kwam ik op het idee, dat autorijden ‘eigenlijk asociaal en slecht voor het milieu’ was. Dus verkocht ik de auto aan een collega voor 500 gulden, wat veel en veel te weinig was. Bovendien sneed ik mij zelf behoorlijk in de vingers, want nu moest ik elke dag met de bus naar mijn werk in een stad op ongeveer vijftien kilometer afstand van het dorp waar ik toen woonde. Voor het milieu moet men wat over hebben, maar hier had ik al gauw schoon genoeg van. Ik wilde bij wijze van spreken ‘roomser dan de paus’ zijn, maar werd er zelf wel knap beroerd van. Want als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel het openbaar vervoer, dat bovendien ook nog bespottelijk duur is.

Mijn vader had het wel door en hij zei tegen mij: ‘Hier jongen, heb je geld, koop maar een nieuwe bromfiets.’ Nu ik dit zo schrijf, lijkt het wel of mijn vader miljonair was, maar het tegendeel is waar. Hij was ploegbaas bij een machinefabriek en ik kom uit een gezin van 11 kinderen. Dus het was echt wel ‘een rib uit zijn lijf’ en een heel royaal geschenk.

Ik heb toen een Tomos brommer met zo’n hoog Easy Rider stuur gekocht voor 945 gulden. Omdat ik het te gek vond dat mijn vader alles betaalde, heb ik toen zelf de helft betaald. Het was een mooie bromfiets, maar elke dag door weer en wind erop naar mijn werk, dat viel me flink tegen. Dus mijn idealen voor ‘het milieu en sober leven’ vergat ik maar snel en beging toen de volgende blunder. In het dorp waar ik destijds woonde, was een loodgieter, die in zijn vrije tijd handelde in tweedehands auto’s. Hij had voor 1000 gulden een zwarte Austin 1100 die er nog wel aardig uitzag. Ik had niet genoeg geld en ik stelde hem voor die auto te ruilen voor de bromfiets die nog geen maand oud was, dus eigenlijk fonkelnieuw. Eerst wou hij niet, maar uiteindelijk zei hij: ‘Normaal doe ik zoiets nooit, maar omdat jij een dorpsgenoot en goede kennis bent, vooruit dan maar.’

Al gauw bleek dat ik mij een verschrikkelijke kat in de zak gekocht had. Ik ben er wel een keer of drie mee naar het werk geweest, maar de auto wou om de haverklap niet starten en na een paar weken bleek de uitlaat lek te zijn en maakte het kreng een leven als het laatste oordeel. Er waren nog andere mankementen en reparatie zou veel te duur worden. Daarom liet ik de auto maar ongebruikt voor mijn huis staan. Daar is hij een paar weken later door de politie weggesleept wegens het ontoelaatbaar parkeren van een autowrak. Ik moest nota bene ook nog voor de rechter voorkomen en heb er een boete voor gehad.

En nu komt het verbazingwekkende. Mijn vader heeft er nooit een woord van gezegd en nooit zijn afkeuring laten blijken dat ik die prachtige bromfiets, die een cadeau van hem was, had geruild voor een waardeloze, erbarmelijke roestbak van een auto.

Ik had er toen ook al veel spijt van, maar nu ik erop terugkijk, zou ik wel een standbeeld voor mijn vader willen oprichten om hem postuum eer te bewijzen. Hij was de goedheid en de zachtheid in persoon.

Categorieën: Liefde

16 reacties

Louise · 21 oktober 2005 op 08:14

[quote]maar nu ik erop terugkijk, zou ik wel een standbeeld voor mijn vader willen oprichten om hem postuum eer te bewijzen.[/quote]
Dat heb je bij deze gedaan, toch?
[quote]Hij was de goedheid en de zachtheid in persoon.[/quote]
Meteen een leuk bruggetje naar een volgende column over je vader 😉

Ma3anne · 21 oktober 2005 op 08:40

Ik snap je gevoel achter deze column. Een mooi eerbewijs aan je vader.

