Ik heb me in een hoekje van de trein genesteld.
Ben diep verzonken in een boek als er iemand tegenover me komt zitten.
De trein is leeg. Waarom dan juist dáár plaats nemen denk ik geïrriteerd.
Vette kuif, cowboylaarzen, vale spijkerbroek. Zip…
Ik gluur langs het boek en zie hem openen… De rits van z`n broek!
Mijn adem stokt,ik kijk recht in zijn ogen.
Mijn blik verplaatst naar het wormpje dat onhandig uit de gulp gefrutseld wordt.
Een paar seconden later is het verworden tot een levensechte tarzan.
Huub,huub,Barbatruuk.
Nonchalant kijk ik hem aan.
-En? Wat nu?
Een verlegen glimlach.
-Gillen en wegrennen
-Waarom zou ik. Je denkt toch niet dat ik onder de indruk ben van zó iets? Doe je dit vaker?
-Elke dag, maar bij jou is er niks aan.
-Stop dat ding dan maar snel weer in het etui en donder op ik wil verder lezen.
Zo had het kunnen gaan.
(Ooit werd me verteld, dat iemand zo`n man keihard uitlachte. Hij was `m gegeneerd gesmeerd.)
Maar ik…
Ik schrik me hélemaal het leplazeris.
Een gesmoord gilletje. Ik graai m`n spullen bij elkaar en strompel naar de uitgang van de inmiddels gestopte trein. Stoot m`n knie.
Mijn tas blijft haken achter een stoel.Ik mis een trede en val op het perron. Krabbel weer overeind.
Het is laat en érg donker én stil.
Rennen, rennen en nog eens rennen alsof mijn leven ervan afhangt.
Voortdurend achterom kijkend bereik ik m`n stekje. Trillend zoek ik de sleutels.
Bibberend lukt het me de sleutel in het sleutelgat te drukken.
Buiten adem plof ik in de stoel.
Jammer…
Dit had ik hem niet gegund.
Stomme muts…
20 reacties
Eddy Kielema · 22 juli 2005 op 18:01
Het is nog een geluk dat je op het juiste perron bent uitgestapt! Buitengewoon vreemde afwijking hebben die potloodventers. Ik heb er nog nooit één gezien, maar dat is eenvoudig te verklaren door het feit dat ik een man ben. Ik kan me voorstellen dat je er erg van schrikt. Staat er eigenlijk een straf op ‘openbare schennis’? Dat lijkt me op zich niet verkeerd (of klink ik nu als een LPF-er…??)
KawaSutra · 22 juli 2005 op 18:02
[quote]Ik schrik me hélemaal het leplazeris.[/quote]
Niet zo veel gewend zeker, Sally?
Moet volgens mij ‘leplazarus’ zijn, maar ik weet niet of dat woord in de Van Dale voorkomt.
Van schrik ben je ook nog een aantal spaties vergeten zeker maar toch leest het lekker weg.
Ik heb me weer zeer geamuseerd met dit kostelijke verhaal. 😀
WritersBlocq · 22 juli 2005 op 18:19
Kan me voorstellen dat je je de … schrikt, maar had gráág het droomscenario in werking gezien! Draai je het volgende keer om, dan doen we net alsof je onwijs stoer en dapper was en hij zó klein als z’n pikkie 😛
bert · 22 juli 2005 op 18:26
[quote]Stop dat ding dan maar snel weer in het etui en donder op ik wil verder lezen.[/quote]
Ja, ik dacht al, dat kan nooit van Sally komen.
Althans, in mijn beleving had ik die stoerheid niet achter jou gezocht.
Maar gelukkig, eind slecht al goed, je bent toch gewoon Sally.
Heel leuk geschreven, lijkt me echt schrikken als er een vrouw tegenover me gaat zitten in de trein ……
Troy · 22 juli 2005 op 19:19
Een soort scenario als deze heeft mijn zus laatst ook meegemaakt. Zij heeft ongeveer zo gereageerd zoals jij had willen reageren. Ze confronteerde hem, lachtte em uit en hij droop af. Ben toch wel trots op haar:-). Het kan natuurlijk verkeerd gaan, dus misschien ben jij wel heel verstandig geweest;-)Wel weer erg leuk beschreven.
Grt Troy
champagne · 22 juli 2005 op 20:18
Voor een potloodventer scoor jij een 10 op de lat van geweldige reakties. Hier doet hij het voor.Helaas hebben ze vaak niet door hoe groot de impact kan zijn op het slachtoffer.
Maar het levert dan wel weer een aardig verhaal op!
Stanislaus · 22 juli 2005 op 20:45
Sally, een volgende keer zeg je direct gewoon, och God, uw rits staat open, zal ik hem even dichtmaken? Wanneer je dat doet voordat de wurm Tarzan is zal deze er wel tussen komen en is hij zo weg!
sally · 22 juli 2005 op 20:56
Stanislaus, het was niet God die tegenover me zat.
Tenminste…
Mosje · 22 juli 2005 op 20:57
Een van de cx’ers omschreef jou als een “dame”. En dan nu dit stukje.
Ga je schamen Sally.
😛
sally · 22 juli 2005 op 21:02
Ja, ik schaam me dood dat ik zo hard weggelopen ben Mosje…
Zo`n kans…
In de trein nog wel! 😀
Ma3anne · 22 juli 2005 op 21:03
Geen idee hoe ik zou reageren. Dat weet je pas als het je overkomt, vrees ik. Ik kies uiteraard voor de eerste optie, of die van Stanislaus vind ik ook wel wat hebben. 😀
Louise · 23 juli 2005 op 08:22
Als klein meisje werd me altijd op het hart gedrukt hoe ik moest reageren als ik een potloodventer tegen het lijf liep:
Ach jé, mijn vader heeft een vele grotere… 😛
(Heb het 1 keer meegemaakt en het was er zo ingestampt dat ik keurig reageerde zoals me verteld was. Het werkte!)
Kees Schilder · 23 juli 2005 op 09:23
Je had ook gelijk je broek kunnen laten zakken. En dan kijken wie er het eerst wegrent 😀
Gelukkig heb je het goed doorstaan 🙂
KingArthur · 23 juli 2005 op 10:19
Ja het schijnt dus te gebeuren. Ik denk dat dit soort mensen het juist voor deze reactie doen. Maar wat inderdaad als je anders zou reageren?
Raindog · 23 juli 2005 op 11:39
Volgende keer ga ik het anders doen.
😉
Eddy Kielema · 23 juli 2005 op 12:40
Ik vergat trouwens nog te schrijven dat ik het een vermakelijke column om te lezen vond!
sally · 23 juli 2005 op 17:40
Shit, Raindog? Ik had niet verwacht dat er zó`n vette kuif onder die zak zat. 😛
Toch nog even bedenken of ik nog wel met je mee wil rijden naar de meeting 😀
Bakema_NL · 23 juli 2005 op 19:37
Krijg nou wat…….was jij dat? 😛
Van zoiets als “potloodventen” zal ik nooit iets begrijpen. Leuke spelletjes ok, maar niet ongevraagd mensen er mee lastigvallen.
Jammer inderdaad dat je eerste reaktie was om hem snel te smeren, maar echt vreemd is dat nu ook weer niet natuurlijk…….je hebt in ieder geval weer een verhaal voor bij de borrel. 😀
melady · 24 juli 2005 op 00:06
Deze column staat onder maatschappij..ik dacht eerder aan gein en ongein.
De titel pakt…iedereen wil dit lezen.
Leest wel lekker weg ondanks de kleine komma’s en punten storingen.
En ik geloof echt niet dat je dit zelf is overkomen.
klungel · 24 juli 2005 op 19:29
‘k Heb gelachen Sally :-).
Verder weet ik echt niet hoe je nou ’t beste moet reageren. ’t Zal per venter anders zijn denk ik. Misschien eens een onderzoek naar laten doen van onze belastingcenten?