Tarballs · 21 oktober 2005 op 09:56

Leuke (mogelijk onbedoelde) woordspeling:

[quote]Voor het milieu moet men wat over hebben, maar hier had ik al gauw schoon genoeg van.[/quote]

Goed geschreven, wel een beetje ‘braaf’, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat is ook heel persoonlijk natuurlijk. Ik hou er van om iets dik aan te zetten, in dit geval zou dat dan je eigen domheid moeten zijn. Hoewel… De gegevens op zich zijn al dom genoeg. 😀

klungel · 21 oktober 2005 op 09:57

‘k Vind het een leuk en herkenbaar verhaal. En ik weet niet waarom, maar hij leest wat stroef weg.

WritersBlocq · 21 oktober 2005 op 10:17

Goed verhaal Outsider. Je vader weet/wist heus wel dat je vreselijk op je bek ging, en hij heeft je op je bek laten gaan, toch? Door juist niet te foeteren of je te straffen, heeft hij het langzaam op je in laten werken. Knap, vind ik dat, jouw vader moet iemand (geweest?) zijn die heel goed kon laten. Want het resultaat op de lange termijn staat: jij zal wel geleerd hebben van deze “puberale” foutjes en dingen meer waarderen, niet als vanzelfsprekend zien.

Outsider · 21 oktober 2005 op 10:23

[quote]Meteen een leuk bruggetje naar een volgende column over je vader [/quote]

Had ik zelf nog niet aan gedacht, maar is misschien geen slecht idee.

[quote]Leuke (mogelijk onbedoelde) woordspeling:[/quote]
Ik had die zin spontaan geschreven en zie nu pas dat het inderdaad wel een leuke woordspeling is.

[quote]Ik hou er van om iets dik aan te zetten, in dit geval zou dat dan je eigen domheid moeten zijn. [/quote]

Ik zet het toch al aardig dik aan met opmerkingen als ‘enorme stommiteit’, ‘de ene domme stunt na de andere’enz? Hoe zou jij het dan aangedikt hebben?

[quote]Ik snap je gevoel achter deze column. Een mooi eerbewijs aan je vader.[/quote]

Bedankt.

[quote]’k Vind het een leuk en herkenbaar verhaal. En ik weet niet waarom, maar hij leest wat stroef weg.[/quote]

Ook bedankt. Had zelf niet gedacht dat hij wat stroef leest, maar iedereen zal dat wel anders zien.

Outsider · 21 oktober 2005 op 10:31

[quote]Knap, vind ik dat, jouw vader moet iemand (geweest?) zijn die heel goed kon laten. Want het resultaat op de lange termijn staat: jij zal wel geleerd hebben van deze “puberale” foutjes en dingen meer waarderen, niet als vanzelfsprekend zien.[/quote]

Helemaal waar. Mijn vader was eigenlijk ook een uiterst bescheiden en bijna verlegen man, die absoluut niet streng en bazig was.
En ondanks mijn domheid met geld in die tijd, kan ik nu toch heel goed daarmee omgaan en ik heb nog nooit schulden gehad, ondanks dat ik leef met mijn dochter van 16 van een minimum uitkering.

Tarballs · 21 oktober 2005 op 12:14

[quote]
Ik zet het toch al aardig dik aan met opmerkingen als ‘enorme stommiteit’, ‘de ene domme stunt na de andere’enz? Hoe zou jij het dan aangedikt hebben?[/quote]

Ik denk met deze informatie:

[quote]En ondanks mijn domheid met geld in die tijd, kan ik nu toch heel goed daarmee omgaan en ik heb nog nooit schulden gehad, ondanks dat ik leef met mijn dochter van 16 van een minimum uitkering.[/quote]

Omdat deze zin:

[quote]Tegenwoordig kan ik verbluffend goed met geld omgaan[/quote]

nu niet heel veel zegt, zeker niet nu je hebt uitgelegd hoe het zit.

Als je je situatie nu tegenover je domheid van toen stelt en je vader daar als verbindingsbrug tussen schrijft (ben ik eigenlijk te volgen), dan denk ik dat ik dat nog mooier had gevonden. Dik aanzetten zit niet alleen in de keuze van de woorden, maar ook in de wijze waarop je dingen plaatst. Je domheid wordt groter op het moment dat je je situatie nu erin bertrekt. Je prestatie nu wordt groter door de domheid erin te betrekken en de rol van je vader wordt groter en belangrijker als je dat doet.

wendy77 · 21 oktober 2005 op 13:04

Kan me helemaal vinden in jouw verhaal. Ik voel me zo vaak schuldig tegenover mijn ouders voor de stommiteiten/leugens die ik heb begaan.

@Klungel: ik vind hem helemaal niet stroef weglezen eigenlijk. Heb er geen enkele moeite mee gehad 😉

Shitonya · 21 oktober 2005 op 14:07

Mijn voorkeur gaat uit naar ietwat “spannendere” columns…

Outsider · 21 oktober 2005 op 14:57

[quote]Dik aanzetten zit niet alleen in de keuze van de woorden, maar ook in de wijze waarop je dingen plaatst. Je domheid wordt groter op het moment dat je je situatie nu erin bertrekt. Je prestatie nu wordt groter door de domheid erin te betrekken en de rol van je vader wordt groter en belangrijker als je dat doet.[/quote]

Daar is zeker veel voor te zeggen, Tarballs, maar aan de andere kant loop ik dan wel het risico dat het wat langdradig wordt. Bovendien is het ook wel wat opschepperig om uitvoerig te vertellen hoe goed ik wel niet met geld om kan gaan.

[quote]Kan me helemaal vinden in jouw verhaal. Ik voel me zo vaak schuldig tegenover mijn ouders voor de stommiteiten/leugens die ik heb begaan.[/quote]
[quote]ik vind hem helemaal niet stroef weglezen eigenlijk. Heb er geen enkele moeite mee gehad [/quote]
Bedankt Wendy, het is weer een kleine oppepper op deze regenachtige en mistroostige dag.

Tarballs · 21 oktober 2005 op 15:03

[quote]Bovendien is het ook wel wat opschepperig om uitvoerig te vertellen hoe goed ik wel niet met geld om kan gaan.[/quote]

Ach, wat goed is, is goed. En je hoeft er dan niet expliciet bij te zetten hoe goed het is (dat doe je nu terecht wel), maar dan spreken de situaties voor zich. Of het dan langdradig wordt, weet ik niet. Waarschijnlijk moet er ergens anders geschrapt worden dan.

Neemt overigens niet weg dat ik het zo ook een prima verhaal vind. Ik dacht even met de schrijver mee.

bert · 21 oktober 2005 op 19:19

Niet reageren heeft vaak veel meer impact op kinderen dan (ontzettend) boos worden als je het niet eens bent met hun handelswijze.
Maar voor veel ouders is het over het algemeen wel het moeilijkst om jezelf in toom te houden.
Goeie column. Mooie herinneringen.

Wat is dom???
Je hebt hier uiteindelijk veel van geleerd en veel respect aan overgehouden voor je vader. 🙂 🙂 🙂

pepe · 21 oktober 2005 op 20:00

Mooie woorden…

Je pa zou vast trots zijn als hij dit nu las.

Outsider · 21 oktober 2005 op 20:59

[quote]Je hebt hier uiteindelijk veel van geleerd en veel respect aan overgehouden voor je vader[/quote]

Absoluut waar, Bert, en bedankt voor de complimenten.

[quote]Mooie woorden…[/quote][quote]Je pa zou vast trots zijn als hij dit nu las.[/quote]

Ik hoop dat ik mijn domme actie zo wat goedgemaakt heb. En bedankt, Pepe.

Mup · 22 oktober 2005 op 13:34

Dacht eerst, de man heeft spijt, nu komt het. Toen kwam er een vervoersmiddelenpraatje, en dacht ik; ‘Moet je daar nu zo’n spijt van hebben?’ En dan een hele andere wending, mooi beschreven, een terechte ode aan je vader.

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder